“O σοσιαλισμός είναι η καλύτερη προφύλαξη” – Το πρόγραμμα εμβολιασμών της ΓΛΔ

Η πανδημία έκανε την ανθρωπότητα να συζητά και να ελπίζει όσο ποτέ σε ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της ιατρικής, που δεν είναι άλλο από τα εμβόλια. Όλα αυτά ενάντια στο θόρυβο των αντιεμβολιαστών, που “μύρισαν αίμα” και σπεύδουν να διαδώσουν την αντιεπιστημονική και επικίνδυνη προπαγάνδα τους, πατώντας στην εγγενή αδιαφάνεια των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών, που δεν αφορά μόνο τα νέα εμβόλια κατά του SARS – COV2. Aπό μόνο του το γεγονός πως στον 21ο αιώνα συζητάμε τα αυτονόητα είναι ένα ακόμα δείγμα για το πόσο τεράστιο εμπόδιο είναι ο καπιταλισμός στην ανθρώπινη πρόοδο.

Τέτοιου είδους προβλήματα ήταν πρακτικά ανύπαρκτα στη ΓΛΔ, όπου ο μαζικός, κρατικά οργανωμένος και φυσικά παντελώς δωρεάν εμβολιασμός αποτελούσε ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της σοσιαλιστικής εξουσίας πρακτικά από την αρχή της ύπαρξής της.

Από το 1953, μια σειρά εμβολίων, που σταδιακά έφτασε τα 20, έγιναν υποχρεωτικά, με το σύνθημα “Ο σοσιαλισμός είναι η καλύτερη προφύλαξη”, καλύπτοντας μεταξύ άλλων ασθένειες όπως η τότε πολύ διαδεδομένη φυματίωση, η πολυομυελίτιδα, ο τέτανος και η ιλαρά. Ορισμένα άλλα εμβόλια, όπως αυτό της γρίπης, συστήνονταν έντονα από τους γιατρούς, αλλά δεν ήταν υποχρεωτικά. Τα πρόστιμα ήταν τσουχτερά και μπορούσαν να φτάσουν ως και τα 500 μάρκα. Οι εμβολιασμοί λάμβαναν χώρα σε ειδικά κέντρα εμβολιασμού, αλλά και σε μαζική κλίμακα σε κατασκηνώσεις, σχολεία και μεγάλους χώρους δουλειάς.

Η επιτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος της ΓΛΔ ήταν αναντίρρητη, όπως αναγκάζονταν να ομολογήσουν ακόμα και οι εχθροί της. Τα κρούσματα μολυσματικών ασθενειών έπεσαν θεαματικά μέσα σε λίγα χρόνια, ενώ ακόμα πιο ηχηρή ήταν η υπεροχή της ΓΛΔ στην καταπολέμηση της πολυομελίτιδας, η οποία είχε πρακτικά εκριζωθεί από την επικράτειά της ως το 1958, την ώρα που στην “αναπτυγμένη και πλούσια” Δυτική Γερμανία, οι επιδημίες της ασθένειας ταλάνιζαν διάφορες περιοχές της χώρας ως και τη δεκαετία του ’60. Σε μία από αυτές τις επιδημίες το καλοκαίρι του 1961, που θέρισε τη βιομηχανική περιοχή του Ρουρ, στοιχίζοντας τη ζωή σε 42 άτομα, η ΓΛΔ προσφέρθηκε να παρέχει δωρεάν τρία εκατομμύρια εμβόλια σε ένδειξη ανθρωπιστικής αλληλεγγύης. Η κυβέρνηση Αντενάουερ, που αρνούνταν ακόμα και τη διπλωματική αναγνώριση της ΓΛΔ, απέρριψε αυτή την πρόταση που θα μπορούσε να έχει σώσει ζωές, με το αστείο και συνάμα εξωφρενικό επιχείρημα πως το ασφαλέστατο και επί χρόνια χρησιμοποιούμενο εμβόλιο των γειτόνων “δεν ήταν αξιόπιστο”. Τα επόμενα χρόνια πάντως, οι δυτικοί επισκέπτες στη ΓΛΔ μπορούσαν να εμβολιάζονται δωρεάν, εφόσον το επιθυμούσαν.

Ασφαλώς η εικόνα δεν ήταν πάντα ρόδινη. Ένα πρόβλημα ήταν το γεγονός πως η ΓΛΔ δεν κατάφερε να αναπτύξει πολλαπλά εμβόλια, με αποτέλεσμα ο μεγάλος αριθμός εμβολιασμών για κάθε μία ασθένεια ξεχωριστά να δημιουργεί κενά στην εμβολιαστική κάλυψη, καθώς άρχισαν να παρατηρούνται φαινόμενα χαλαρότητας στην τήρηση των εμβολιαστικών προθεσμιών, ενώ παράλληλα από τη δεκαετία του ’80 κυρίως άρχισαν να φτάνουν και στη ΓΛΔ κάποιοι απόηχοι του αντιεμβολιαστικού κινήματος από τη Δύση. Μια ιδιαίτερα μελανή σελίδα ωστόσο ήταν η υπόθεση της μολυσμένης με ηπατίτιδα παρτίδας εμβολίων για την προστασία των παιδιών που κυοφορούσαν μητέρες με ρέζους αρνητικό.