Ο… αντιεξουσιαστικός ΣΚΑΪ και οι γκάφες του Μητσοτάκη

Στο τελευταίο παζάρι βιβλίου, που έχει μετακομίσει εδώ και μερικά χρόνια από την Κλαυθμώνος στην Κοτζιά -ή Εθνικής Αντιστάσεως, όπως λέγεται κανονικά- τσίμπησα μεταξύ άλλων ένα βιβλίο του Γ. Βούλτεψη για τα χρόνια που πέρασε στη Νέα Δημοκρατία από το 1984 ως το 93′, ως υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου και στενός συνεργάτης του Μητσοτάκη. Ο Γ. Βούλτεψης -πατέρας της σημερινής βουλευτή της ΝΔ, Σοφίας Βούλτεψη- ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση: αξιωματικός του ΕΛΑΣ στα νιάτα του και αργότερα συντάκτης της Αυγής, για να δει σταδιακά το “φως το αληθινό”, καταλήγοντας στην αγκαλιά της “εθνικοφρόνου” παράταξης, όπου τον αποκαλούσαν σατιρικά και “βασιλοκομμουνιστή”.

Δυστυχώς το βιβλίο ήταν σκέτη απογοήτευση. Ο Βούλτεψης αποδεικνύεται βασιλικότερος του βασιλέως ή μάλλον… βασιλικομμουνιστικότερος κι από τον πιο σκληρό δεξιό, αναπαράγοντας ευφάνταστα σενάρια για το πώς η Στάζι κι ο Χόνεκερ βοήθησε το ΠΑΣΟΚ να νικήσει τις εκλογές του 85′. Όσο για το 89′ και τις οικουμενικές κυβερνήσεις (για τις οποίες θεωρούσα πως μπορεί να έχει ζουμί η αφήγησή του), το μόνο ενδιαφέρον που βρήκα ήταν η ανατύπωση μιας φωτογραφίας που είχε η Αυριανή, με το Φλωράκη δίπλα στο Μητσοτάκη και το Βούλτεψη, και τη λεζάντα της κιτρινοπράσινης φυλλάδας, που έλεγε: “ο Μητσοτάκης ανάμεσα σε δύο συμμορίτες…”

Παρόλα αυτά, υπήρξαν κάποια λιγοστά σημεία, ανάμεσα σε 500 σελίδες, με κάποιο ενδιαφέρον και αυτά θέλω να αναφέρω στη συνέχεια.

Ένα από αυτά τα σημεία, λοιπόν, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, είναι πως το συγκρότημα του Αλαφούζου, μολονότι είχε την “Καθημερινή” που θεωρείται ως ναυαρχίδα της Δεξιάς, δεν ήταν πάντα η φωνή της Νέας Δημοκρατίας. Κι αυτό αφορά ειδικότερα το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ -όσο περίεργο κι αν μας φαίνεται, έχοντας υπόψη την άθλια προπαγάνδα του σημερινού τηλεοπτικού σταθμού. Αφενός γιατί ο ΣΚΑΪ έπαιζε το χαρτί της πολυφωνίας και είχε βαμμένους πράσινους δημοσιογράφους, όπως πχ το Νίκο Κακαουνάκη -ένας από τους παραδοσιακούς αντιπάλους του Μητσοτάκη. Αφετέρου γιατί ο ιδιοκτήτης του συγκροτήματος βρισκόταν σε κόντρα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη κι έβγαζε στη φόρα υποθέσεις, όπως το σκάνδαλο με το ξεπούλημα -που σήμερα είναι απαγορευμένη λέξη για τους δημοσιογράφους του σταθμού- της ΑΓΕΤ Ηρακλής.

Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, ο Βούλτεψης έκανε συχνά-πυκνά λόγο, στις -εξίσου συχνά- εμπρηστικές παρεμβάσεις του, για Αλαφούζενμπεργκ, κατ’ αντιστοιχία της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, που δρα στο παρασκήνιο, αλλά έχει τη δύναμη να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις. Ενώ το Μάρτη του 91′, σε μια συζήτηση που διοργάνωσε η Νεολαία ΠΑΣΟΚ Νέας Ιωνίας -με τον Κακαουνάκη παρόντα- λέει μεταξύ άλλων τα εξής, αναφερόμενος σε μια συνέντευξη του Αλαφούζου στον Πάνο Παναγιωτόπουλο (τον “κόκκινο Πάνο”, που έγινε κι αυτός βουλευτής της ΝΔ).

Και έρχεται ο κύριος Αλαφούζος σε συνέντευξή του στον Πάνο τον Παναγιωτόπουλο για να πει ότι ο SKY είναι αντιεξουσιαστικός. Ότι είμαστε εναντίον και των δύο. Σήμερα ενοχλούμε την πολιτική εξουσία, ενοχλούμε το κατεστημένο κ.τλ. Και λέει παρακάτω όσον αφορά το σταθμό: “Πιστεύω ότι η γραμμή του σταθμού θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί κατά κάποιον τρόπο σαν αντιεξουσιαστική. Ο σταθμός ο δικός μας είναι εξ ορισμού εναντίον της εξουσίας. Δε βρίσκουμε τίποτα το καλό στην κυβέρνηση τη σημερινή [σ.σ. της ΝΔ], όπως δεν βρίσκαμε τίποτα το καλό στις προηγούμενες κυβερνήσεις”.

Και το σχόλιο του Βούλτεψη είναι ότι “πλησιάζουμε περίπου στα Εξάρχεια τώρα, εφόσον μιλάει εναντίον οποιασδήποτε εξουσίας…”. Κι έτσι διαπιστώνουμε πως όταν ο ΓΑΠ δήλωνε αντιεξουσιαστής, ως πρωθυπουργός, ερχόταν δεύτερος και καταϊδρωμένος, πίσω από τον αντιεξουσιαστικό ΣΚΑΪ του Αλαφούζου.

-.-

Ένα άλλο ανέκδοτο περιστατικό είναι από τη συζήτηση στη Βουλή, αμέσως μετά τη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα, από τον ακροδεξιό πρόεδρο της τοπικής ΟΝΝΕΔ, Γιάννη Καλαμπόκα. Προκαλεί εντύπωση η αμυντική και απολογητική στάση της ΝΔ, που απέσυρε άρον-άρον το νομοσχέδιο, δρομολογώντας παράλληλα την παραίτηση του Υπουργού Παιδείας, Βασίλη Κοντογιαννόπουλου (που έκανε αργότερα ένα πέρασμα απ’ το ΠΑΣΟΚ), δείχνοντας πως παρά την τραμπούκικη, φασιστική δράση των ταγμάτων κρούσης της (Ρέιντζερς, Κένταυροι), ήταν άλλοι οι γενικοί συσχετισμοί στην κοινωνία -αυτό που ο Άδωνις κι οι όμοιοί του βάφτισαν “αριστερή ηγεμονία”, και που στοιχειώνει ακόμα το φαντασιακό τους. Κάτι που έχει βέβαια και αντίστροφη ανάγνωση: παρά το διαφορετικό συσχετισμό στην κοινωνία, βρισκόμαστε σε μια περίοδο γενικής υποχώρησης του κινήματος, κι έτσι οι τραμπούκοι νιώθουν ήδη άνετα να βγουν παγανιά και όποιον πάρει ο χάρος.

Αυτό θα ήταν όμως το θέμα μιας άλλης ανάρτησης για το κλίμα της εποχής κι όσα ακολούθησαν τη δολοφονία του Τεμπονέρα. Προς το παρόν κρατάμε την αμυντική στάση της ΝΔ στη Βουλή και τη νευρικότητα των στελεχών της, που είναι εμφανής και στην ομιλία του Μητσοτάκη, που κάνει μια σειρά απανωτές γκάφες. Αντιγράφουμε από το βιβλίο και τα πρακτικά της συνεδρίασης, με δικές μας υπογραμμίσεις στα επίμαχα σημεία.

Μητσοτάκης: Κινητοποιήθηκαν όλες οι δυνάμεις για να κρατήσουν ζωντανές τις καταλήψεις. Και φθάσαμε στο τραγικό περιστατικό της Πάτρας. Εγώ, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν είμαι αρμόδιος να πω ποιος φταίει. Τα πραγματικά περιστατικά είναι γνωστά. Ένα συγκρότημα 4 σχολείων είχε ένα λύκειο που δεν ήθελε να λειτουργήσει, που ήταν κατειλημμένο -και 2 Γυμνάσια και ένα λύκειο που ήθελαν να λειτουργήσουν. Εκεί υπήρξε αντιπαράθεση. Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες, δεν είναι δική μου δουλειά. Ηγείται ο Δήμαρχος των Πατρέων κ. Καλαμπόκας, επικεφαλής…

(Γέλια και χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ).

Ανδρέας Φούρας: Φιλοδοξείτε να τον κάνετε και δήμαρχο.

Πρόεδρος (Τσαλδάρης): Παρακαλώ, ησυχία.

Μητσοτάκης: Αν σας παρηγορεί που έκανα λάθος, θα σας τον πω με το σωστό του όνομα. Ο κ. Ανδρέας Καράβολας, Δήμαρχος Πατρέων.

Αλλά ακολουθεί μία ακόμα επική γκάφα, μες σε δύο λεπτά.

Μητσοτάκης: Κι ενώ ο κ. Κοντογιαννόπουλος παραιτείται, η κυβέρνηση εκφράζει τη λύπη της, η υφυπουργός της Παιδείας πηγαίνει για να μετάσχει, να τιμήσει το νεκρό και να εκφράσει τη συμπάθεια της κυβέρνησης, τα στεφάνια τα οποία στέλνουμε τσαλαπατιούνται, η κυρία Μπουρδάρα απειλείται να μην πλησιάσει, δημιουργείται ρεύμα φανατσιμού και οξύτητας και η κυβέρνηση πυροδοτεί την οξύτητα (ΟΜΗΡΙΚΑ ΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ)… και η Αντιπολίτευση (επαναλαμβάνω) κινητοποιείται προσπαθώντας να εκμεταλλευθεί αυτό το ατυχές περιστατικό, το οποίο η κυβέρνηση από την πρώτη ώρα κατεδίκασε (ΘΟΡΥΒΟΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ)

Οι περιγραφές των πρακτικογράφων στα περιθώρια θυμίζουν συνειρμικά τα σχόλια των αντίστοιχων πρακτικών στις εσωκομματικές διαδικασίες των μπολσεβίκων (θυελλώδικα χειροκροτήματα, ουρανομήκεις επιδοκιμασίες, επιφωνήματα κτλ). Σημειώνουμε επίσης πως στην ίδια ομιλία, ο Μητσοτάκης καλεί σε διάλογο για την Παιδεία από μηδενική βάση, ελπίζοντας πως η αντιπολίτευση θα ανταποκριθεί και δε θα έχουμε διάλογο κωφών. Που ακούγεται σαν τραγική ειρωνεία, δεδομένου πως ο αντικαταστάτης του Κοντογιαννόπουλου ήταν ο Γ. Σουφλιάς που έπασχε από βαρηκοΐα…

Αλλά το βασικό είναι ο πανικός των κυβερνώντων που φαίνεται τόσο στην άτακτη υποχώρησή τους, όσο και στα λάθη που κάνει ο -κατά τα άλλα ικανός ρήτορας- Μητσοτάκης. Γιατί τέτοιο ήταν τότε το κλίμα της εποχής.

Αλλά αυτό είναι θέμα που πρέπει να πιάσουμε ξεχωριστά.