ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ: 80 χρόνια μετά η ταξική μάχη του ηρωικού Δεκέμβρη 1944 φωτίζει τους αγώνες για την Ελλάδα του λαού της

Διακήρυξη για τα 80 χρόνια από τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ):

«Ήταν 3 του Δεκέμβρη 1944 όταν ο αστικός πολιτικός κόσμος, χρησιμοποιώντας τους ταγματασφαλίτες, τους Χίτες, όλους τους δωσίλογους εγκληματίες συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών και άλλα ένοπλα τμήματά τους, όπως η ορεινή ταξιαρχία και οι ιερολοχίτες, μαζί με την ένοπλη επέμβαση των ιμπεριαλιστικών βρετανικών στρατευμάτων, “έπνιξαν στο αίμα” τον λαό της Αθήνας προκειμένου να στεριώσουν την αστική εξουσία που είχε χρεοκοπήσει στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Απαίτησαν και επιχείρησαν τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, του ένοπλου λαϊκού στρατού που απελευθέρωσε τη χώρα, κάτι που, βεβαίως, αρνήθηκε η ηγεσία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, αρνούμενου να συμβιβαστεί με τον ταξικό αντίπαλο.

Η εγκληματική επίθεση κατά του άοπλου λαού της Αθήνας, που διαδήλωνε ειρηνικά στην πλατεία Συντάγματος ενάντια στον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ την 3η Δεκέμβρη ’44, προσχεδιάστηκε, οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε από τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές, από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και σύσσωμο τον αστικό πολιτικό κόσμο.

Το ΚΚΕ υπήρξε η ψυχή και ο κύριος αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης. Χωρίς το ΚΚΕ δεν θα υπήρχε το ΕΑΜ που συσπείρωσε τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Η δράση του ΕΑΜ περιλάμβανε όλες τις μορφές πάλης, απεργίες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, διαβήματα, ένοπλη πάλη. Το λαϊκό – απελευθερωτικό κίνημα, με καθοδηγητή το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, με το ένοπλο τμήμα του, τον ΕΛΑΣ και το ΕΛΑΝ, με την ΕΠΟΝ, την ΟΠΛΑ, έγραψαν μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στη νεότερη Ιστορία της λαϊκής πάλης.

Βεβαίως για το ΕΑΜ δεν ήταν μόνο ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας. Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είχαν να αντιμετωπίσουν και την ντόπια ένοπλη αντίδραση με τις δικές της οργανώσεις, από τη “Χ” του Γρίβα, την ΠΑΟ, τους ΜΑΥδες, ως τα διαβόητα Τάγματα Ασφαλείας και άλλες που στήριζαν το ντόπιο κατοχικό καθεστώς, καθώς και τον ΕΔΕΣ του Ζέρβα, την ΕΚΚΑ, που ήταν τα αγγλόφιλα αντίβαρα των αστικών δυνάμεων στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ.

Η ταξική πάλη διεξαγόταν ασίγαστα ακόμη και σ’ αυτήν την περίοδο, γιατί αυτή δεν σταματά ποτέ. Σε όλη την πορεία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα αντικειμενικά έμπαινε το ζήτημα της εξουσίας. Σε αυτή τη διαπάλη συμμετείχαν και οι Γερμανοί και οι Άγγλοι χτυπώντας το λαϊκό – απελευθερωτικό κίνημα, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.

Ο ΕΛΑΣ το 1944 είχε απελευθερώσει το 90% της Ελλάδας. Οι ελεύθερες περιοχές έπρεπε να διοικηθούν, για να μπορέσουν οι κάτοικοί τους να ζήσουν οργανωμένα. Έτσι το ΕΑΜ δημιούργησε λαϊκούς θεσμούς, όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης, τα λαϊκά δικαστήρια, τη λαϊκή πολιτοφυλακή, λαϊκή εκπαίδευση, νοσοκομεία. Η ελεύθερη ζωή προστατευόταν από τον λαϊκό στρατό, τον ΕΛΑΣ. Δημιουργήθηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), το κεντρικό πολιτικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών, ενώ με καθολικές εκλογές εκλέχτηκε το “Εθνικό Συμβούλιο” με έδρα τις Κορυσχάδες.

Πριν ακόμη από την απελευθέρωση και έχοντας επίγνωση των συνθηκών που δημιουργούνται παγκόσμια, ιδιαίτερα μετά τη νίκη των Σοβιετικών στο Στάλινγκραντ που ήταν η αρχή του τέλους του πολέμου, τους αστούς αυτό που τους απασχολούσε ήταν το μεταπελευθερωτικό καθεστώς. Στον πόλεμο ηγήθηκε η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, πράγμα που έβαλε τη σφραγίδα του στη μεταπελευθερωτική πορεία της Ελλάδας. Οι απλοί άνθρωποι του μόχθου δεν έδιναν τη ζωή τους για να επανέλθει ο τόπος σε καθεστώς εκμετάλλευσης, φτώχειας, ανέχειας, από την άρχουσα τάξη. Και το ΕΑΜ καλούσε σε δράση για καλύτερες μέρες και όχι μόνο για την απελευθέρωση.

Ο αστικός πολιτικός κόσμος είχε βαθύτατη συνείδηση ότι ο λαϊκός αγώνας κατά των κατακτητών είχε κατά βάθος ταξικό περιεχόμενο. Στην Κατοχή υπήρξαν και αυτοί που πλούτιζαν.

Επίσης από την αρχή της Κατοχής, βασικό μέλημα και επιδίωξη των συμμαχικών της άρχουσας τάξης βρετανικών δυνάμεων, καθώς και των ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ και άλλων ένοπλων οργανώσεων, υπήρξε η υπονόμευση -έως και διάλυση- του ένοπλου λαϊκού απελευθερωτικού κινήματος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Αυτό αποκαλύπτεται και με το “χτύπημα” από τους Άγγλους ιμπεριαλιστές του αντιφασιστικού κινήματος της θρυλικής Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης (ΑΣΟ) στη Μ. Ανατολή.

Αξιοποίησαν και τις απαράδεκτες Συμφωνίες Λιβάνου, Καζέρτας κ.λπ., στις οποίες το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ λαθεμένα συμφώνησε στο όνομα της “εθνικής ενότητας”, που βεβαίως δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αφού δεν κατάφεραν, τελικά, να “βάλουν στο χέρι” το ΕΑΜικό αντιστασιακό – απελευθερωτικό κίνημα και το ΚΚΕ που πρωτοστάτησε, αποφάσισαν να το χτυπήσουν ένοπλα. Γιατί ο αστικός πολιτικός κόσμος, που είτε συνεργάστηκε με τους κατακτητές, είτε εγκατέλειψε τον λαό και έφυγε στη Μέση Ανατολή, μαζί με τους Εγγλέζους συμμάχους του, ήταν ανυπόληπτος στη λαϊκή συνείδηση, δεν είχε κανένα λαϊκό έρεισμα και επομένως δεν υπήρχε δυνατότητα εγκαθίδρυσης ξανά της αστικής εξουσίας.

Έτσι στις 3 Δεκέμβρη δυνάμεις του Έβερτ, που ήταν παραταγμένες μπροστά στο κτίριο του Αρχηγείου της Αστυνομίας, επιτέθηκαν απροειδοποίητα στον άοπλο λαό που διαδήλωνε στο Σύνταγμα. Άνοιξαν πυρ και οι πυροβολισμοί πύκνωσαν από διάφορες κατευθύνσεις σκορπώντας τον θάνατο.

Στις 33 μέρες των μαχών που ακολούθησαν, ο λαός της Αθήνας, οι ΕΑΜίτες, ΕΛΑΣίτες, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, έγραψαν νέες σελίδες αντίστασης και ηρωισμού. Δίπλα και μαζί με τους ένοπλους μαχητές του ΕΛΑΣ, οι άοπλες λαϊκές δυνάμεις ρίχτηκαν με αυταπάρνηση στη μάχη για τη δημιουργία οδοφραγμάτων κατά των βρετανικών τανκς, για την περίθαλψη των τραυματιών και για τη σωτηρία του λαού της Αθήνας με την εξασφάλιση των αναγκαίων τροφίμων. Οργανώθηκαν λαϊκά συσσίτια για παιδιά και τους χτυπημένους από τους βομβαρδισμούς ανθρώπους και δεκάδες νοσοκομειακές μονάδες χάρη στις εκατοντάδες εθελοντών γιατρών, νοσηλευτών και νοσηλευτριών, με ένα ευρύ δίκτυο τραυματιοφορέων. Πολλές είναι οι γυναίκες που διακρίθηκαν σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, τόσο στις λαϊκές μαζικές οργανώσεις όσο και στα μάχιμα τμήματα του ΕΛΑΣ στην πρώτη γραμμή. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ που αντιστάθηκαν και πολέμησαν ηρωικά, ωστόσο, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν μετά από 33 μέρες μαχών και με πολλές θυσίες, μπροστά στη συντριπτική υπεροπλία των επιτιθέμενων ενόπλων δυνάμεων των αστών και των Βρετανών.

Η ανυποχώρητη στάση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αξίωση της ντόπιας αστικής τάξης και των διεθνών συμμάχων της, Βρετανών και Αμερικανών, για αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος ήταν σωστή και επιβεβλημένη. Έδειξε πως το ΚΚΕ και το εργατικό – λαϊκό κίνημα διέθεταν ταξικά αντανακλαστικά και εφεδρείες, επιλέγοντας… “τα όπλα και όχι τις αλυσίδες”, τόσο τον Δεκέμβρη 1944 όσο και μετέπειτα κατά την τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Όμως, το ΚΚΕ και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα δεν είχαν στρατηγική μετατροπής του απελευθερωτικού – αντιφασιστικού αγώνα σε αγώνα για την εργατική εξουσία. Η πολιτική γραμμή ήταν για την “εθνική ενότητα”. Έτσι ο κύριος όγκος των δυνάμεων του ΕΛΑΣ έμεινε έξω από την Αθήνα και δεν πήρε μέρος στις μάχες, ενώ είχε αποφασιστεί η συμμετοχή στη λεγόμενη κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

Αλλά “εθνική ενότητα” δεν μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στην αστική τάξη και την εργατική τάξη, αφού έχουν αντίθετα συμφέροντα και ανειρήνευτες αντιθέσεις. Η αρνητική πείρα από τη συμμετοχή των κομμουνιστών στην κυβέρνηση της “εθνικής ενότητας” το 1944 επιβεβαιώνει ότι η συμμετοχή του ΚΚΕ σε αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλει φιλολαϊκή πολιτική, αλλά ενισχύει το αστικό πολιτικό σύστημα.

Όσα σήμερα προβάλλονται από τα αστικά κόμματα για δήθεν εθνική ομοψυχία και ενότητα δεν είναι παρά μια επιχείρηση εξαπάτησης του λαού για να ανεχτεί και να υποταχθεί στις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης. Μόνο ο ίδιος ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό στον δρόμο της ανατροπής με καθοδηγητή το ΚΚΕ και στρατηγική για την εργατική εξουσία.

Τα παραπάνω συμπεράσματα είναι επίκαιρα και χρήσιμα, ιδιαίτερα σήμερα, καθώς δίπλα μας κλιμακώνονται οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στην Ουκρανία ανάμεσα στο ευρωατλαντικό μέτωπο ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και την καπιταλιστική Ρωσία με τους συμμάχους της. Και στη Μέση Ανατολή όπου ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ ενισχύουν τον πόλεμο του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ κατά του Παλαιστινιακού λαού, του λιβανέζικου λαού και άλλων, με κίνδυνο ανάφλεξης σε όλη την περιοχή. Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα δύο ιμπεριαλιστικά μπλοκ δυνάμεων και ανάμεσα σε ΗΠΑ – Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα ενισχύουν τον κίνδυνο γενίκευσης του πολέμου. Η Ελλάδα, με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ και με τη στήριξη των άλλων αστικών κομμάτων, συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους με μεγάλους κινδύνους για τον λαό, αφού η χώρα μας γίνεται στόχος αντιποίνων ως πολεμικό ορμητήριο, σε συνθήκες που η νέα οικονομική καπιταλιστική κρίση είναι προ των πυλών.

Η πείρα από την περίοδο της Κατοχής, της απελευθέρωσης και της ταξικής μάχης του ηρωικού Δεκέμβρη 1944 δείχνει ότι η πάλη των εργαζομένων για τις λαϊκές ανάγκες και δικαιώματα και ο αντιπολεμικός αγώνας πρέπει να συνδέονται και να στοχεύουν στην ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος και την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας χωρίς καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Ο ηρωικός Δεκέμβρης 1944 θα συμβολίζει για πάντα τη θέληση του λαού μας για αντίσταση και πάλη ενάντια στην αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους και την εξουσία της.

Ογδόντα χρόνια μετά, η φλόγα της ταξικής μάχης του Δεκέμβρη 1944 παραμένει άσβεστη και θα φωτίζει την αντεπίθεση για την εργατική λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Θα μένει για πάντα άσβεστο αιώνιο σύμβολο για τον λαό και τη νεολαία, όπως καταγράφηκε, το πύρινο σύνθημα στο πανό της διαδήλωσης του ΕΑΜ στο Σύνταγμα πως “Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα”…

Η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ), με οδηγό και αυτά τα πολύτιμα συμπεράσματα-παρακαταθήκη από την πείρα του Δεκέμβρη 1944, καλεί τους αγωνιστές της Αντίστασης μαζί με όλο τον λαό στον αγώνα για απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Να γυρίσουν πίσω όλα τα στρατιωτικά τμήματα που δρουν εκτός συνόρων, να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου, να σταματήσει η Ελλάδα να είναι ιμπεριαλιστικό πολεμικό ορμητήριο, να αποδεσμευτεί από ΝΑΤΟ – ΕΕ.

Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, οι αγωνιστές και φίλοι της Αντίστασης, αγωνιζόμαστε μαζί με το εργατικό – λαϊκό ταξικό κίνημα για να δυναμώσει η σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Παλεύουμε ενάντια στη διαστρέβλωση της Ιστορίας του Β΄ ΠΠ από τα εγχώρια αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία της ΕΕ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, ενάντια στην κατάπτυστη θεωρία των δύο άκρων, που εξισώνει κομμουνισμό και φασισμό, ξεπλένοντας τον φασισμό και τα εγκλήματά του.

Η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, απόγονοι και φίλοι της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, οι πολιτικοί πρόσφυγες υποκλινόμαστε μπροστά στον ηρωισμό των μαχητών/-τριών των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ και του τιμημένου ΚΚΕ, που σήκωσε το βάρος του μεγάλου απελευθερωτικού αγώνα του λαού μας κατά της ναζιστικής κατοχής και του ηρωικού Δεκέμβρη και μετέπειτα της τρίχρονης εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Δόξα και τιμή στις Μαχήτριες και τους Μαχητές του Ηρωικού Δεκέμβρη 1944!».