“Πέτα τον έξω ρε Σάββα να τελειώνουμε” – Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον Σημίτη/Πάγκαλο κανείς

Στις 15 προς 16 Φεβρουαρίου του 1999, η ελληνική κυβέρνηση παραδίδει με επαίσχυντο τρόπο τον Κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν στις τουρκικές αρχές.

Σε αυτόν τον σύνδεσμο μπορεί να δει κανείς ένα σύντομο και περιεκτικό χρονικό της σκοτεινής αυτής υπόθεσης. Στη συνέχεια ακολουθεί μια μικρή επισκόπηση της κάλυψης της υπόθεσης από τις σελίδες του Ριζοσπάστη, μέσα από το πολύτιμο αρχείο του -που καμία άλλη ελληνική εφημερίδα δε διαθέτει διαδικτυακά προς τους αναγνώστες της.

Ο Κούρδος ηγέτης καταθέτει επισήμως αίτημα για πολιτικό άσυλο στη χώρα μας. Κούρδοι πρόσφυγες διαδηλώνουν έξω από τη Βουλή και η κυβέρνηση δείχνει τις διαθέσεις της, προχωρώντας στην ωμή καταστολή και τη βίαιη αρπαγή τους (!). Ο Ριζοσπάστης της 16ης Φεβρουαρίου γράφει στο πρωτοσέλιδό του.

Στις εσωτερικές σελίδες, περιγράφεται ως εξής η βιαιότητα της επιχείρησης.

Η διαφορά με τα πογκρόμ που έκαναν οι ναζί για να μαζέψουν τους Εβραίους στη Θεσσαλονίκη ήταν ότι τουλάχιστον οι ναζί άφηναν τους διωκόμενους να πάρουν τα ρούχα τους. Η διαφορά με τα χρόνια της δικτατορίας ήταν ότι χτες τα ξημερώματα έλειπαν τα τανκς και έκαναν “ντου” μόνο με κλούβες της Αστυνομίας και στρατιωτικά ΡΕΟ.

Έξω από το Κοινοβούλιο όπου από το πρωί είχαν συγκεντρωθεί Κούρδοι πρόσφυγες, ζητώντας να δοθεί πολιτικό άσυλο στον ηγέτη τους Αμπτουλάχ Οτσαλάν, εκτυλίχτηκαν πρωτοφανείς σκηνές αστυνομικής βίας. Την ώρα που τα ΜΑΤ επιχειρούσαν να απομακρύνουν τους διαδηλωτές από την είσοδο της Βουλής, ένας διαδηλωτής πυρπολήθηκε θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του και τη ζωή όσων προσπάθησαν να τον προστατέψουν

Λίγες μέρες αργότερα, το κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας είχε ακόμα πιο “γλαφυρές” περιγραφές για τις πρωτοφανείς εικόνες έξω από την ελληνική Βουλή, που έκαναν τον γύρο του κόσμου.

Αυτή η κυβέρνηση βάζει την Αστυνομία να χτυπά Κούρδους επί ώρες στο Σύνταγμα. Δίνει εντολή στην Ασφάλεια να περνά χειροπέδες στους Κούρδους και να τους δένει πισθάγκωνα στα καγκελάκια που έχει βάλει ο κύριος δήμαρχος έξω από το κτίριο της Βουλής. Καμαρώνει βλέποντας τα όργανα της τάξης (!) να κάνουν σωματική έρευνα σε Κούρδους, φορώντας πλαστικά γάντια για να μη λερωθούν τα χέρια τους!

Αυτά γίνονταν μέρα μεσημέρι, τη Δευτέρα, έξω από τη Βουλή. Αυτά είχαν προηγηθεί, πριν να αρχίσουν οι χωρίς πατρίδα άνθρωποι να αυτοπυρπολούνται. Αλλά οι πανταχού παρούσες τηλεοπτικές κάμερες δεν τα έδειξαν. Τα “έκοψαν”. Εδειξαν, βέβαια, το φλεγόμενο κορμί. Ε, ναι. Δεν μπορούν να τα αποκρύψουν κι όλα.

Η ιστορία είχε ξεκινήσει από το πρωί της Δευτέρας. Εκεί στην Κουμουνδούρου δόθηκε το σύνθημα: “Οι άνθρωποι με τους ανθρώπους και τα ζώα με τα ζώα”, είναι η θεωρία τους. Οι Κούρδοι δε λογίζονται, προφανώς, ως άνθρωποι. Τους “βούτηξαν”, τους έκλεισαν στις κλούβες και άρχισαν να τους περιφέρουν, όπως οι αρκουδιάρηδες τις αρκούδες. Τους υπέβαλαν από τις 5 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ στο μαρτύριο της πείνας, της δίψας, του εγκλεισμού στα τροχοφόρα της Αστυνομίας. Και μετά άρχισαν πάλι να τους περιφέρουν. Για πού; “Δεν ξέρουμε”, μας έλεγαν όταν ρωτούσαμε τους ιθύνοντες. “Μα δώσατε εντολή να φύγουν από την Αγ. Βαρβάρα, ήδη οι κλούβες έχουν ξεκινήσει, πού τους πάτε;”, επιμέναμε. “Δεν ξέρουμε. Θα τους πάμε σε 2 – 3 σημεία. Θα τους αφήσουμε όπου μπορέσουμε”!

Αυτή ήταν η απάντηση! Λες και είχαν να κάνουν με ψόφια σκυλιά που ψάχνουν οι “νεκροθάφτες” τους μια γράνα για να τα πετάξουν. Τελικά τους πήγαν στο βουνό…

Στην ανοιχτή επιστολή του προς τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη, ο ηγέτης του PKK ζητά “από την ελληνική κυβέρνηση να μην είναι ασαφής και να εξετάσει το αίτημά μου περί χορήγησης πολιτικού ασύλου και έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία ολοκλήρωσης σχετικά με το αίτημά μου ζητώ να διασφαλιστεί η ασφάλεια της ζωής μου”.

Παράλληλα, σε ανακοίνωση που απευθύνεται “προς το λαό μας και τους φίλους μας” και υπογράφει η Κεντρική Επιτροπή του PKK σημειώνεται: “… Καλούμε την Ελλάδα να μην παραιτηθεί από τη μέχρι σήμερα φιλική συμπεριφορά της, διότι διαφορετικά θα ανοίξει το δρόμο σε επικίνδυνες εξελίξεις που θα τη βαρύνουν στην πορεία της ιστορίας της”.

Η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης, διά στόματος Ρέππα (υπουργός Τύπου και κυβερνητικός εκπρόσωπος) ήταν πως “δεν επιθυμούμε κάτι τέτοιο, γατί πιστεύουμε ότι η εξέλιξη αυτή δε θα συμβάλει θετικά στον αγώνα του ίδιου του κουρδικού λαού”. Παρά την κυβερνητική κρίση που ακολούθησε, τα στελέχη της κυβέρνησης Σημίτη επέμεναν μάλιστα πως η στάση τους ήταν σωστή, γιατί αν έκαναν αποδεκτό το αίτημα θα μετέτρεπαν αυτομάτως το ζήτημα σε διμερή ελληνοτουρκική διαφορά.

Ο Ρέππας αποδοκίμασε την ηχηρή δήλωση του ΡΚΚ και συγκεκριμένα “το τμήμα εκείνο της δήλωσης που μέσω υπονοούμενων αναφέρεται στην πορεία της ιστορίας της χώρας μας. Θα πρέπει όσοι μιλούν και πράττουν, να έχουν συναίσθηση γι’ αυτά που λένε και γι’ αυτά που κάνουν. Χρειάζεται να δείξουμε όλοι μεγάλη υπευθυνότητα”.

Και ο Ριζοσπάστης σχολιάζει.

Η αποδοκιμασία της κυβέρνησης έγινε σίγουρα κατανοητή στους Κούρδους της Κουμουνδούρου, με την επιχείρηση που “οργανώθηκε” χτες από την Ελληνική Αστυνομία…

Ο Ορέστης Κολοζώφ, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, έκανε την ακόλουθη δήλωση σχετικά με το αίτημα Οτσαλάν για πολιτικό άσυλο.

“Λόγοι ανθρωπισμού, αλλά και δημοκρατικής ευαισθησίας επιβάλλουν να παρθούν όλα τα μέτρα και να γίνουν όλες εκείνες οι διπλωματικές ενέργειες, που θα επιτρέψουν στον Αμπντουλάχ Οτσαλάν να βρει ένα σίγουρο καταφύγιο στην Ελλάδα ή σε άλλη χώρα”.

Την Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου, οι εφημερίδες έχουν προλάβει τις δραματικές εξελίξεις που οδήγησαν στη σύλληψη και ο Ριζοσπάστης γράφει στο πρωτοσέλιδό του.

Την προηγούμενη ημέρα, η Αλέκα Παπαρήγα είχε πάρει τον λόγο στη Βουλή και είπε, απευθυνόμενη προς τα έδρανα των κυβερνώντων.

Δε μας πείσατε ότι η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε μία εν κρυπτώ αλληλεγγύη προς τον κουρδικό λαό, κάνοντας κάποια λάθη κακοτεχνίας ή πέφτοντας έξω στους χειρισμούς. Αν ήταν αυτό το ζήτημα, πιστεύω ότι και εσείς και ο Α. Παπαδόπουλος θα προχωρούσατε σε μία άλλη πράξη, αυτήν της παραίτησης.

Αυτό που βγαίνει από όλες τις ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης είναι ότι εντάχθηκε σε μία επιλογή παράδοσης του Οτσαλάν στην Τουρκία, δεν ξέρω με ποια ανταλλάγματα, στο όνομα δήθεν κάποιων εθνικών συμφερόντων.

Δυσκολευόμαστε να φανταστούμε μία κυβέρνηση του “ευχαριστούμε τις ΗΠΑ”, μία κυβέρνηση που έχει χειριστεί μία σειρά πράγματα, όπως τα Ιμια, να τόλμησε τώρα να κάνει κάτι κρυφά από όλους τους εταίρους, χάριν του Οτσαλάν και του κουρδικού λαού. Τόσο επιπόλαιους δε σας έχουμε. Σας έχουμε για ανθρώπους, που έχετε επικίνδυνη πολιτική, αλλά για επιπόλαιους δε σας έχουμε.

Την ίδια μέρα, τα προγραμματισμένα συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενάντια στις συνθήκες του Μάαστριχτ και του Άμστερνταμ (που υπογραφόταν εκείνο τον χρόνο) μετατρέπονταν σε έμπρακτη αλληλεγγύη προς τον κουρδικό λαό και καταδίκη της κυβέρνησης.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έπαιρναν θέση με ανακοινώσεις τους για τις δραματικές εξελίξεις, τονίζοντας μεταξύ άλλων πως:

Οι λαοί έχουν κάθε δικαίωμα να αντιστέκονται, να διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Και δε θα ζητούν γι’ αυτό την άδεια των Σημίτη, Κλίντον, Μπλερ ή Ζοσπέν.

Και ενώ ο Πάγκαλος πουλούσε τρέλα, λέγοντας “δεν είμαι Τζέιμς Μποντ, για να ξέρω πώς βρέθηκε στο αεροπλάνο για την Τουρκία”, οκτώ βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητούσαν με κοινή τους δήλωση την παραίτησή του, καταλογίζοντάς του την κύρια ευθύνη για την υπόθεση. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή της κρίσης που θα ξεσπούσε στο κυβερνών κόμμα.

Ο Ριζοσπάστης μετέφερε δημοσίευμα της Ρεπούμπλικα και τις πέντε πιθανές εκδοχές των πραγμάτων, σύμφωνα με κάθε εμπλεκόμενη πλευρά: της Αγκυρας, της Αθήνας, του Ναϊρόμπι, του εξόριστου Κουρδικού Κοινοβουλίου και του Ιταλού δικηγόρου του Κούρδου ηγέτη Τζιουλιάνο Πιζάπια.

Το ρεπορτάζ της εφημερίδας μεταφέρει επίσης όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη τύπου που έδωσαν οι άνθρωποι που βρίσκονταν κοντά στον Οτσαλάν τις τελευταίες ημέρες πριν τη σύλληψή του. Αυτή θα είναι ουσιαστικά η απαρχή της πολιτικής καριέρας του Φαήλου Κρανιδιώτη, του Έλληνα δικηγόρου του Οτσαλάν. Τότε κανείς δε γνώριζε την εξέλιξη που θα είχε, αυτό ωστόσο δεν αφαιρεί το ενδιαφέρον από όσα λέει στη μαρτυρία του για τα γεγονότα.

Χαρακτηριστική είναι και η μαρτυρία του Γιώργου Κωστούλα, πρέσβη τότε της Ελλάδας στο Ναϊρόμπι, που μεταφέρει την οργισμένη αντίδραση του “μεγάλου τραγουδιστή” Θόδωρου Πάγκαλου, έναντι του αιτήματος του Οτσαλάν για πολιτικό άσυλο: “Να του πεις ότι είναι ηλίθιος. Διέπραξε αθλιότητα. Αυτό που έκανε δεν είναι τίποτα. Δεν ισχύει. Να του πεις να τσακιστεί να φύγει γρήγορα και να πάει όπου θέλει. Εμείς δεν του τάξαμε τίποτα. Πέτα τον έξω, ρε Σάββα (εννοεί τον Καλεντερίδη), να τελειώνομε. Σε παρακαλώ, παιδί μου”. Στην ερώτηση του πρέσβη για το πού θα μπορούσε να πάει ο Οτσαλάν, ο διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του Πάγκαλου, Βασίλης Παπαϊωάννου αποκρίθηκε:  “Ο Μεγάλος τραγουδιστής έχει εκνευριστεί. Κάναμε μια εξυπηρέτηση. Μην μας τη βγάζουν από τη μύτη. Να πάει σαφάρι. Να πάει όπου θέλει. Μακριά από εθνικά χρώματα”.

Στις ΗΠΑ, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου εξέφραζε την ευχαρίστηση της κυβέρνησής του για τη σύλληψη του “τρομοκράτη ηγέτη” και τις “διπλωματικές προσπάθειες” που είχε καταβάλει για να παραδοθεί στη Δικαιοσύνη. Αρνήθηκε ότι οι ΗΠΑ είχαν άμεση ανάμειξη, αλλά όταν ρωτήθηκε κατά πόσο βοήθησαν εμμέσως στον εντοπισμό του Οτσαλάν, ο Λόκχαρτ πέταξε την μπάλα στην κερκίδα.

“Αυτά είναι όλα τα στοιχεία που έχω. Δε σχολιάζω ζητήματα μυστικών υπηρεσιών”.

Αντίστοιχη γραμμή εξέφραζε και ο Ετσεβίτ λέγοντας “δε θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες και ζητώ κι από εσάς να μην ψάξετε πολύ το θέμα”.

Ενώ ανακουφισμένη από τις εξελίξεις παρουσιαζόταν και η Κομισιόν, παρά τις καταλήψεις μιας σειράς ελληνικών πρεσβειών ανά την “ευρωπαϊκή επικράτεια” από οργισμένους Κούρδους.

Στο πρωτοσέλιδο υπάρχει αναφορά στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Κουρδικό λαό, στην οποία καλούν όλες οι πολιτικές νεολαίες: από την ΚΝΕ και τη ν. ΑΚΟΑ, ως την ΟΝΝΕΔ, τη ν. ΠΑΣΟΚ -που εκείνο τον καιρό έπαιζε συχνά το χαρτί της “ανεξαρτησίας” της από το κόμμα- και τη νεολαία της ΠΟΛ.ΑΝ. του Σαμαρά!

Στην κοινή ανακοίνωσή τους καταδίκαζαν τον ιμπεριαλισμό, τους χειρισμούς της κυβέρνησης και την έμμεση ή άμεση υποταγή στα σχέδια των ΗΠΑ και της ΕΕ!

“Η “σύλληψη” του Αμπ. Οτσαλάν και η παράδοσή του στις τουρκικές αρχές, γεννά εύλογα ερωτηματικά τόσο για τους χειρισμούς και την εμπλοκή της κυβέρνησης, όσο και στις ευθύνες της στο όλο ζήτημα.

Η έμμεση ή άμεση υποταγή στα σχέδια των Αμερικάνων και της ΕΕ που θέλουν να φιμώσουν κάθε αγώνα για δημοκρατία, ελευθερία και υπεράσπιση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, αναδεικνύει την ανάγκη του αγώνα της ελληνικής νεολαίας ενάντια σε όσους συμπαρατάσσονται με τη βαρβαρότητα.

Καταδικάζουμε το σύνολο των χειρισμών της κυβέρνησης, που δείχνει ότι εύκολα απομακρύνεται από τις στοιχειώδεις πανανθρώπινες αξίες που όφειλε να υπερασπίζει.

Καταδικάζουμε τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό που στο όνομα της επιβολής των όρων της νέας τάξης πραγμάτων, οδηγεί τον Κουρδικό Λαό στον αφανισμό.

Καταδικάζουμε την ΕΕ γιατί έσβησε με τη στάση της τις παραδόσεις του ευρωπαϊκού πολιτισμού στο ζήτημα της υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Καταδικάζουμε την ηγεσία της Τουρκίας που προχωρά σε μια εθνική εκκαθάριση, παραβιάζοντας κάθε έννοια δημοκρατίας, διεθνούς δικαίου και ανθρώπινων δικαιωμάτων, την ίδια στιγμή που στο εσωτερικό της συγκροτείται μέρα τη μέρα ένα όλο και πιο ολοκληρωτικό καθεστώς που βιάζει τα δικαιώματα του τουρκικού λαού.

Καταδικάζουμε,τέλος, κάθε πράξη ρατσισμού και ξενοφοβίας που στόχο έχει τους Κούρδους που διαμένουν στη χώρα μας.

Και ενώ ο Ρέππας δεχόταν στη συνέντευξη τύπου την ερώτηση από συντάκτη των ΝΕΩΝ (και όχι του Ριζοσπάστη): ποιος είναι ο ορισμός που δίνει η κυβέρνηση στις έννοιες “φιλότιμο” και “αξιοπρέπεια”…

…ενώ άγνωστοι χάκαραν την ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών, ώστε ο επισκέπτης να βλέπει στην αρχική σελίδα το “καλωσορίσατε στις σελίδες του υπουργείου ξεφτίλας”…

…ενώ δυο δικηγόροι και ένας δημοσιογράφος (Τζαβέλλα, Κούκος, Βορίνας) κατέθεταν στο ΑΤ Ομόνοιας μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου, για τους κυβερνητικούς χειρισμούς που έθεταν σε κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας, διέσπειραν ψευδείς ειδήσεις, διατάρασσαν τις σχέσεις της Ελλάδας με άλλα κράτη και παραβίαζαν τη Συνθήκη Σένγκεν…

…ενώ ακόμα και ο Στεφανόπουλος ήταν οργισμένος, έλεγε πως δεν μπορούσε να δεχτεί με τίποτα την παράδοση του Οτσαλάν από την Ελλάδα και απαντούσε στον Αυστριακό καγκελάριο με τη φράση του Βενιζέλου “η Ελλάς είναι πολύ μικρή χώρα, για να κάνει μια τόσο μεγάλη ατιμία”…

…ενώ το κύριο άρθρο της “Κοριέρε ντε Λα Σέρα” είχε τίτλο “Μια ντροπή χωρίς σύνορα”…

…ενώ ο ανταποκριτής των ΝΥ Times στην Πόλη, έπλεκε το εγκώμιο του Ετσεβίτ, λέγοντας πως είναι “δύο φορές κατακτητής!” -μία με την Κύπρο και τώρα με τον Οτσαλάν…

…ενώ οι Τούρκοι παρουσίαζαν τον Κούρδο ηγέτη (που είχε κυπριακό διαβατήριο στο όνομα Λάζαρος Μαύρος) υπό την επήρεια ηρεμιστικού ή κάποιας ουσίας να ευχαριστεί τους φύλακές του και να λέει ότι αγαπά πραγματικά την Τουρκία και τον λαό της και θέλει να της προσφέρει τις υπηρεσίες του…

…την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση Σημίτη επιχειρούσε να κάνει το άσπρο-μαύρο, μεταθέτοντας τις δικές της ευθύνες, ακόμα και στον Οτσαλάν! Ενώ εκτιμούσε πως η ίδια έπραξε ό,τι επιβάλλει το εθνικό συμφέρον και το ανθρωπιστικό της καθήκον…

Ο Ριζοσπάστης απαντούσε ότι οι ίδιες οι πράξεις της έβαζαν την κυβέρνηση στο εδώλιο του κατηγορούμενου και έθετε μια σειρά καίρια ερωτήματα.

Ερώτημα πρώτο: Πότε και με ποιο τρόπο ενημερώθηκαν οι Αμερικανοί για τις κινήσεις του Οτσαλάν; Είναι γνωστό ότι στις 2 Φλεβάρη και ενώ ο Οτσαλάν “ετοιμάζεται” να αναχωρήσει για το Ναϊρόμπι, ο Ν. Μπερνς επισκέπτεται τον Θ. Πάγκαλο στο υπουργείο Εξωτερικών. Ο Πάγκαλος γνώριζε ήδη την άφιξη και τα “σχέδια” του Οτσαλάν. Στη συνάντηση τον ενημέρωσε μόνο για τη “θέση αρχών” της κυβέρνησης για το θέμα παροχής ασύλου στον Οτσαλάν ή και για τις κινήσεις του; Πώς εξηγείται ότι την επομένη η Ουάσιγκτον διαβεβαίωνε ότι ο Οτσαλάν δε βρίσκεται πλέον στην Αθήνα και εξέφραζε την ικανοποίησή της για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης; Φυσικά, ίσως ήταν περιττή η ενημέρωση Πάγκαλου στον Μπερνς, αφού το θέμα το γνώριζαν οι μυστικές υπηρεσίες (ΕΥΠ), οι οποίες δεν είναι απλά διαβρωμένες από τις αντίστοιχες αμερικανικές, αλλά είναι παράρτημά τους.

Ερώτημα δεύτερο. Ποιοι και γιατί “υπέδειξαν” στον Οτσαλάν τη “λύση” της Κένυας; Οπως δηλώνουν οι άνθρωποι που είχαν επαφή με τον Οτσαλάν, την “ιδέα” έριξε ο διοικητής της ΕΥΠ Δ. Σταυρακάκης, ο οποίος, μάλιστα, τον “έπεισε” ότι δεν έχει άλλη λύση. Προφανώς, ο αρχηγός της ΕΥΠ είχε άνωθεν εντολές. Αν, λοιπόν, η λύση της Κένυας ήταν κυβερνητική απόφαση, η κυβέρνηση είχε κάνει τις απαραίτητες διαβουλεύσεις με το καθεστώς του Ναϊρόμπι ή τον έστειλε “πακέτο” – και μάλιστα, όπως λέγεται, με αεροπλάνο που μίσθωσε η ΕΥΠ – γνωρίζοντας εκ των προτέρων την τύχη του σε μια τέτοια χώρα, που αλωνίζουν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ; Γιατί η Κένυα ήταν πιο ασφαλής λύση από τη “φιλοξενία” του εδώ; Είναι αλήθεια ή όχι ότι η κυβέρνηση, ανεπίσημα, άφηνε να εννοηθεί πως θα προχωρούσε ακόμα και στην έκδοσή του Οτσαλάν στην Αγκυρα, αν επέμενε να παραμείνει σε ελληνικό έδαφος;

Ερώτημα τρίτο. Τι έγινε στην κατοικία του πρεσβευτή στην Κένυα; Από τις πρώτες μέρες της άφιξης του Οτσαλάν άρχισαν οι πιέσεις να εγκαταλείψει το “ελληνικό έδαφος” της πρεσβευτικής κατοικίας. Στο πλαίσιο αυτό του υποδείχτηκε να τον κρύψουν σε κάποια ελληνικής ιδιοκτησίας φάρμα ή να ζητήσει άσυλο σε ελληνική εκκλησία ή να φύγει οδικώς από τη χώρα. Τόσο αφόρητες ήταν οι πιέσεις να “πεταχτεί έξω” από την κατοικία του Ελληνα πρεσβευτή στο Ναϊρόμπι, ώστε μία από τις Κούρδες φρουρούς αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση γνωρίζει, τουλάχιστον από το μεσημέρι της Κυριακής, ότι οι αρχές της Κένυας ξέρουν τα πάντα για τον Οτσαλάν (το δήλωσαν στο δικηγόρο του που τον συνέλαβαν και αυτός το μετέφερε στις ελληνικές αρχές). Άλλωστε, οι αρχές της Κένυας έχουν αρχίσει να ζητούν πιεστικά εξηγήσεις από τον Ελληνα πρεσβευτή, για το αεροπλάνο που μετέφερε τον Οτσαλάν, τους επιβάτες τους κλπ. Αρα γνώριζε η ελληνική κυβέρνηση ότι τυχόν έξοδος του Οτσαλάν από την πρεσβευτική κατοικία σήμαινε αυτόματα τη σύλληψή του. Πώς, λοιπόν, ισχυρίζεται ο Κ. Σημίτης και ο Θ. Πάγκαλος ότι ο Οτσαλάν ευθύνεται “που προχώρησε σε μονομερείς συνομιλίες” με την κυβέρνηση της Κένυας, αφού, στην πραγματικότητα, δεν του είχαν αφήσει άλλη οδό ασφαλούς διαφυγής; Τόσο αφελής ήταν ο Οτσαλάν ώστε δε γνώριζε ότι αν παραδινόταν στις αρχές της Κένυας θα οδηγούνταν κατ’ ευθείαν στην αγκαλιά των Αμερικανών και μέσω αυτών στην Τουρκία; Από πού και ως πού ο Κ. Σημίτης ισχυρίζεται ότι “είχαμε διασφαλίσει τη σίγουρη μετάβαση του Οτσαλάν σε χώρες όπου εξασφαλιζόταν η προστασία του και η παροχή ασύλου”; Τόσο “τρελός” ήταν ώστε δεν το ήθελε αυτό; Πότε και με ποιες χώρες διαβουλεύτηκε η κυβέρνηση που εξασφάλισε όλα αυτά τα “ωραία”; Τελικά, η κυβέρνηση είχε στείλει τελεσίγραφο στον Οτσαλάν να εγκαταλείψει την πρεσβευτική κατοικία;

Ερώτημα τέταρτο: Τέσσερις μέρες μετά τη σύλληψη Οτσαλάν, η κυβέρνηση γιατί δε φρόντισε για την άμεση και ασφαλή επιστροφή του Ελληνα πρεσβευτή στο Ναϊρόμπι, του ταγματάρχη της ΕΥΠ, που συνόδευε τον Οτσαλάν και των τεσσάρων συνεργατών του Οτσαλάν;

Ο κατάλογος των καίριων ερωτημάτων δεν έχει τέλος. Οι “απαντήσεις” που δίνει η κυβέρνηση το μόνο που καταφέρνουν είναι να χειροτερεύουν τη θέση της και να ενισχύουν τους χειρότερους φόβους για τη στάση και τους χειρισμούς της στην υπόθεση Οτσαλάν.

Στο ίδιο φύλλο συναντάμε ένα άρθρο με τίτλο “Αποστολή εξετελέσθη”, από το οποίο ξεχωρίζουμε τα εξής αποσπάσματα.

Τα σχόλια της εφημερίδας στη στήλη “Από μέρα σε μέρα” ήταν αιχμηρά, όσο λίγες φορές, εστιάζοντας στον πολιτικό παχυδερμισμό του Πάγκαλου.

Το μόνο, που απομένει τώρα, για να πείσει η ΕΕ ότι ενδιαφέρεται πραγματικά, για μια δίκαιη δίκη του Οτσαλάν, είναι να στείλει ως παρατηρητή σ’ αυτή τον Θ. Πάγκαλο, εξασφαλίζοντας έτσι τα δικαιώματα του Κούρδου ηγέτη και τους διεθνείς κανόνες δικαίου…

-.-

Η μετάβαση και φιλοξενία του Αμπντ. Οτσαλάν στην Κένυα κρατήθηκε απόλυτα μυστική και τη γνώριζαν ελάχιστοι άνθρωποι, βεβαίωσε αρκετές φορές ο Θ. Πάγκαλος, τις τελευταίες μέρες. Σύμφωνοι, ας δεχτούμε την εκδοχή του υπουργού Εξωτερικών.

Ποιοι γνώριζαν; Σίγουρα, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί Εξωτερικών, Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης, ο διοικητής της ΕΥΠ και ορισμένα στελέχη της, ο Ελληνας πρεσβευτής στην Κένυα και ορισμένοι από το προσωπικό της εκεί πρεσβείας.

Ηθελε περισσότερους, άραγε, ο Θ. Πάγκαλος, για να είναι απολύτως σίγουρος, ότι το γνωρίζουν και οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και, μάλιστα, από την πρώτη στιγμή;

-.-

Μα, κύριοι, παραιτείται κάποιος, που, “τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος” ενήργησε “καταλλήλως” και “ευπειθώς αναφέρων”, περιμένει τώρα τα εύσημα της ΕΕ και τα παράσημα των ΗΠΑ;

Μπορεί, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών και μαζί του όλη η κυβέρνηση να είναι αποτυχημένοι για το λαό της χώρας μας, αλλά για τ’ αφεντικά τους είναι πετυχημένοι.

Υστερα, γιατί να παραιτηθεί, όταν έχει κι άλλα πολλά να προσφέρει; Οι Αμερικανοί ετοιμάζονται να επέμβουν στο Κοσσυφοπέδιο και, ίσως, χρειαστούν οι “διαμεσολαβητικές” του υπηρεσίες. Για παράδειγμα, να “προστατευτεί”, πριν παραδοθεί, ο Μιλόσεβιτς ή κάποιος άλλος “τρομοκράτης”…

Παράλληλα, βλέπουμε το εξής σχόλιο για τη γραπτή δήλωση του Σημίτη, που εξέφραζε την αντίθεση της κυβέρνησης σε “κάθε αποσχιστικό κίνημα”…

Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση, όπως η κυβέρνηση Σημίτη, θα δήλωνε ξεδιάντροπα ότι “έχει κάνει το χρέος της με τον καλύτερο τρόπο απέναντι στο κουρδικό ζήτημα και στον ίδιο τον Α. Οτσαλάν”. Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση, όπως η κυβέρνηση Σημίτη, θα επέρριπτε ανερυθρίαστα την ευθύνη στον ίδιο τον Οτσαλάν για… την παράδοσή του στην Τουρκία. Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση θα κατηγορούσε ευθέως τους Κούρδους ως τρομοκράτες και θα χαρακτήριζε “αποσχιστικό” το κίνημά τους. Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση, όπως η κυβέρνηση Σημίτη, θα ισχυριζόταν κυνικά ότι με τη στάση και τους χειρισμούς της, και το “εθνικό συμφέρον” εξυπηρέτησε, και το “ανθρωπιστικό καθήκον” της επιτέλεσε.

Το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη την Παρασκευή 19 Φλεβάρη 1999 έθετε επιτακτικά το ζήτημα της παραίτησης του πρωθυπουργού και της προκήρυξης εκλογών.

Όπως σημείωνε εξάλλου και ένας από τους αρθρογράφους της σελίδας (Π. Αλέπης):

Αυτή τη φορά, οι “λεκέδες” δε βγαίνουν με τίποτα. Αυτή τη φορά, ο “κόμπος” στο λαιμό όλων των Ελλήνων δεν καταπίνεται με κανέναν ανασχηματισμό, ή άλλο καταπραϋντικό…

Η υπόθεση δεν είναι δυνατόν να κουκουλωθεί, με όποιες εντυπωσιακές κινήσεις του πρωθυπουργού, γιατί είναι ολοφάνερο τι κρύβεται κάτω από την κουκούλα… Κρύβεται η επιλογή μιας πολιτικής, που δεν τη θέλει ο λαός, που δεν την ανέχεται πλέον ούτε η αξιοπρέπειά του

Το αίτημα για παραίτηση της κυβέρνησης και εκλογές διατράνωναν:

-Η ανακοίνωση του ΠΓ του ΚΚΕ.

Ο πρωθυπουργός, όπως έχει ήδη γίνει γνωστό και έχει αποδειχθεί, αποτελεί τον καθοδηγητή, το νου αυτής της εγκληματικής πολιτικής απέναντι στον κουρδικό λαό και τον ηγέτη του. Πριν ζητήσει την παραίτηση των 3 υπουργών, που είχαν οπωσδήποτε και προσωπική ευθύνη, όφειλε να υποβάλει τη δική του παραίτηση. Το ότι δεν το έκανε, δείχνει ότι είναι, εκτός των άλλων, και επικίνδυνος, όπως επικίνδυνη για το λαό και τα δικαιώματά του είναι η πολιτική της κυβέρνησης.

Η παράδοση του Οτσαλάν δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων κακών ή λαθεμένων χειρισμών. Είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πρόθυμης συστράτευσης και υποταγής στο “νέο δόγμα” (του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, των ευρωπαϊκών χωρών, που είναι, ταυτόχρονα, μέσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ), σύμφωνα με το οποίο κάθε λαός που διεκδικεί, με τα μέσα που αυτός αποφασίζει, το δικαίωμα στα σύνορα, στην ελευθερία, στη δημοκρατία, στα κοινωνικά του δικαιώματα, κάθε λαός που θέλει να επιλέγει το κοινωνικό και πολιτικό του σύστημα, αναγορεύεται σε ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ, άρα πρέπει να τσακίζεται με όλα τα μέσα, πολιτικά και στρατιωτικά. Αυτή η στρατηγική γεννά τακτικές και επιλογές τύπου παράδοσης Οτσαλάν. Αυτή η στρατηγική οδήγησε την κυβέρνηση, τον κ. Σημίτη, τον κ. Παπαδόπουλο και τον κ. Πάγκαλο να κηρύξουν τον πόλεμο στον κουρδικό λαό, αλλά και στο σερβικό λαό, στον ιρακινό κλπ.

Θεωρούμε ότι εδώ που έφθασαν τα πράγματα, ο ελληνικός λαός πρέπει να έχει άμεσα την ευκαιρία να παρέμβει στις εξελίξεις, όχι μόνο με τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες του, που είναι πάγιο και μόνιμο, σίγουρο μέσο παρέμβασης, αλλά και με την ψήφο του σε εθνικές εκλογές, τις οποίες τώρα πρέπει να απαιτήσει, και να τις αξιοποιήσει ενεργητικά, παράλληλα με την ψήφο του στις ευρωεκλογές. 

Τα πράγματα είναι γυμνά. Οι δηλώσεις – παραιτήσεις μεμονωμένων υπουργών χρησιμοποιούνται σαν ένα πλυντήριο για τη συλλογική ευθύνη της κυβέρνησης, η οποία έπρεπε, ήδη, σύσσωμη να έχει παραιτηθεί. Είναι η ώρα να παρέμβει ο λαός. Και, μάλιστα, να διεκδικήσει εκλογές με συνείδηση ότι δεν μπορεί πλέον να ψηφίζει όπως πριν. Το δίλημμα σήμερα είναι απόλυτα καθαρό: Αντίσταση ή υποταγή, αντεπίθεση ή ραγιαδισμός!

Η Ελλάδα με την έννοια του ελληνικού λαού, δεν παρέδωσε τον Οτσαλάν. Τον παρέδωσε ο κύριος Σημίτης με τους επιτελείς του, τον παρέδωσε η ελληνική κυβέρνηση. Τώρα, αν γνώριζαν όλοι οι υπουργοί, αυτό για μας είναι ένα δευτερεύον ζήτημα. Ας βγει ο καθένας να πει και ας πάρει έμπρακτα θέση σ’ αυτό το ζήτημα. Να μην καλύπτεται πίσω από συλλογικές ή ατομικές ευθύνες. Επικεφαλής της παράδοσης ήταν ο κύριος Σημίτης, γι’ αυτό λέμε ότι θα ήταν θετική η ενέργειά του σήμερα να παραιτηθεί πρώτα ο ίδιος και μετά να ζητήσει και την παραίτηση και των συνυπευθύνων.

Δε νομίζω ότι της λείπει η φαντασία της κυβέρνησης. Η θέληση της λείπει.

Ο κ. Σημίτης έδειξε το εξής: Το λαό φοβάται. Ούτε την Τουρκία φοβάται, ούτε τίποτα. Φοβάται το λαό και τα μέτρα πυγμής τα χρησιμοποιεί κατά του λαού και εσωτερικά με την καταστολή και εναντίον λαών που παλεύουν. Εκεί έχει μεγάλη πυγμή. Ας δείξει κι ο λαός την πυγμή του.

Την προηγούμενη μέρα η κυβερνητική κρίση είχε φτάσει στο απόγειό της, με τον Σημίτη και το επιτελείο του να επιχειρεί την εκτόνωσή της μέσω της παραίτησης των τριών άμεσα εμπλεκόμενων υπουργών -σαν να δρούσαν αυτόβουλα- και έναν μικρό ανασχηματισμό. Η εφημερίδα σχολίαζε σχετικά.

Οι τρεις υπουργοί που απομακρύνθηκαν ήταν οι εξής:

Θ. Πάγκαλος (τέως υπουργός Εξωτερικών)

Αλ. Παπαδόπουλος (τέως υπουργός Εσωτερικών)

Φιλ. Πετσάλνικος (τέως υπουργός Δημ. Τάξης)

Καθένας εξ αυτών έμεινε πιστός στη γραμμή “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”, επιχειρώντας να βγάλει τον εαυτό του από το κάδρο των ευθυνών και να το επιρρίψει στους άλλους, επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση της εφημερίδας που έλεγε πως η εικόνα της κυβέρνησης είναι πραγματική λυκοφωλιά, όπου ο ένας καρφώνει τον άλλον. Αρκεί να βγαίνει λάδι ο “ανήξερος αρχηγός…”

Σύμφωνα με όσα έλεγε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Ρέππας, ο Σημίτης

“δεν έχει οποιαδήποτε ευθύνη, γιατί δεν είχε οποιαδήποτε ανάμειξη” στο χειρισμό του θέματος! Οταν, δε, προηγουμένως είχε ερωτηθεί, αν ο Κ. Σημίτης γνώριζε το σύνολο των λεπτομερειών γύρω από την υπόθεση Οτσαλάν, αφ’ ης στιγμής εκδηλώθηκε, απάντησε ότι “δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε για τα γεγονότα”…

Όσο για την ουσία του ανασχηματισμού, αποτυπώθηκε πολύ καλά στο άρθρο του Ν. Μπογιόπουλου.

Τώρα που η κυρία Β. Παπανδρέου έγινε “πρώτη τη τάξει υπουργός”, ο Οτσαλάν έπαψε να είναι στις τούρκικες φυλακές; Τώρα που ο κύριος Γ. Παπανδρέου έγινε “χαλίφης στη θέση του χαλίφη”, έπαψε το υπουργείο Εξωτερικών, στο οποίο προϊσταται, να έχει συνδέσει το όνομά του με την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους; Τώρα που ο κύριος Τσοχατζόπουλος είδε να μπαίνουν στην κυβέρνηση μερικοί “δικοί του”, ικανοποιήθηκε το αίσθημά του περί της “εθνικής λεβεντιάς”; Τώρα που… αναβαθμίστηκε ο κύριος Χρυσοχοΐδης και υπουργοποιήθηκε… ο κύριος Τζανής, σβήστηκε από την ιστορία ότι οι Κούρδοι αναγκάστηκαν να αυτοπυρπολούνται έξω από ελληνικές πρεσβείες;

Όπως θα προσέξατε ίσως, αυτό ήταν και το “πολιτικό ντεμπούτο” του Μ. Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, όπου απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα το έργο του. Με άλλο όνομα για το υπουργείο και άλλο κόμμα, αλλά πάντα με τον ίδιο επικεφαλής. Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, αλλά ο γύψος μένει.

Στις δηλώσεις του ως νέος υπουργός, ο Χρυσοχοΐδης…

αναφέρθηκε στη “δύσκολη, όπως είπε, περίοδο στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση, η παράταξη και ο τόπος” και κάλεσε τα στελέχη της αστυνομίας να οικοδομήσουν “μια αστυνομία που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των πολιτών”. “Ολοι μαζί, συμπλήρωσε, με τη φυσική ηγεσία, θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες για την εμπέδωση του αισθήματος ασφαλείας, για την εξυγίανση της αστυνομίας και της δημόσιας ζωής, για μια αστυνομία φιλική, που θα είναι κοντά στον πολίτη”.

Την ίδια στιγμή, πάντως, ακόμα και η ΠΟΑΣΥ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών) ζητούσε συγνώμη από τον κουρδικό λαό. Ενώ στη ΓΣΕΕ, εκτός από την ΕΣΑΚ, το αποτρόπαιο έγκλημα κατήγγειλαν η ΔΑΚΕ (του Μανώλη) και η Αυτόνομη Παρέμβαση του Συνασπισμού!

Και ενώ ακόμα και στην κυβέρνηση της Κένυας προκαλούνταν μικρή κρίση εξαιτίας των γεγονότων, στην Ελλάδα τον τόνο των διαθέσεων του ελληνικού λαού έδινε η μεγαλειώδης συγκέντρωση αλληλεγγύης στον κουρδικό λαό, όπου “όταν η κεφαλή της πορείας ήταν στη μέση της Σταδίου, η “ουρά” δεν είχε ξεκινήσει ακόμα από τα Προπύλαια”…

Είναι ενδιαφέρον πώς καλύπτει η εφημερίδα και την ένταση που δημιουργήθηκε στο τέλος της πορείας, όταν κατευθυνόταν προς την τουρκική πρεσβεία.

• Επεισόδια δημιουργήθηκαν στην οδό Βασ. Σοφίας όταν η κεφαλή της πορείας κατευθυνόταν προς την τουρκική Πρεσβεία. Μια ομάδα αστυνομικών που κινιόταν στο πλευρό της πορείας, έγινε στόχος των διαδηλωτών οι οποίοι άρχισαν να κυνηγούν τους αστυνομικούς κατά μήκος του δρόμου. Ευτυχώς, με την παρέμβαση των πιο ψύχραιμων τα επεισόδια δε γενικεύτηκαν, κι αυτό μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία γιατί τα πνεύματα χτες ήταν πάρα πολύ οξυμένα. Ωστόσο, τα αδηφάγα ΜΜΕ είχαν επιτελέσει το έργο τους. Είχαν στα χέρια τους σκηνές των επεισοδίων με τις οποίες μπόρεσαν και πάλι να καπελώσουν μια από τις συγκλονιστικότερες αντιιμπεριαλιστικές και αντικυβερνητικές πορείες που έγιναν στο κέντρο της Αθήνας.

Είναι χαρακτηριστική η αντίδραση του ανταποκριτή του CNN για τη διαδήλωση αυτή.

Ακόμη και το CNN ασχολήθηκε με τη μεγάλη και μαχητική διαδήλωση αλληλεγγύης στον αγώνα του Κούρδων, της νεολαίας και του λαού της Αθήνας. Και γεμάτος απορία ο τηλεσχολιαστής αναρωτιόταν, πώς γίνεται ο ελληνικός λαός να συμπαραστέκεται σ’ έναν τρομοκράτη και να καταδικάζει τις ΗΠΑ, την ελληνική κυβέρνηση και όσους άλλους, τέλος πάντων, συνέβαλαν στην παράδοσή του στη… Δικαιοσύνη.

Τ0 Σάββατο 20 Φλεβάρη, ο Ριζοσπάστης κυκλοφορεί με τον εξής πρωτοσέλιδο τίτλο.

Ο Σημίτης προχώρησε σε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό και η εφημερίδα αναρωτιέται αν είναι δυνατόν να κυβερνούν αυτοί την Ελλάδα…

Σε μια σύνοψη της άθλιας κυβερνητικής προπαγάνδας γύρω από την υπόθεση Οτσαλάν, προχώρησε χτες ο πρωθυπουργός, με τη μορφή, αυτή τη φορά, ενός ιδιότυπου διαγγέλματος (!) προς τον ελληνικό λαό. Μάλιστα, ο Κ. Σημίτης επέλεξε να προβεί στις θρασύτατες και υποκριτικές ανακοινώσεις του ενώπιον της τηλεόρασης, παρατάσσοντας πίσω του όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησής του, αφού, προφανώς, το βάρος δεν είναι απλώς μεγάλο, ώστε να μην μπορεί να το σηκώσει μόνος του, αλλά είναι τόσο μεγάλο, που ο κ. πρωθυπουργός χρειάζεται και να έχει, αλλά και να φαίνεται ότι έχει συνενόχους. Τελικά, το “προϊόν” που παράχθηκε επιβεβαίωσε την ορθότητα του ερωτήματος, που διακατέχει τον ελληνικό λαό: Μα, είναι δυνατόν να κυβερνούν αυτοί την Ελλάδα;

Μεταξύ άλλων, ο Σημίτης.

• -Κατηγόρησε (!) τον Οτσαλάν και τους Κούρδους, επειδή “δεν τους έγινε αντιληπτό” πως δεν έπρεπε να ζητήσουν τη βοήθεια της Ελλάδας, γιατί αυτό προκαλεί “εμπλοκή” στη χώρα, που “δε θα έπρεπε να τεθεί προ διλημμάτων σε σχέση με την τύχη του Οτσαλάν”. Εμπλοκή, που, όπως είπε, αλλοιώνει τη διεθνή εικόνα του προβλήματος και δεν ωφελεί την Ελλάδα…
• -Ισχυρίστηκε, όταν οι εξελίξεις Οτσαλάν είναι γνωστές στους πάντες και αποτελούν τον πιο πρόσφατο σταθμό μιας πολιτικής που ήδη είχε περάσει από τα Ιμια και τους “S-300”, πως “η Ελλάδα έχει πολλές και χειροπιαστές επιτυχίες” έναντι της Τουρκίας!
• -Αναφερόμενος στην πράγματι δεδομένη “αλληλεγγύη του ελληνικού λαού προς τους Κούρδους”, είπε ότι, τάχα, αυτό ισχύει και για την κυβέρνησή του (!), για να επαναλάβει – ακριβώς στην παρακάτω παράγραφο – ότι “είχαμε διατυπώσει με σαφήνεια τη θέση μας ότι δε χορηγούμε άσυλο στον Οτσαλάν”…
• -Ανέφερε με απρόβλεπτη υποκρισία ότι “προφανώς έγιναν λάθη στους χειρισμούς” της υπόθεσης, τα οποία προφανώς… ξεπλύθηκαν, μέσω του ανασχηματισμού, που συνιστά, κατά τον Κ. Σημίτη, “ανάληψη της ευθύνης απέναντι στον ελληνικό λαό”! Την ίδια στιγμή, δήλωσε ότι “η Ελλάδα έπραξε στο ακέραιο το ηθικό της χρέος” απέναντι στους Κούρδους και τον ηγέτη τους!

Ακολουθεί ένα ακόμα απόσπασμα από τα λεγόμενα του Σημίτη, που θυμίζει… Ικαρία από τη δική μας επικαιρότητα, μόνο που εδώ πρόκειται για ακόμα πιο σοβαρά-δραματικά συμφραζόμενα.

“Η κυβέρνηση και εγώ προσωπικά έχουμε πλήρη συνείδηση της κατάστασης. Αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά και συμμεριζόμαστε (!) – ισχυρίστηκε – τη βαθιά πικρία του ελληνικού λαού”… Τόσο πολύ… “συμμερίζεται” ο κ. Σημίτης, που αμέσως μετά εξήγησε ότι το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι “η τελική εξέλιξη στρεβλώνει τελείως και αδικεί κατάφωρα την εικόνα της χώρας (σ.σ.: τι του φταίει η χώρα;), όσο και τα πραγματικά γεγονότα στα οποία είχε ανάμειξη” η κυβέρνησή του. Δηλαδή, η εικόνα φταίει. Τα “πραγματικά γεγονότα” δείχνουν μια κυβέρνηση αθώα σαν περιστερά, κατά τον κ. Σημίτη…

Παρόλα αυτά, ο Σημίτης είχε “φανατικούς οπαδούς” στην πλευρά της Τουρκίας, με τον Ετσεβίτ να δηλώνει ικανοποιημένος μαζί του, αν και κατηγορούσε την Ελλάδα ότι παρείχε στρατιωτική εκπαίδευση στους Κούρδους.

Στη στήλη “Από μέρα σε μέρα” τον τόνο έδινε το σχόλιο με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Θρηνούν τα Σημιτάκια”.

Ακόμα και τα “σημιτάκια” των ΜΜΕ κατηγορούν τώρα την κυβέρνηση για την παράδοση του Οτσαλάν. Αμοιρε Σημίτη! Ποιος το περίμενε να μείνεις μόνος κι έρημος; Εσύ, που, σύμφωνα με τα γκάλοπ, είχες φτάσει σε πρωτοφανή ποσοστά δημοτικότητας. Εσύ, που φάνταζες πανίσχυρος, όταν αντιμετώπιζες, με αδιαλλαξία και πυγμή, τους απεργούς εργάτες, τους ξεσηκωμένους αγρότες, τους εξεγερμένους μαθητές, τους πεινασμένους συνταξιούχους. Εσύ, που κορδωνόσουν ότι θα μας βάλεις με το ζόρι στην ΟΝΕ και είχες καταφέρει να “γλιτώσεις” ακόμα και για κείνο το επαίσχυντο “ευχαριστώ τις ΗΠΑ”, μετά τη νύχτα των Υμίων.

Σε ό,τι αφορά, πάντως, τα “σημιτάκια”, μπορεί τώρα να θρηνούν – επειδή φοβούνται μην έχουν τη μοίρα των “γελωτοποιών”, που την πληρώνουν μαζί με το βασιλιά τους, όταν αποδεικνύεται “γυμνός” – αλλά δε θα πάνε και χαμένα. Μόνο που από δω και πέρα θα βγάζουν πιο δύσκολα το ψωμί τους, γιατί είναι πολλοί που τα “πήραν χαμπάρι”.

Η ίδια στήλη έβαλλε κατά ριπάς εναντίον της κυβέρνησης και την παρακαλούσε να “μη βοηθήσει άλλο τους Κούρδους”, συνεχίζοντας σε χιουμοριστικούς τόνους.

ΕΝΤΑΞΕΙ κ. ΣΗΜΙΤΗ, σας συγχαίρουμε για τη χθεσινή σας εξαγγελία να συμβάλλετε όσο είναι δυνατόν στον αγώνα του κουρδικού λαού, αλλά… αρκετά τους βοηθήσατε μέχρι τώρα, με την παράδοση του Οτσαλάν.

Αν συνεχίσετε να παράσχετε δε, έτσι αφειδώς την αρωγή σας, μάλλον προβλέπεται να καταλήξουν και οι 25 εκατομμύρια Κούρδοι στα τουρκικά κρατητήρια. Σταματήστε εδώ λοιπόν.

***

ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ, σχετικό με την περίφημη αναδιοργάνωση της ΕΥΠ. Η αναδιοργάνωση Θα περιλάβει και την ονομασία της; Αν ναι, έχουμε μια πρόταση: Να ονομαστεί ΘΕΥΠ, δηλαδή Θυγατρική Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Τίνος θυγατρική, το ξέρετε…

***

Πολλά τα ανέκδοτα, που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλα τους ανήκουν στην κατηγορία του “μαύρου” χιούμορ. Δημοσιεύουμε το πιο λιγόλογο:

Ερώτηση: Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του Σημίτη και του Ετσεβίτ;

Απάντηση: Ο Ετσεβίτ δεν είπε “ευχαριστώ” στους Αμερικανούς…

Η κυβέρνηση φαινόταν περίπου να καταρρέει, από ό,τι μετέφερε στο δικό του σχόλιο ο Ν. Μπογιόπουλος, που είχε αναλάβει το κυβερνητικό ρεπορτάζ.

Ενα από τα πιο υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη της Χαρ. Τρικούπη, απαντούσε χτες στο ερώτημα τι εικόνα έχει για τις από δω και πέρα εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση, ως εξής: “Πάμε φούντο”!

Προβεβλημένο στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών, στο ερώτημα πώς θα αντέξει η κυβέρνηση μια εμπλοκή της Ελλάδας στο Κοσσυφοπέδιο μετά την υπόθεση Οτσαλάν, πώς θα καταφέρει να μην πέσει η κυβέρνηση μετά και από μια τέτοια “εμπλοκή”, η απάντηση ήταν: “Για ποια κυβέρνηση μιλάς; Για την “πεσμένη”;”…

Παράλληλα, προσωπικότητες από τον καλλιτεχνικό χώρο αναλάμβαναν πρωτοβουλία για την έκφραση αλληλεγγύης στον Κουρδικό λαό.

Σαράντα πέντε προσωπικότητες του καλλιτεχνικού χώρου (Γ. Νταλάρας, Π. Βούλγαρης, Ιωάννα Καρυστιάνη, Λ. Βογιατζής, Δ. Τσακνής, Δ. Γαλάνη, Λ. Λαζόπουλος, Γ. Κιμούλης, Γ. Λαζάνης, Μ. Κουγιουμτζής, Ρ. Πιττακή, Μπ. Αρβανίτη, Στ. Παράβας, Θ. Μπαζάκα, Γ. Ανδρεάδης, Β. Πουλαντζάς,κ.ά.) συναντήθηκαν χτες και έδωσαν συνέντευξη Τύπου, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στον κουρδικό λαό και συνέταξαν ψήφισμα, το οποίο, μετά από πορεία προς τη Βουλή, επέδωσαν στον πρόεδρο της Βουλής Απόστολο Κακλαμάνη.

Το ψήφισμα, που υπέγραψαν πολλοί ακόμη καλλιτέχνες και θα δοθεί και σε άλλους, αναφέρει:

“Βαθιά αισθήματα ντροπής και πόνου διακατέχουν όλους μας, καθώς από όποια πλευρά κι αν κοιτάξουμε την υπόθεση Οτσαλάν, βλέπουμε έναν ικέτη να παραδίδεται στα χέρια των διωκτών του από την πίσω πόρτα. Ο τρόπος, με τον οποίο χειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση το αίτημα ασύλου του Οτσαλάν, φαίνεται να έχει στοιχεία εμπαιγμού και παραπλάνησης, τουλάχιστον. Μόνον η αλήθεια, στο συγκεκριμένο θέμα, μπορεί να αμβλύνει το αίσθημα ταπείνωσης που δοκιμάσαμε όλοι μας τις τελευταίες μέρες. Αυτό, όμως, είναι ένας ανοιχτός λογαριασμός μεταξύ μας και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει αφορμή να χαλαρώσει η αλληλεγγύη μας προς τον κουρδικό λαό, που μάχεται για την εθνική του ανεξαρτησία και την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού”.

Κλείνουμε αυτό το εκτενές αφιέρωμα, με το Κυριακάτικο φύλλο εκείνης της εβδομάδας, στο οποίο φιλοξενείται μια διαφωτιστική αναδρομή στην ιστορία του κουρδικού ζητήματος, και σχετική αρθρογραφία, ενώ είχε κυκλοφορήσει με τίτλο.

Αντί επιλόγου, κλείνουμε με αποσπάσματα από ένα άρθρο του προηγούμενου φύλλου (του Σαββάτου). Είναι του Σταύρου Μαυραντώνη και απαντά στον ισχυρισμό του τότε πρωθυπουργού πως η κυβέρνηση αντιτίθεται σε κάθε είδους αποσχιστικά κινήματα.

Σε αντίθεση με τα αισθήματα αυτά του λαού μας, ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι “…είμαστε αντίθετοι σε κάθε είδους αποσχιστικά κινήματα, κατά των ενόπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας”. Συμπλήρωσε ακόμα ότι “η ελληνική κυβέρνηση κινήθηκε με σύνεση και σωφροσύνη…”. Θα εννοούσε προφανώς τη “σωφροσύνη” του ραγιαδισμού και της υποτέλειας.

Από πότε, κύριε Σημίτη, ο αγώνας, μ’ όλα τα μέσα, ενός ολόκληρου έθνους, ενός λαού των 20, κατ’ άλλους 30 εκατομμυρίων ανθρώπων, ν’ αποκτήσει ελεύθερη πατρίδα και εθνική υπόσταση, είναι πράξη τρομοκρατίας;

Εάν έτσι είχαν τα πράγματα, τότε και ο εθνεγέρτης Ρήγας Φεραίος, που διακήρυττε τον ένοπλο αγώνα των λαών της Βαλκανικής ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν ήταν παρά ένας ενοχλητικός τρομοκράτης και πολύ καλά έκαναν οι Αυστριακοί που τον παρέδωσαν στους Τούρκους για να φονευτεί, αυτός και οι σύντροφοί του, μετά από φριχτά βασανιστήρια. Και οι Αυστριακοί, κατά τη λογική σας, σωστά ενήργησαν, με βάση τη “σύνεση” που απαιτούσε η πάση θυσία διατήρηση του στάτους κβο και του απαραβίαστου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Με βάση τη λογική σας και ο τρισένδοξος αγώνας των μαχητών του ’21 δεν ήταν παρά ένα “αποσχιστικό κίνημα”, μια “ένοπλη ανταρσία”, μια “πράξη τρομοκρατίας”. Γιατί τι παραπάνω ζητάνε οι Κούρδοι σήμερα απ’ ό,τι ζητούσαν και γι’ αυτά πάλευαν οι αγωνιστές του ’21;