«Είμαι ο Φιντέλ» – YO SOY FIDEL
Όταν σταμάτησε να χτυπά η καρδιά του Φιντέλ Κάστρο, ένα σύνθημα απλώθηκε σαν βουβό ποτάμι απ’ άκρη σ’ άκρη στο νησί της Κούβας «Είμαι ο Φιντέλ».
Όταν σταμάτησε να χτυπά η καρδιά του Φιντέλ Κάστρο, ένα σύνθημα απλώθηκε σαν βουβό ποτάμι απ’ άκρη σ’ άκρη στο νησί της Κούβας «Είμαι ο Φιντέλ».
Ο Φιντέλ, ο επαναστάτης, η μεγαλοφυία, ο οργανωτής, ο κομαντάντε των κομαντάντε, ο ακούραστος αγωνιστής, που απέδειξε ότι δεν υπάρχει ακατόρθωτο όταν το δίκιο αναμετρηθεί με την αδικία.
Ο Φιντέλ έδειξε στους καταπιεσμένους της γης ότι η εκμετάλλευση δεν είναι φυσικό φαινόμενο, αλλά έχει ημερομηνία λήξης, όταν οι ιδέες νικήσουν το φόβο και τα όπλα βρουν τη θέση τους στα χέρια ενός αποφασισμένου λαού.
Ο Φιντέλ οδήγησε τους Κουβανούς στο δρόμο της πλήρους και οριστικής ανεξαρτησίας, της αξιοπρέπειας, της περηφάνιας, της τιμής.
Γεννήθηκε στις 13 του Αυγούστου 1926 και έφυγε από τη ζωή στις 25 του Νοέμβρη 2016.
Ο λαός της Κούβας τιμά τον μεγάλο ηγέτη του υπερασπιζόμενος τις ιδέες και τα επιτεύγματα της Επανάστασης, δείχνοντας την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του.
***
“Το όνομά του είναι Φιντέλ”
«Φυσικά δε γεννήθηκα επαναστάτης, γεννήθηκα όμως, όπως σας είπα, αντάρτης. Νομίζω ότι πολύ νωρίς, στο σχολείο, στο σπίτι μου, άρχισα να βλέπω και να ζω πράγματα που ήταν άδικα. Είχα γεννηθεί σε μια μεγάλη ιδιοκτησία και ήξερα πώς ήταν τα πράγματα.
Έχω μια ανεξίτηλη εικόνα του πώς ήταν ο καπιταλισμός στην επαρχία. Δε θα σβήσουν ποτέ από το μυαλό μου οι εικόνες τόσων ταπεινών ανθρώπων, εκεί στο Μπιράν, πεινασμένων, ξυπόλυτων, που ζούσαν εκεί στα πέριξ, ειδικά των εργατών στις μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις ζάχαρης, όπου η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη…»
«Ποτέ δεν αποδέχτηκα την κακομεταχείριση. Απέκτησα βαθιά αίσθηση της δικαιοσύνης, μια ηθική, μια αίσθηση της ισότητας. Όλ’ αυτά, μαζί με μια ιδιοσυγκρασία αναμφισβήτητα αντάρτικη, πρέπει να άσκησαν μεγάλη επιρροή στην πολιτική και επαναστατική μου κλίση».
«Άρχισα να αμφισβητώ το σύστημα. Από μόνος μου έφτασα στο συμπέρασμα ότι η καπιταλιστική οικονομία ήταν παράλογη. Γιατί εγώ αυτό που ήμουν, όπως σας ανέφερα ήδη, προτού ανακαλύψω τα μαρξιστικά ή τα λενινιστικά υλικά, είναι ουτοπικός κομουνιστής. Ουτοπικός κομουνιστής είναι αυτός που δεν ξεκινάει από επιστημονική ή ιστορική βάση, αλλά που κάτι του φαίνεται πολύ λάθος και ότι δεν είναι σωστό και ότι υπάρχει φτώχεια, αδικίες, ανισότητες…»
«Ένα από τα πρώτα κείμενα του Μαρξ που διαβάζω, όπως σας είπα, ήταν το Κομουνιστικό Μανιφέστο. Ασκεί επάνω μου μεγάλη επιρροή, γιατί αρχίζω να καταλαβαίνω ορισμένα πράγματα, επειδή είχα γεννηθεί σ’ ένα λατιφούντιο, τριγυρισμένο επιπλέον από άλλα τεράστια λατιφούντια και ήξερα πώς ήταν εκεί η ζωή των ανθρώπων. Είχα την εμπειρία στο πετσί μου θα μπορούσαμε να πούμε, του τι σημαίνει ιμπεριαλισμός, κυριαρχία, υποταγμένες, διεφθαρμένες, καταπιεστικές κυβερνήσεις».
«Ο μαρξισμός μού έμαθε τι ήταν η κοινωνία. Ήμουν σαν ελάφι στο δάσος ή κάποιος στο δάσος που δεν ξέρει τίποτα, ούτε πού πέφτει ο βορράς και ο νότος. Αν δεν καταφέρεις να κατανοήσεις πραγματικά την ιστορία της πάλης των τάξεων ή τουλάχιστον τη σαφή ιδέα ότι η κοινωνία είναι διαιρεμένη ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, είσαι χαμένος στο δάσος, χωρίς να ξέρεις τίποτα».
«Ο πολίτης γεννιέται σε μια καπιταλιστική κοινωνία βυθισμένος στην ιδέα της ιδιοκτησίας, γι’ αυτόν τα πάντα είναι ιδιοκτησία, και είναι πολύ ιερό το δικό του ζευγάρι παπούτσια, ο γιος και η γυναίκα, όπως κι εκείνο το εργοστάσιο όπου υπάρχει ένας κύριος που είναι ο ιδιοκτήτης και το διοικεί και του κάνει τη χάρη να του δώσει μια δουλίτσα και εκμεταλλεύεται κόσμο αδαή, που δεν ξέρει ούτε να γράφει ούτε να διαβάζει. Γιατί οι καπιταλιστές χρησιμοποιούν πολύ την ψυχολογία, πράγμα που συχνά οι σοσιαλιστές δεν κάνουν».
«Όταν άρχισα να επεξεργάζομαι θεωρίες -στις αρχές των σπουδών μου πάνω στην οικονομία- τότε ακριβώς ήταν που έμαθα ότι υπάρχει ο Καρλ Μαρξ και ότι υπάρχει ο σοσιαλισμός, υπάρχουν οι μαρξιστές, υπάρχουν οι κομουνιστές και υπήρξαν οι ουτοπιστές. Μετά είναι η στιγμή που ανακαλύπτω ότι είμαι ένας από αυτούς τους ουτοπιστές».
«Ποια ήταν τα τρία βασικά πράγματα που δέχτηκα; Από το Μαρτί, έμπνευση, το παράδειγμά του και πολλά πράγματα ακόμα, αλλά δεχτήκαμε, στην ουσία, την ηθική, πάνω απ’ όλα, την ηθική. Όταν είπε εκείνη τη φράση, που ποτέ δε θα ξεχάσω: «Όλη η δόξα του κόσμου χωράει σ’ έναν κόκκο καλαμπόκι»,
αυτό μου φάνηκε απίστευτα όμορφο, μπροστά σε τόση ματαιοδοξία και φιλοδοξίες που έβλεπες παντού. Η ηθική, ως συμπεριφορά, είναι ουσιώδης, ένας αμύθητος πλούτος. Επίσης υπάρχει πατριωτισμός, υπάρχει ιστορία, υπάρχουν παραδόσεις».
“Και τότε έφτασε ο Φιντέλ…”
Εδώ σκέφτονταν να συνεχίσουν
να κερδίζουν το εκατό τοις εκατό
από διαμερίσματα
και να ρίχνουν το λαό στα βάσαναΚαι να συνεχίσουν με σκληρό τρόπο
ενάντια στο λαό, συνωμοτώντας
για να συνεχίσουν να τον εκμεταλλεύονται…
και τότε έφτασε ο ΦιντέλΤελείωσε η διασκέδαση,
έφτασε ο Κομαντάντε
και διέταξε να σταματήσειΕδώ σκέφτονταν να συνεχίσουν
να καταπίνουν και να καταπίνουν τη γη
χωρίς να υποψιάζονται πως στη Σιέρα
γεννιόταν το μέλλονΚαι να συνεχίσουν με σκληρό τρόπο
τη συνήθεια του εγκλήματος
να κάνουν την Κούβα ένα μπουρδέλο…
και τότε έφτασε ο Φιντέλ.Τελείωσε η διασκέδαση,
έφτασε ο Κομαντάντε
και διέταξε να σταματήσει (δις)Εδώ σκέφτονταν να συνεχίσουν
να λένε πως κλέφτες
κακούργοι, ληστές
ρήμαζαν την πατρίδαΚαι να συνεχίσουν με σκληρό τρόπο
με τη συκοφαντία για ασπίδα
δυσφημώντας τους Μπαρμπούδος
και τότε έφτασε ο ΦιντέλΤελείωσε η διασκέδαση,
έφτασε ο Κομαντάντε
και διέταξε να σταματήσει (δις)Εδώ σκέφτονταν να συνεχίσουν
το παιχνίδι της δημοκρατίας
και ο λαός στη δυστυχία του
να καταλήγει να πεθαίνειΚαι να συνεχίσουν με σκληρό τρόπο
χωρίς να προσέχουν ούτε τα προσχήματα
με την κλοπή σαν κανόνα…
Και τότε έφτασε ο ΦιντέλΤελείωσε η διασκέδαση,
έφτασε ο Κομαντάντε
και διέταξε να σταματήσει (δις)
«Από το Μαρξ δεχτήκαμε την έννοια του τι είναι η ανθρώπινη κοινωνία· διαφορετικά, κάποιος που δεν το έχει διαβάσει ή δεν του το έχουν εξηγήσει, είναι σαν να τον έχουν βάλει στη μέση ενός δάσους, νύχτα, χωρίς να ξέρει πού βρίσκεται ο βορράς, ο νότος, η ανατολή και η δύση. Ο Μαρξ μάς έδωσε την ιδέα τού τι είναι η κοινωνία και η ιστορία της ανάπτυξης της ανθρώπινης κοινωνίας.
Χωρίς τον Μαρξ δεν μπορείτε να διατυπώσετε καμιά συνταγή με τρόπο ώστε να ερμηνεύει με ακρίβεια τα ιστορικά γεγονότα, ποιες είναι οι τάσεις, η εξέλιξη μιας ανθρωπότητας που δεν έχει σταματήσει να εξελίσσεται».
«Ήμουν πια, το 1952, πεπεισμένος μαρξιστής-λενινιστής. Εννοώ τις αξίες που απέκτησα, αυτά που έμαθα εκείνα τα χρόνια, χωρίς τα οποία δε θα είχα μπορέσει να παίξω κανένα ρόλο».
«Αν ο Χριστόφορος Κολόμβος δεν είχε πυξίδα, δε θα έφτανε πουθενά. Αλλά υπήρχε η πυξίδα, εγώ είχα πυξίδα: ήταν αυτά που βρήκα στο Μαρξ και στο Λένιν. Και η ηθική -ξαναλέω- που βρήκα στο Μαρτί. Ίσως υπήρξε επιρροή και από άλλους παράγοντες· ήμουν αθλητής και ανέβαινα βουνά· επηρεάζουν οι συνθήκες, η ζωή με βοήθησε».
«Όταν γίνεται το πραξικόπημα του Μπατίστα το 1952, επεξεργάζομαι μια στρατηγική για το μέλλον: να προωθήσω ένα επαναστατικό πρόγραμμα και να οργανώσω μια λαϊκή εξέγερση. Από εκείνη τη στιγμή διαθέτω πια πλήρη αντίληψη περί αγώνα και τις βασικές επαναστατικές ιδέες, τις ιδέες που βρίσκονται στο Η Ιστορία θα με αθωώσει. Διέθετα ήδη την ιδέα που ήταν απαραίτητη για την κατάληψη της εξουσίας με επανάσταση».
“Φιντέλ σ’ ευχαριστούμε”
(Οι αυτοβιογραφικές αναφορές του Φιντέλ είναι από το βιβλίο του Ιγνάσιο Ραμονέ «100 ώρες με τον Φιντέλ», εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2007)
Αφιερωμένο στη ζωντανή μνήμη του
