Το ποίημα που έγραψε η Ηρώ Κωνσταντοπούλου στην απομόνωση, λίγο πριν εκτελεστεί στις 5 Σεπτέμβρη 1944

Στις 5 του Σεπτέμβρη 1944, η δεκαεφτάχρονη ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου πέφτει νεκρή από τις σφαίρες των Γερμανών καταχτητών, λίγο πριν προλάβει ν’ αναπνεύσει τον αέρα της λευτεριάς.

Οι χιτλεροφασίστες την πήραν απ’ το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου, μαζί με άλλους 49 αγωνιστές και τους εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου βασανίστηκε απάνθρωπα στα μπουντρούμια της οδού Μέρλιν, χωρίς να  προδώσει τις ιδέες και τους συντρόφους της. Άντεξε ακόμα κι όταν τα ανθρωπόμορφα κτήνη που την βασάνιζαν είχαν την διεστραμμένη ιδέα να της κάψουν τις μασχάλες με αναπτήρα.

Στη συνέχεια βρέθηκε στο Χαϊδάρι, στην απομόνωση του φοβερού «μπλοκ 15» και μετά στο θάλαμο των μελλοθανάτων.

Δυο μέρες πριν την πάρουν οι δήμιοι για εκτέλεση έγραψε σ’ ένα κομμάτι χαρτί τους παρακάτω στίχους. Το ποίημα διασώθηκε από τις συγκρατούμενές της:

Υπομονή κι υπομονή
Καρτέρει και καρτέρει
Και τούτος ο Σεπτέμβριος
Τη Λευτεριά θα φέρει.

Ως την Τετάρτη βρε παιδιά
Θ’ ανάψουνε τα φώτα
Θάχουμε λεύτερο ψωμί
Και μπόλικο σαν πρώτα.

Ως την Τετάρτη βρε παιδιά
Θάχουμε γεγονότα
Και στην ωραία Αθήνα μας
Θα λάμψουνε τα φώτα.

Με σεβασμό στον Άγνωστο
Θα πάνε οι Χαϊδαριώτες
Θα καταθέσουν στέφανο
Σα γνήσιοι πατριώτες.

Το όνειρο της 17χρονης Ηρωίδας εκπληρώθηκε λίγες βδομάδες αργότερα. Η ίδια δεν πρόλαβε να γευτεί τη λευτεριά.
Αθάνατη!

Δείτε επίσης:

«Δεν απεφοίτησε διότι εξετελέσθει υπό των Γερμανών» – Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου κι εγώ…