«Εδώ δεν παραδίνεται κανένας, διάβολε!…»

«Έμαθα τον Καμίλο πριν τον γνωρίσω μέσω μιας φράσης που έγινε σύμβολο: ήταν τη στιγμή της καταστροφής στο Αλεγρία δε Πίο. Εγώ ήμουν πληγωμένος, πεσμένος σε ένα ξέφωτο και δίπλα μου ένας σύντροφος αιμορραγούσε, πυροβολώντας με τα τελευταία του φυσίγγια για να πεθάνει παλεύοντας. Ακούστηκε μια διαβολική φωνή «Είμαστε χαμένοι, πρέπει να παραδοθούμε». Και μια αντρική φωνή, που την αναγνώρισα ως τη φωνή του λαού, φώναξε από κάπου “Εδώ δεν παραδίνεται κανένας, διάβολε!”.» Eρνέστο Τσε Γκεβάρα

Στα πεδία των μαχών τον αποκαλούσαν ο «Διοικητής του Λαού». Συνδύαζε την αντιιμπεριαλιστική και ριζοσπαστική σκέψη με το θάρρος και την τόλμη. Ήταν πρότυπο μαχητή, μοναδικό παράδειγμα πειθαρχίας και υπευθυνότητας, επιτελικό πνεύμα, μπροστάρης στις πιο ριψοκίνδυνες αποστολές. Ο Καμίλο Σιενφουέγος ταυτίστηκε με την έννοια του επαναστάτη, υπήρξε ένας επαναστάτης «από την κορφή ως τα νύχια» (στίχος του Ναζίμ Χικμέτ).

Ηγετικό στέλεχος της Κουβανικής Επανάστασης, πιστός σύντροφος του Φιντέλ, αχώριστος φίλος του Τσε, ο Καμίλο υπήρξε  ο λαογέννητος ηγέτης που αγωνίστηκε από νεαρή ηλικία στο πλευρό των αδικημένων και των καταπιεσμένων, υπερασπιζόμενος το δίκιο και τα συμφέροντά τους και τάζοντας την ύπαρξή του στον πόλεμο ενάντια στην εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλισμό που δυνάστευαν τον κουβανικό λαό.

Ο Καμίλο Σιενφουέγος Γορριαράν γεννήθηκε στις 6 του Φλεβάρη 1932, στην Αβάνα. Από τα φοιτητικά του χρόνια συμμετείχε στην αντιδικτατορική πάλη για την ανατροπή του δικτάτορα-αχυράνθρωπου των ΗΠΑ, Φουλχένσιο Μπατίστα. Ολόκληρη η οικογένειά του μπαίνει στο στόχαστρο των κρατικών αρχών. Τον Δεκέμβρη του 1955 τραυματίζεται από σφαίρα κατά τη διάρκεια φοιτητικής διαδήλωσης.

Κυνηγημένος, αργότερα, διαφεύγει στις ΗΠΑ, απ’ όπου απελαύνεται στο Μεξικό. Γνωρίζεται με τον ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο. Στις ΗΠΑ, ανάμεσα στις πολλές δουλειές που κάνει για να τα βγάλει πέρα, είναι σερβιτόρος στο ξενοδοχείο Γουόλντορφ Αστόρια (Waldorf Astoria Hotel) στη Νέα Υόρκη. Από το Σαν Φρανσίσκο γράφει: «Με το δικό μου τρόπο σκέψης, υπάρχει μόνο ένας αξιοπρεπής δρόμος για τον τερματισμό της σημερινής κατάστασης… ν’ ακολουθήσουμε την υπόθεση του Φιντέλ. Να φέρουμε τα πράγματα στο σημείο όπου η κυβέρνηση να υποχρεωθεί να κάνει γενικές εκλογές… Αν δεν γίνει αυτό, θα χυθεί αίμα. Ο Φιντέλ διαβεβαιώνει ότι αυτό το χρόνο θα είμαστε λεύτεροι ή αυτός θα πεθάνει».

Ο Καμίλο είναι ένας από τους 82 αντάρτες που ξεκίνησαν το 1956 απ’ τις ακτές του Μεξικό, με το θρυλικό πλοιάριο «Γκράνμα» και αποβιβάστηκαν στην Κούβα, δίνοντας το έναυσμα της τελικής  φάσης της επανάστασης. Μετά την αποτυχία της επιχείρησης, με τον Φιντέλ, τον Τσε και τους λίγους επιζήσαντες αντάρτες κατευθύνονται προς την οροσειρά της Σιέρα Μαέστρα.

Τον Απρίλη του 1958 του απονέμεται ο βαθμός του Κομαντάντε, ο υψηλότερος στις τάξεις των ανταρτών. Πρωτοστατεί στην επαναστατική δραστηριότητα του κινήματος «26 Ιούλη» και ως  επικεφαλής δυνάμεων των ανταρτών πετυχαίνει στρατηγικής σημασίας νίκη επί του στρατού του Μπατίστα, στο Γιαγκουαχάι, τον Δεκέμβρη του 1958, ενώ ως διοικητής της Δεύτερης Φάλαγγας, μαζί με τον Τσε, συμμετέχει στην κατάληψη της Σάντα Κλάρα.

Ο Καμίλο πρόλαβε να ζήσει τον θρίαμβο της Επανάστασης, όχι όμως και να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στο χτίσιμο της λαϊκής εξουσίας και των κατακτήσεών της.

Στις 28 του Οκτώβρη 1959, χρονιά που θριαμβεύει η Κουβανική Επανάσταση, ένα  δικινητήριο αεροσκάφος Τσέσνα 310, στο οποίο επιβαίνει ο Κομαντάντε  Καμίλο Σιενφουέγος, ο Λουσιάνο Φαρίνας (ο πιλότος) και ο στρατιώτης Φέλιξ Ροντρίγκες, εξαφανίζεται πετώντας πάνω από τη θάλασσα με κατεύθυνση προς την Αβάνα. Μια εξαφάνιση που τη σκέπασε το μυστήριο, αφού κανείς ποτέ δεν θα μάθει για τις συνθήκες που αυτή έλαβε χώρα και καμιά έρευνα για τις σορούς των επιβαινόντων και συντρίμμια δεν θα στεφτεί με επιτυχία.

Η απώλεια του κομαντάντε Καμίλο βυθίζει στη θλίψη τον κουβανικό λαό. Το όνομα και τα κατορθώματά του γίνονται τραγούδι στα χείλη των Κουβανών, που μέχρι σήμερα τον αγαπούν και τον ευγνωμονούν. Η φωτογραφία του κρεμιέται στα δωμάτια, δίπλα σε αυτή του Φιντέλ και ο αγαπημένος του σύντροφος και φίλος Ερνέστο Τσε Γκεβάρα δίνει το όνομα Καμίλο σε ένα από τα παιδιά του.

Προς τιμήν του Καμίλο Σιενφουέγος έχει ανεγερθεί μουσείο στο Γιαγκουαχάι, έξι στρατιωτικά γυμνάσια, σχολεία και ένα πανεπιστήμιο πήραν το όνομά του, ενώ η μορφή του κοσμεί την εξωτερική πλευρά του υπουργείου Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής στην Πλατεία της Επανάστασης, στην Αβάνα, μέσα από ένα γιγαντιαίο σιδερένιο γλυπτό με το περίγραμμα του προσώπου του, που φιλοτέχνησε ο εικαστικός καλλιτέχνης Ενρίκε Άβιλα Γκονσάλες και τοποθετήθηκε το 2009, με τη συμπλήρωση των 50 χρόνων από το χαμό του. Στο κάτω μέρος του τεράστιου γλυπτού σημειώνονται τα λόγια που ο Καμίλο απηύθυνε προς τον Φιντέλ, όταν ο ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης ανακοίνωνε ότι ένα μεγάλο στρατόπεδο θα μετατρεπόταν σε σχολείο: «Καλά πας Φιντέλ»…

Κάθε χρόνο, από το 1959, στις 28 του Οκτώβρη, χιλιάδες παιδιά στην Κούβα αποτίνουν φόρο τιμής στον μεγάλο επαναστάτη ρίχνοντας στη θάλασσα «ένα λουλούδι για τον Καμίλο». Από το φωτεινό παράδειγμά του εμπνέονται εκατομμύρια αγωνιστές, που γαλουχήθηκαν με τα ιδανικά της Κουβανικής Επανάστασης, σε όλον τον πλανήτη, που παλεύουν για τη νέα, σοσιαλιστική κοινωνία.