Ορισμένες οφειλόμενες απαντήσεις στην «ομοβροντία» αντικομουνισμού για την ιστορία της Ουκρανίας

Πριν ηχήσουν τα κανόνια του πολέμου, ήχησαν τα κανόνια του αντικομμουνισμού. Άλλωστε, ο αντικομμουνισμός είναι πάντα κακό προανάκρουσμα για τους λαούς. Καθώς εξελίσσεται η απαράδεκτη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η αντικομμουνιστική επίθεση ξεκινά από τις διαφορετικές αφετηρίες των αλληλοσυγκρουόμενων ιμπεριαλιστικών κέντρων, για να καταλήξει στον κοινό ταξικά τόπο της αμαύρωσης του Σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα.

0 Λένιν στο διάγγελμα του Πούτιν συνδυάστηκε με τις αναφορές στον περιβόητο λιμό («Γολοντομόρ»). Από την άλλη, οι αντιπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ υποστηρίζουν ότι ο Ρώσος πρόεδρος προσπαθεί να αναβιώσει τον ηγεμονισμό της ΕΣΣΔ, ενάντια στον οποίο πολλές φορές «ξεσηκώθηκαν» οι λαοί και από τον οποίο «γλιτώσαμε» το 1991. Τότε που, όπως υποστήριζαν, η ειρήνη και η ασφάλεια… επιτέλους ήρθαν στην Ευρώπη (μην γελάτε έτσι έλεγαν)!

Χωρίς να μπορούμε να ασχοληθούμε με όλα τα προϊόντα της φαντασίας των διάφορων αστικών επιτελείων θα δώσουμε μερικές απαντήσεις.

Η επανάσταση και η ΣΣΔ Ουκρανίας

Στη σύγχρονη ιστορία, οι αγρότες που καλλιεργούσαν τις τεράστιες εκτάσεις της Ουκρανίας και οι εργάτες που έδιναν ζωή στα βιομηχανικά κέντρα και τα λιμάνια της Νότιας Ουκρανίας και της Κριμαίας τελούσαν υπό σκληρή διπλή -εθνοτική και ταξική- εκμετάλλευση. Απάντηση στη χρόνια εκμετάλλευσή τους έδωσαν με τη μαζική συμμετοχή τους στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Η Ουκρανία μάλιστα αποτέλεσε πεδίο σφοδρών μαχών υπεράσπισης της Επανάστασης, αφού εκεί ξεδιπλώθηκε το μεγαλύτερο μέρος της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των στρατών 14 καπιταλιστικών κρατών ενάντια στη νεοσύστατη σοβιετική εξουσία, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα.

Ο Ρώσος πρόεδρος στο διάγγελμα της 21ης Φεβρουαρίου λοιδόρησε την προσφορά της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στους λαούς της πρώην τσαρικής αυτοκρατορίας και τη συγκρότηση της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας. Χαρακτήρισε την Ουκρανία κατασκεύασμα των Μπολσεβίκων, οι οποίοι ακρωτηρίασαν τη ρωσική επικράτεια. Δεν πρωτοτύπησε. Πριν από αυτόν, επικαλούμενοι θεωρίες συνομωσίας (όπως ότι ο Λένιν ήταν πράκτορας των Γερμανών), διάφοροι αντιδραστικοί πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι έχουν ερμηνεύσει την Οκτωβριανή Επανάσταση και τη συγκρότηση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) σαν ένα σχέδιο εναντίον της Ρωσίας, που οδήγησε στον περιορισμό της εδαφικής επικράτειας της άλλοτε Τσαρικής Αυτοκρατορίας. Μέσα σε αυτή την ανάλυση εντάσσουν και την πράγματι επώδυνη για τη νεαρή σοβιετική εξουσία συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ (3 Μαρτίου 1918), η οποία έδωσε φιλί ζωής στην Επανάσταση, εξασφαλίζοντας το τέλος της εμπλοκής της Σοβιετικής Ρωσίας στον Α’ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο.

Από τις πρώτες κινήσεις της σοβιετικής εξουσίας ήταν η αναγνώριση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών και των εθνοτήτων της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

Το πρώτο διάταγμα της σοβιετικής εξουσίας ήταν το Διάταγμα για την Ειρήνη. Με αυτό οι Μπολσεβίκοι πρότειναν τρίμηνη ανακωχή στους εμπόλεμους για να διαπραγματευτούν τους όρους της ειρήνης. Οι δυνάμεις της Αντάντ αρνήθηκαν και άρχισαν να στηρίζουν τις αντεπαναστατικές δυνάμεις. Τότε, η Σοβιετική Εξουσία που μετρούσε μερικές μέρες ζωής ξεκίνησε συνομιλίες με τις Κεντρικές Δυνάμεις (Γερμανική και Αυστρουγγρική Αυτοκρατορία κλπ) το Δεκέμβριο του 1917, στις οποίες πρότεινε ειρήνη, με βάση την αυτοδιάθεση των λαών και ενάντια στις κατακτήσεις. Οι Κεντρικές Δυνάμεις εκμεταλλευόμενες τη δύσκολη θέση της νεαρής σοβιετικής εξουσίας επέμεναν σε επαχθείς όρους.

Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών, στις 9 Φεβρουάριου 1918, η Γερμανία συνήψε ξεχωριστή ειρήνη με την Τσεντράλναγια Ράντα, δηλαδή τη Βουλή της «Ουκρανικής Λαϊκής Δημοκρατίας», μιας κρατικής οντότητας που δημιουργήθηκε μετά την Επανάσταση και συσπείρωσε τις αντεπαναστατικές δυνάμεις. Οι Γερμανοί, εισβάλλοντας στην Ουκρανία, ενίσχυσαν τις δυνάμεις των αντεπαναστατών. Αξίωσαν στη συνέχεια την απόσπαση από τα εδάφη της επαναστατημένης Ρωσίας τεράστιες εκτάσεις μεταξύ αυτών κι ένα σημαντικό τμήμα της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας. Ταυτόχρονα οι Γερμανοί παραβιάζοντας την εκεχειρία προέλασαν προς την Πετρούπολη, όπου τους απέκρουσε οι νεοσύστατος Κόκκινος Στρατός. Σε αυτό το πλαίσιο υπογράφτηκε η δυσβάσταχτη συνθήκη που ο ίδιος ο Λένιν χαρακτήρισε «ανυπολόγιστα βαριά».

Οι Γερμανοί παραμένοντας στα εδάφη που αφαιρέθηκαν από την πρώην Τσαρική Αυτοκρατορία αντιμετώπισαν ένοπλους κομμουνιστές αντάρτες. Όταν το 1919 συζητιόταν η παράδοση της Γερμανίας στην Αντάντ, η τελευταία διέταξε τους Γερμανούς να μην αποσυρθούν από τα πρώην ρωσικά εδάφη μέχρι να τους αντικαταστήσουν αυτοί, όπως και έγινε. Νικητές και ηττημένοι του Μεγάλου Πολέμου συμφωνούσαν στην κατάπνιξη της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, η οποία όμως επικράτησε. Παρ’ όλα αυτά, οι ιμπεριαλιστές της Αντάντ κατόρθωσαν να αποσπάσουν τη Δυτική Ουκρανία, που διαμελίστηκε και προσαρτήθηκε σε τρεις χώρες (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία).

Το 1922 στην ΕΣΣΔ συνενώθηκαν εθελοντικά 4 αυτόνομες Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, μεταξύ των οποίων και η Ουκρανική ΣΣΔ. Έκτοτε ξεκίνησε η συνύπαρξη των Ουκρανών με τις άλλες εθνότητες στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ, συνύπαρξη που σφυρηλατήθηκε στο καμίνι της ταξικής πάλης, η οποία συνεχίστηκε κατά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Ψάξ’ το παραπάνω:

►Ο Ά Παγκόσμιος Πόλεμος και η Προϊστορία του (1870-1918),

Έρνο Γκόντος, Σύγχρονη Εποχή

►Ο Λένιν τον Οκτώβρη,

Λάζλο Γκιούρκο, Σύγχρονη Εποχή

►Το έπος της Μαύρης Θάλασσας,

Αντρέ Μαρτί, Σύγχρονη Εποχή

►Η Έλληνες στη διαδικασία οικοδόμησης του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ,

Αναστάσης Γκίκας, Σύγχρονη Εποχή

Φωτογραφία: Απελευθέρωση του Μπελγκορόντ από τον Κόκκινο Στρατό, μετά την επική μάχη του Κουρσκ στα σύνορα με την Ουκρανία που άνοιξε το δρόμο για την απελευθέρωση των ουκρανικών εδαφών

Το κρίσιμο συμπέρασμα

Ο ουκρανικός λαός στη νεότερη ιστορία του και κάτω από το φεουδαρχικό και το καπιταλιστικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα είδε τα εδάφη του να διαμελίζονται, διαιρέθηκε από θρησκευτικές έριδες, χτυπήθηκε από τον πολωνικό και τον ρωσικό εθνικισμό, βίωσε την σκληρή εκμετάλλευση των κουλάκων και των άλλων καπιταλιστών. Η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ έθεσε σε τροχιά επίλυσης όλα τα παραπάνω προβλήματα που είχαν επισωρεύσει στην Ουκρανία οι προηγούμενοι κοινωνικοοικονομικοί σχηματισμοί παρά τα λάθη και τις αδυναμίες που αναμφίβολα υπήρχαν.

Τι συνέβη με το πισωγύρισμα στον καπιταλισμό και την επανένταξη της Ρωσίας και της Ουκρανίας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα; Οι κοινωνικές κατακτήσεις σαρώθηκαν, ο εθνικισμός αναζωπυρώθηκε, ο πόλεμος επανήλθε. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής που κυριαρχούν στην Ουκρανία και τους γείτονες της και το παράδειγμά τους αφορά όλους τους λαούς, κάθε νέο και νέα που το σύστημα προσπαθεί να τον πείσει ότι ο καπιταλισμός είναι το τέλος της Ιστορίας.

Αναδημοσιεύεται από την έντυπη έκδοση του Οδηγητή (Μάρτης 2022)