«Πόρτα» στο ενοχλητικό ΚΚΕ από εκπομπή της ΕΡΤ1 – Aντικομμουνιστικές κορόνες, αρλούμπες και διαστρεβλώσεις με αφορμή την επέτειο της Απελευθέρωσης της Αθήνας

Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, ο ρόλος της κρατικής ΕΡΤ παραμένει σταθερά ο ίδιος. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα καταγγέλλονται από τον Μάκη Μαΐλη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ, και αφορούν στο παρασκήνιο της εκπομπής της ΕΡΤ1 στα 75χρονα από την Απελευθέρωση της Αθήνας, που παρουσίασαν  τη Δευτέρα 14 του Οκτώβρη η Μαριλένα Κατσίμη και ο Πιέρρος Τζανετάκος. Παρασκήνιο, διότι οι τηλεθεατές δεν γνωρίζουν γιατί το ΚΚΕ αποκλείστηκε από την εν λόγω εκπομπή, και δεν έμαθαν ποτέ ότι όταν εκπρόσωπος του Κόμματος ζήτησε να παρέμβει έστω τηλεφωνικά, ακολούθησε η γνωστή σε όλους διαδικασία που συναντάει κανείς διαχρονικά όταν δημόσιοι λειτουργοί θέλουν να αποποιηθούν τις ευθύνες τους.

«Έτσι, οι συμμετέχοντες στη συζήτηση καθηγητές είχαν όλη την άνεση είτε να αραδιάζουν ανενόχλητοι όσες αρλούμπες, αντικομμουνιστικές κορόνες και διαστρεβλώσεις της Ιστορίας ήθελαν, είτε να αποσιωπούν ακόμα και γεγονότα που βγάζουν μάτι», σημειώνει μεταξύ άλλων ο Μάκης Μαΐλης σε άρθρο του στο σημερινό Ριζοσπάστη, το οποίο παραθέτουμε ολόκληρο:

Η παραποίηση της Ιστορίας μέσω ΕΡΤ1

Η κρατική ΕΡΤ, όπως ήταν επόμενο, συνεχίζει να είναι εξίσου κυβερνητική, όπως και επί ΣΥΡΙΖΑ. Στην εκπομπή της ΕΡΤ1 (Δευτέρα 14 Οκτώβρη) που ήταν αφιερωμένη στα 75χρονα από την Απελευθέρωση της Αθήνας, οι παρουσιαστές Μαριλένα Κατσίμη και Πιέρρος Τζανετάκος φρόντισαν για μια ακόμα φορά να υπάρχουν στο πάνελ της εκπομπής μόνο Νεοδημοκράτες και ΣΥΡΙΖΑίοι, ενώ και η Σύνταξη της εκπομπής αρνήθηκε να γίνει έστω και τηλεφωνική παρέμβαση, όπως ζήτησε εκπρόσωπος του ΚΚΕ, τον οποίο παρέπεμψαν για έγκριση στους ανωτέρους τους. Τελικά, ο πρόεδρος της ΕΡΤ δήλωσε αναρμόδιος και ο διευθυντής ειδήσεων δεν βρέθηκε ποτέ. Ετσι, οι συμμετέχοντες στη συζήτηση καθηγητές είχαν όλη την άνεση είτε να αραδιάζουν ανενόχλητοι όσες αρλούμπες, αντικομμουνιστικές κορόνες και διαστρεβλώσεις της Ιστορίας ήθελαν, είτε να αποσιωπούν ακόμα και γεγονότα που βγάζουν μάτι.

Το άκουσμα, έστω και τηλεφωνικά, της φωνής του ΚΚΕ θα χάλαγε τη μανέστρα, επομένως έπρεπε να κοπεί. Σε αυτό το κείμενο σημειώνονται ορισμένα σημεία από τη συζήτηση, δίχως αναφορά σε όλες τις αντικομμουνιστικές τοποθετήσεις που ακούστηκαν από τους Ευ. Χατζηβασιλείου και Θ. Βερέμη, όπως το περιβόητο «μοίρασμα» του κόσμου, η πρόθεση του ΚΚΕ να διατηρήσει τον ΕΛΑΣ για να επιβληθεί με τη βία στις εκλογές κ.ά. ανιστόρητα.

Η αλήθεια για την Απελευθέρωση της Αθήνας

Η εκπομπή ξεκίνησε με το ερώτημα: Γιατί στην Ελλάδα γιορτάζουμε την αρχή του πολέμου και όχι την απελευθέρωση, όπως στις άλλες χώρες της Ευρώπης; Στο ερώτημα απάντησαν ο γνωστός προπαγανδιστής της ΝΔ καθηγητής Ευάνθης Χατζηβασιλείου και ο επίσης γνωστός και μη εξαιρετέος καθηγητής Θάνος Βερέμης. Ο πρώτος υποστήριξε ότι η 28η Οκτωβρίου καθιερώθηκε, επειδή οι αντιστασιακές οργανώσεις την τιμούσαν στη διάρκεια της Κατοχής. Ο δεύτερος, με τον οποίο συμφώνησε και η διδάκτορας Τασούλα Βερβενιώτη, ισχυρίστηκε ότι η αρχή του πολέμου χαρακτηρίστηκε από την εθνική ενότητα, ενώ αναφερόμενος στο τέλος του, δήλωσε απαξιωτικά ότι κανείς δεν ήθελε να θυμάται τις εμφύλιες συγκρούσεις, που ακολούθησαν το τέλος του πολέμου. Ο ισχυρισμός του αποτελεί πλήρη διαστρέβλωση της Ιστορίας, γιατί:

1.Στον Ιταλοελληνικό πόλεμο δεν υπήρξε καμιά εθνική ενότητα. Για παράδειγμα, οι χιλιάδες κομμουνιστές κρατούμενοι στα κάτεργα των Μεταξά – Μανιαδάκη όχι μόνο δεν στάλθηκαν στο μέτωπο για να πολεμήσουν, όπως ζητούσαν, αλλά και στη συνέχεια η κυβέρνηση της 4ης Αυγούστου τους παρέδωσε στους Γερμανοϊταλούς κατακτητές, που εκτέλεσαν τους περισσότερους. Επίσης, η κυβέρνηση Μεταξά – Γλίξμπουργκ είχε διαλύσει τα εργατικά συνδικάτα, κρατούσε το ΚΚΕ παράνομο και τον Γενικό Γραμματέα της ΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη, στην απομόνωση της Ασφάλειας (στη συνέχεια τον παρέδωσε στους Γερμανούς), ενώ συνέχιζε τα βασανιστήρια κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών που συλλαμβάνονταν από τις διωκτικές αρχές.

2.Η Απελευθέρωση της Αθήνας δεν γιορταζόταν επί δεκαετίες για τον απλούστατο λόγο ότι είναι μία επέτειος που θυμίζει τις πομπές της αστικής τάξης και τον αγώνα του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, τον οποίο καθοδήγησε το ΚΚΕ. Δηλαδή, θυμίζει ότι ένα μέρος των αστικών πολιτικών δυνάμεων συνεργάστηκε με τους κατακτητές, ένα άλλο μετακόμισε στην Αίγυπτο, ένα τρίτο μέρος καλούσε το λαό να δείξει υπομονή και αυτοσυγκράτηση και ένα τέταρτο μέρος ανέπτυξε κάποια αντιστασιακή δράση συνεργαζόμενο με τους Εγγλέζους, αλλά στην πορεία η ηγεσία του ή τμήμα της συνεργάστηκε και με τους Γερμανούς (ΕΔΕΣ, ΠΑΟ, 5/42 Σύνταγμα κ.ά.). Ταυτόχρονα, σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής, τα παραπάνω τμήματα βρίσκονταν σε ανοιχτή επικοινωνία μεταξύ τους, σχεδιάζοντας το χτύπημα του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, προκειμένου να μην αμφισβητήσει ο ματωμένος λαός την αστική εξουσία. Χαρακτηριστικά για την απουσία των αστικών πολιτικών δυνάμεων και την κυριαρχία του ΕΑΜ είναι τα όσα ο Γ. Παπανδρέου σημείωνε, ένα μήνα πριν από την Απελευθέρωση της Αθήνας, σε επιστολή του προς τον Ελληνα πρέσβη στο Λονδίνο Αθ. Αγνίδη: «Είναι άπειρος η στενοχώρια μου εκ τοιαύτης καταστάσεως οποίαν δεν ανεκοίνωσα Υπουργικόν Συμβούλιον ίνα μη ενσπείρω απογοήτευσιν. Συνεπεία τοιαύτης καταστάσεως πρόκειται να είναι: Πρώτον: ότι η απελευθέρωσις θα θεωρηθεί περίπου έργον ΕΑΜ οποίον καταλαμβάνει αμέσως περιφέρειας εκκενούμενας υπό Γερμανών. Δεύτερον: ότι η Κυβέρνησις μεταβαίνουσα Αθήνας και στερούμενης και ιδίας και συμμαχικής δυνάμεως θα είναι ουσιαστικώς αιχμάλωτος ΕΑΜ. Τρίτον: ότι βρετανικόν γόητρον θα υποστεί σοβαρά ελάττωσιν και Τέταρτον: ότι βρετανικαί δυνάμεις όταν βραδύτερον καταστούν διαθέσιμοι ουδεμία δικαιολογίαν θα έχουν όπως έλθουν Ελλάδα εφόσον απελευθέρωσις έχει συντελεστεί…» [Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο υπουργείου Εξωτερικών, φάκελος 13.6 του 1944 (Κυβέρνηση Καΐρου), «Επιστολή Παπανδρέου προς Αγνίδη», 14.9.1944]

Αλλά και τα τελευταία χρόνια που γιορτάζεται η επέτειος της Απελευθέρωσης, στις οθόνες των τηλεοράσεων εμφανίζουν τον Γ. Παπανδρέου να υψώνει τη σημαία στην Ακρόπολη, γεγονός που συνέβη στις 18 Οκτώβρη 1944 και όχι στις 12 που απελευθερώθηκε η Αθήνα.

Διαστρεβλώσεις που βγάζουν μάτι

Επίσης, ο Ευ. Χατζηβασιλείου ισχυρίστηκε ότι το ΕΑΜ δεν είχε κατακτήσει την πλειοψηφία του λαού, αναφέροντας μάλιστα ειρωνικά ότι εκείνο τον καιρό δεν γίνονταν δημοσκοπήσεις! Λίγο νωρίτερα, βέβαια, πέφτοντας σε αντίφαση, ανέφερε ότι η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας δεν μπόρεσε να οδηγήσει σε ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις, επειδή «οι επαναστατικές δυνάμεις είχαν επικρατήσει στις συγκρούσεις στο εσωτερικό της χώρας και οι αστικές δυνάμεις στο Συνέδριο του Λιβάνου». Πέρα από αυτά, «ξέχασε» μάλλον ότι οι οργανωμένες δυνάμεις του ΕΑΜ ξεπερνούσαν το 1.500.000, ενώ στις εκλογές για την ανάδειξη του Εθνικού Συμβουλίου και της ΠΕΕΑ (23 Απρίλη 1944), εν μέσω Κατοχής, πήραν μέρος πάνω από 1.800.000 άνθρωποι, δίχως να υπολογίζονται εκείνοι που ψήφισαν στην Ανατολική Μακεδονία – Θράκη, στην Κρήτη και τα νησιά.

Ακόμα, ο Ευ. Χατζηβασιλείου υπεραμύνθηκε της διαδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στις 15 Οκτώβρη 1944, κατηγορώντας τον σκηνοθέτη Μάνο Ζαχαρία, ο οποίος, στο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στη διάρκεια της εκπομπής, υποστήριξε ότι στην Αθήνα οι Ταγματασφαλίτες έκαναν παρελάσεις. Είπε λοιπόν ο Χατζηβασιλείου ότι σε αυτήν τη διαδήλωση πήραν μέρος οργανώσεις, όπως ο ΕΔΕΣ και η ΡΑΝ, που προσέκειντο στον Γεώργιο Παπανδρέου και ότι είναι απαράδεκτο να βαφτίζονται Ταγματασφαλίτες όλοι οι μη ΕΑΜίτες.

Πρέπει να του θυμίσουμε ότι οι παραπάνω ανήκαν σε οργανώσεις που συνεργάζονταν με τους Γερμανούς, όπως ο ΕΔΕΣ Αθήνας, που στελέχωσε τα Τάγματα Ασφαλείας, αλλά και η ΡΑΝ, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Σπηλιωτόπουλος (πρώην επικεφαλής της Χωροφυλακής επί Τσολάκογλου). Σε αυτήν τη διαδήλωση φώναζαν συνθήματα όπως «Μεγάλη Ελλάδα – Κάτω οι Βούλγαροι», εννοώντας ως Βουλγάρους το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, που δήθεν είχαν συμφωνήσει να παραδώσουν τη Μακεδονία στη Βουλγαρία! Το γεγονός ότι αυτοί στις 15 Οκτώβρη είχαν πάρει το μέρος του Γ. Παπανδρέου, το μόνο που επιβεβαιώνει είναι ότι οι αστικές δυνάμεις συνασπίζονταν για να αντιμετωπίσουν το ΕΑΜ και το ΚΚΕ. Επιπρόσθετα, την ίδια μέρα, στο κέντρο της Αθήνας Ταγματασφαλίτες και χωροφύλακες από τα ξενοδοχεία «Εθνικόν» και «Πάνθεον», όπως και συνεργάτες των Γερμανών (ΕΑΣΑΔ), που στεγάζονταν στο ξενοδοχείο «Ερμής», πυροβόλησαν διαδηλωτές του ΕΑΜ, με αποτέλεσμα να υπάρχουν 7 νεκροί και 82 τραυματίες.

Επίσης, ο ίδιος και ο Θ. Βερέμης υποστήριξαν ότι οι Ταγματασφαλίτες οπλίστηκαν από την κυβέρνηση στις 10 Δεκέμβρη 1944, δηλαδή ας πούμε εξ ανάγκης. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Τα Τάγματα Ασφαλείας αποτελούσαν από τη συγκρότησή τους εφεδρεία των αστικών δυνάμεων, γι’ αυτό και τα επικρότησαν ο Θεμιστοκλής Σοφούλης και άλλοι αστοί πολιτικοί, ενώ πολλοί βενιζελικοί αξιωματικοί, όπως ο Βασίλειος Ντερτιλής, τα επάνδρωσαν. Οι αμερικανικές υπηρεσίες κατασκοπείας στην Ελλάδα σε έκθεσή τους ανέφεραν για τη σχέση των Ταγμάτων Ασφαλείας με σειρά αστικών πολιτικών δυνάμεων: «Εχουν ενωθεί με μόνο σκοπό να κτυπήσουν το ΕΑΜ. (…) Με τη βοήθεια των παλαιών πολιτικών δημιουργήθηκαν τα Τάγματα Ασφαλείας» [Αποστολή «Περικλής». Τα επίσημα αρχεία του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS) των ΗΠΑ στην κατεχόμενη Ελλάδα (Μάιος – Οκτώβριος 1944), εκδ. «Καστανιώτης», Αθήνα, 2016, σελ. 110-111.]

Με σειρά διαταγών της Στρατιωτικής Διοίκησης Αττικής (διοικητής της οποίας είχε οριστεί από τον Σκόμπι ο Σπηλιωτόπουλος), δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για την παραλαβή οπλισμού που στελνόταν από τη Μέση Ανατολή (Αύγουστο – Σεπτέμβρη – Οκτώβρη 1944) και παραλαμβανόταν από μέλη της Χ, του ΕΔΕΣ Αθήνας και άλλων αστικών οργανώσεων. Ακόμα, στις 29 Οκτώβρη μεταφέρθηκαν στην Αθήνα 800 Ταγματασφαλίτες της Πελοποννήσου. Στις 4 Νοέμβρη, 780 κατάδικοι και υπόδικοι δοσίλογοι δραπέτευσαν «μυστηριωδώς» από τις φυλακές Συγγρού (οπλισμένοι και με τη συνδρομή της Χωροφυλακής).

Τέλος, ο καθηγητής Πολυμέρης Βόγλης ισχυρίστηκε ότι η ταξική ένοπλη σύγκρουση 1946-1949 δεν ήταν μια αναπόδραστη εξέλιξη. Με αυτόν τον τρόπο, «εξ αριστερών» αποκρύπτει ότι ο βασικός στόχος της αστικής τάξης ήταν η με κάθε μέσο ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων που είχε διαμορφωθεί υπέρ του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στα χρόνια της Κατοχής και σε μεγάλο βαθμό συνέχιζε να υπάρχει και μετά τον Δεκέμβρη. Σε αυτήν τη βάση ξεδιπλώθηκε το όργιο της Λευκής Τρομοκρατίας, που θα συνεχιζόταν και μετά τις εκλογές του 1946, ακόμα και αν το ΚΚΕ και το ΕΑΜ συμμετείχαν σε αυτές. Επειδή όσα ειπώθηκαν στην εκπομπή και άλλα πολλά δεν ακούγονται μόνο σε εκπομπές, αλλά διδάσκονται στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, είναι απαραίτητο να υψωθεί ένα ιδεολογικό μέτωπο από τους ίδιους τους μαθητές, τους φοιτητές και τους προοδευτικούς καθηγητές, που θα βάζει στη θέση του τον κάθε αυθαιρετούντα.