Δεκαεννιά χρόνια χωρίς τον σύντροφο Χαρίλαο Φλωράκη
Δεκαεννιά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ Χαρίλαου Φλωράκη (Καπετάν Γιώτη)… Όλη η ζωή του ταυτίστηκε με την πορεία του ΚΚΕ, το οποίο υπηρέτησε επί 76 ολόκληρα χρόνια…
Ο Χαρίλαος Φλωράκης γεννήθηκε στις 20 Ιούλη 1914 στο χωριό Παλιοζογλώπι του δήμου Ιτάμου, στα Αγραφα της Καρδίτσας. Το 1929 γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ. Το 1933 μπαίνει στη Σχολή Τηλεγραφητών των ΤΤΤ (Τηλεγραφίας – Ταχυδρομείων – Τηλεφωνίας). Ενώ είναι σπουδαστής, προκηρύσσεται η μεγάλη απεργία των «Τριατατικών».
Οι σπουδαστές απεργούν μαζί με τους εργαζόμενους και ο Χαρίλαος εκλέγεται στην Επιτροπή Αγώνα. Αργότερα θα συγκροτηθεί Σύλλογος Σπουδαστών των ΤΤΤ, στον οποίο εκλέγεται γραμματέας. Το 1934 προσλαμβάνεται ως τηλεγραφητής στην ΤΤΤ. Αρχίζει μια απίστευτη περιπλάνηση «μεταθέσεων» από πόλη σε πόλη, εξαιτίας της συνδικαλιστικής του δράσης. Σε όποια πόλη κι αν βρεθεί, θα επιδιώξει και θα έχει σύνδεση με πυρήνες παράνομων κομμουνιστών.
Μετά την κήρυξη του πολέμου ο Χαρίλαος στέλνεται στο μέτωπο. Τη νύχτα της 27ης προς 28η Οκτώβρη είναι βάρδια στο κεντρικό τηλεγραφείο. Από τις μηχανές που δούλευε πέρασαν τα πρώτα τηλεγραφήματα για την κήρυξη του πολέμου. Την επομένη το πρωί κατετάγη μαζί με τα δύο του αδέρφια.
Στις αρχές του Ιούνη του 1941 γίνεται μέλος του ΚΚΕ, τον Μάη του 1942 περνάει στην παρανομία και τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους ανεβαίνει στο βουνό. Το 1943 – 1945 αναλαμβάνει διαδοχικά λοχαγός και ταγματάρχης του ΕΛΑΣ, παίρνει μέρος στον Δεκέμβρη του 1944 και τον Οκτώβρη του 1945 συλλαμβάνεται.
Τον Γενάρη του 1946 αμνηστεύεται από την κυβέρνηση Σοφούλη και τον Δεκέμβρη ανεβαίνει στο βουνό, στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Συμμετέχει σε δεκάδες μάχες, επικεφαλής στρατιωτικών ομάδων του Δημοκρατικού Στρατού. Ορίζεται στην αρχή αντισυνταγματάρχης και τον Νοέμβρη του 1948 συνταγματάρχης του Δημοκρατικού Στρατού.
Την άνοιξη του 1949 αναδεικνύεται αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ και στη συνέχεια τακτικό μέλος της ΚΕ του Κόμματος. Τον Σεπτέμβρη περνάει στην ΕΣΣΔ, όπου φοιτά και ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Στρατιωτική Ακαδημία Φρούνζε.
Στις 5 Απρίλη 1954 επιστρέφει παράνομα στην Ελλάδα. Συλλαμβάνεται στις 27 Ιούλη, ενώ τον Μάη του 1960 ξεκινά έπειτα από αρκετές αναβολές η μεγάλη δίκη του στο στρατοδικείο. Στις 20 Απρίλη 1966 αποφυλακίζεται με όρους. Συλλαμβάνεται και πάλι, ανήμερα του απριλιανού πραξικοπήματος, και εξορίζεται μέχρι και την άνοιξη του 1971.
Μετά τη διάσπαση του Κόμματος, ο Χαρίλαος συμμετέχει και συμβάλλει αποφασιστικά στη μάχη για την επικράτηση των Αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας. Τον Ιούνη του 1972, η 16η Ολομέλεια τον εκλέγει μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη 17η Ολομέλεια, τον Δεκέμβρη, εκλέγεται Α’ Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος.
Στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος, το 1973, επανεκλέγεται Α’ Γραμματέας της ΚΕ. Τον Αύγουστο του 1974, πριν τη νομιμοποίηση του Κόμματος, έρχεται στην Ελλάδα. Στο 10ο Συνέδριο του Κόμματος (1978), στο 11ο (1982) και στο 12ο (1987) επανεκλέγεται ΓΓ της ΚΕ, μέχρι τον Ιούλη του 1989, οπότε σε Ολομέλεια της ΚΕ εκλέγεται Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Η χρονιά εκείνη ήταν γεμάτη από γεγονότα και σημαντικές εξελίξεις, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε διεθνές επίπεδο. Οι εξελίξεις στις σοσιαλιστικές χώρες αποκτούν δραματικό χαρακτήρα, αφού εξελίσσεται η αντεπανάσταση.
Τον Φλεβάρη του 1991 πραγματοποιείται το 13ο Συνέδριο, που οδήγησε στην κορύφωση της εσωκομματικής κρίσης με τη διάσπαση του Κόμματος τον Ιούλη του ίδιου χρόνου, οπότε αποχώρησε η φραξιονιστική ομάδα που επιδίωκε τη διάλυση του ΚΚΕ μέσα στον ΣΥΝ. Ο ρόλος του Χαρίλαου υπήρξε αποφασιστικός απέναντι στην προσπάθεια διάλυσης και σοσιαλδημοκρατικοποίησης του ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια συνέβαλε στην πορεία ανασυγκρότησής του. Στο 14ο Συνέδριο (Δεκέμβρης του 1991) το Κόμμα ανασυγκροτείται και καταφέρνει να σταθεί όρθιο, και ο Χαρίλαος εκλέγεται επίτιμος Πρόεδρος του Κόμματος.
Θα ήταν παράλειψη να μη σημειώσουμε τη διεθνιστική του δράση, η οποία αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε από πολλά Κομμουνιστικά Κόμματα. Ξεχωρίζουν οι τιμητικές διακρίσεις του βραβείου της «Φιλίας των Λαών» από τον Πρόεδρο του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ενωσης, το βραβείο «Καρλ Μαρξ» από τη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας και το βραβείο «Γκεόργκι Ντιμιτρόφ» από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας.
«Ανθρωπος βαθιά λαϊκός, ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης έμεινε προσηλωμένος στο δίκιο του λαού και πάλεψε γι’ αυτό με κάθε μέσο και σε όλες τις συνθήκες. Η κομματική – πολιτική δράση του σ. Χαρίλαου Φλωράκη δεν γνώρισε διαλείμματα. Γνώρισε μόνο φουρτούνες και μεγάλες δυσκολίες. Τις αντιμετώπισε όλες με παλικαριά και με αισιοδοξία, με την πηγαία θυμοσοφία του και με την αποφασιστικότητα του κομμουνιστή, που έχει πλήρη συναίσθηση της αποστολής του και της σκληρότητας που χαρακτηρίζει την ταξική πάλη. Τις αντιμετώπισε δίνοντας όλες τις δυνάμεις του και βγαίνοντας ηθικά νικητής. Οπως τόσοι και τόσες από τους χιλιάδες κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, που δεν λογάριασαν και διέθεσαν τη ζωή τους απλόχερα για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες».
(Από την ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον θάνατό του)
- Την Κυριακή 26 Μάη αντιπροσωπεία της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας και της Τομεακής Επιτροπής Καρδίτσας του ΚΚΕ θα καταθέσει λουλούδια στον τάφο του Χαρίλαου Φλωράκη στο Παλιοζογλώπι.
