Ο Μομοφούκου Άντο και η ιστορία των instant noodles: Το στιγμιαίο ”βρώμικο” της Κίνας.

Να ξεκαθαρίσουμε, εξαρχής, πως όλοι εμείς που τρώμε ξένες κουζίνες γνωρίζουμε πολύ καλά πως τα φρέσκα καλομαγειρεμένα noodles είναι κορυφή και θυμίζουν σεξ με παρτενέρ και πως τα στιγμιαία θυμίζουν μίζερες αισθησιακές μεταμεσονύχτιες ταινίες του ALTER… για όσους θυμούνται… Σαν σήμερα, όμως, ο Μομοφούκου Άντο έβγαλε στην αγορά τα στιγμιαία noodles και δεν μπορούσα να το προσπεράσω έτσι, γιατί αυτά με τάισαν φθηνά εκεί στης ξενιτιάς τα μέρη ως φοιτήτρια στην Γαλλία όταν ήμουν νια και αθώα.

Η ιστορία των noodles είναι πολύ παλιά ιστορία και όταν λέμε παλιά ιστορία, πριν μιλήσουμε για τον Μομοφούκου πρέπει να μιλήσουμε για ένα Ευρωπαίο που το όνομα του αρχίζει απο Μ εξίσου και δεν είναι άλλος απο τον Μάρκο Πόλο!

Ο Μάρκο Πόλο ως εξερευνητής έγραψε στα απομνημονεύματα του ότι ζούσε στα ταξίδια του, αλλά παράλληλα φρόντιζε να φέρνει μαζί του ό,τι μπορούσε από υλικά και τρόφιμα. Κάπως έτσι η συνταγή των noodles έφτασε στην Ιταλία και λέγεται πως από τότε οι Ιταλοί άρχισαν να πειραματίζονται με αλευράκι και νερό και έτσι έφτιαξαν τα διάσημα μακαρόνια τους.

Τόσο απλό και καθαρό; Madonna mia, όχι! Διότι οι Ιταλοί, όταν λένε οι Κινέζοι πως αυτοί τους δίδαξαν μέσα από τα noodles να φτιάχνουν μακαρόνια, γίνονται …Τούρκοι από τα νεύρα τους. Λένε, οι Ιταλοί, πως από ένα δικό τους είδος μακαρονιού, τύπου φιδέ,το οποίο το έφτιαχναν από τα αρχαία χρόνια οι Ιταλοί,οι Κινέζοι έμαθαν να φτιάχνουν noodles. Η διαμάχη συνεχίζεται ως τις μέρες μας για το ποιος και τι έδωσε σε ποιον, αλλά έχει πραγματικά σημασία;

Ε, ναι! Έχει για κάποιους! Ένας Κινέζος αρχαιολόγος αναζωπύρωσε έντονα την διαμάχη το 2005, όταν ανακάλυψε ένα μπολάκι για noodles, 4.000 ετών, πράγμα που έκανε τους Κινέζους να φωνάξουν στα μούτρα των Ιταλών ‘’νιανοαοανοαια’’ ΑΛΛΑ  οι Ιταλοί δεν παραδέχτηκαν την ήττα και έβαλαν Ευρωπαίους τροφολόγους να πουν πως τόσο τα μακαρόνια όσο και τα noodles παρασκευάζονται με διαφορετικά είδη δημητριακών και πιθανόν να ανακαλύφτηκαν παράλληλα χρονικά και στην μια γωνιά του πλανήτη και στην άλλη.

Εγώ πιστεύω πάντως τους Κινέζους. Ξεκάθαρα.Πάω με την πλειοψηφία. Επιπλέον δεν εισέβαλαν ποτέ στην χώρα μου με πόλεμο.. βέβαια έχουν αγοράσει την μισή Ελλάδα κάτω από την μύτη μας, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα…

Ο Μομοφούκου Άντο τώρα πως μπαίνει στην ιστορία μας; Θα σας γράψω..Ο Μομοφούκου γεννήθηκε το 1910 από μια πλούσια Ταϊβανέζικη οικογένεια. Οι γονείς του πεθαίνουν όταν είναι μικρός και ο ίδιος ζει με τους παππούδες του, οι οποίοι διατηρούν ένα μαγαζάκι με υφάσματα. Στα 22 του χρόνια ανοίγει μια μικρή βιοτεχνία υφασμάτων και το 1933 πηγαίνει στην Οσάκα να σπουδάσει οικονομικά. Εκεί ανοίγει και μια εταιρεία ρούχων.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο ίδιος επέλεξε να παραμείνει στην Ιαπωνία, αλλά να κρατήσει την ταϊβανέζικη του καταγωγή ώστε η Δημοκρατία της Κίνας (1912-1949) να μην μπορέσει να του κατασχέσει την εκεί περιουσία του. Αυτό κράτησε μέχρι και το 1966, όταν παντρεύτηκε την Ιαπωνίδα σύζυγό του και έγινε επίσημα πολίτης της Ιαπωνίας.

Μέχρι όμως να συμβεί αυτό, παρέμενε ένας ξένος πολίτης σε μια Ιαπωνία που υπέφερε από έλλειψη τροφίμων, ενώ παράλληλα μιλάμε για μια χώρα που ..ε, ένα κοινωνικό ρατσισμό όσο και αν το πεις τον είχε και τον έχει…. Κάπου το 1948, φυλακίζεται για δυο χρόνια για φοροδιαφυγή και πολλοί αφήνουν υπόνοιες πως πήγε “καρφωτός” καθότι ξένος..

Η πείνα θέριζε στην Ιαπωνία  και ο τότε Υπουργός Υγείας συμβούλευε τους Ιάπωνες να καταναλώνουν όλο και περισσότερο ψωμί που τους έφερνε …γενναιόδωρα η Αμερικανική βοήθεια. Ο Μομοφούκου, έστειλε επιστολές στο Υπουργείο δηλώνοντας πως μπορούσε να μετατρέψει το εργοστάσιο και την εταιρεία του σε εργοστάσιο μαζικής παραγωγής noodles, που είναι πιο οικεία στην Ιαπωνική κουλτούρα και υγιεινά από το ψωμί. Ο Υπουργός Υγείας αρνήθηκε τότε την προσφορά του, αλλά ο ίδιος δεν το έβαλε κάτω.

Το 1948 ανοίγει την εταιρεία τροφίμων Nissin και μετά από πολλούς πειραματισμούς και αποτυχίες κατάφερε τις 25 Αυγούστου του 1958 να βγάλει στην αγορά τα πρώτα πακετάκια με στιγμαία noodles με γεύση κοτόπουλο.. Σήμερα αποτελεί την πιο φθηνή λύση για ένα γρήγορο γεύμα γραφείου ή ανάμεσα σε μαθήματα, αλλά τότε ήταν είδος πολυτελείας και μόνο οι πλούσιοι μπορούσαν να τα γευτούν.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, αποφασίζει να επεκταθεί σε αγορές πέρα από τις ασιατικές. Βλέποντας τους Αμερικάνους στρατιώτες να καταναλώνουν τα στιγμιαία noodles του, μέσα σε μικρά χάρτινα κυπελλάκια ζεστού νερού. Άρπαξε την ιδέα και έβγαλε στην αγορά, ειδικά κυπελλάκια με noodles. Το προϊόν έγινε ανάρπαστο και πούλησε σαν τρελό στην αγορά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Μέχρι και σήμερα η εταιρεία μόνο από τα κυπελλάκια έχει καθαρό κέρδος 98 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο.

Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία των cups noodles, το 1972, ο Ενωμένος Κόκκινος Στρατός, μια ομάδα αριστερών φοιτητών (θα σας γράψω κάποια στιγμή λεπτομέρειες), εμπλέκεται σε υπόθεση ομηρίας σε μια επαρχιακή πόλη της Ιαπωνίας. Για 10 μέρες, οι τηλεθεατές έβλεπαν συνέχεια στους δέκτες τους τα τεκταινόμενα της ομηρίας και ταυτόχρονα τους αστυνομικούς να καταναλώνουν δεκάδες κυπελλάκια noodles. Ανέλπιστη εγχώρια διαφήμιση..

Μέσα στην τόση επιτυχία ο Μομοφούκου επηρεάστηκε και έβγαλε στην αγορά το κυπελλάκι με στιγμιαίο ρύζι, το οποίο πήγε άπατο κάνοντας τον να χάσει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, αλλά αυτά έχουν οι επιχειρήσεις.. Όχι, πως ξέρω δηλαδή από επιχειρήσεις αλλά … το φαντάζομαι..

Μπορεί ο Μομοφούκου να μην κατάφερε τότε να ταΐσει τους φτωχούς Ιάπωνες καταφέρνει όμως μέχρι και σήμερα, τόσο η εταιρεία του όσο και άλλες αντίστοιχες, να τρέφουν κόσμο στα πιο φτωχά μέρη της γης, αφού τα στιγμαία noodles αποτελούν μια πολύ προσβάσιμη και κάπως πιο υγιεινή επιλογή από πολλά άλλα είδη επεξεργασμένης τροφής.

Ο Μομοφούκου Άντο έφυγε από τη ζωή δισεκατομμυριούχος στα 96 χρόνια το 2007. Στην μνήμη του έχει ιδρυθεί μουσείο instant noodles και cup noodles.

Αυτή ήταν η ιστορία των στιγμιαίων noodles. Τώρα όποτε τα προσπερνάτε στα ράφια των σούπερ μάρκετ ξέρετε πως έφτασαν ως εκεί..

Άραγε σαν άνοιξα την όρεξη για noodles σήμερα; ( Φρέσκα να πάρετε..)

*Το ”βρώμικο” στον τίτλο είναι για να κάνουμε bonding με τα δικά μας αντίστοιχα σουβλάκια. Εννοείται πως είναι πιο υγιεινή επιλογή από οτιδήποτε άλλο εκεί έξω.