«Είμαστε εδώ. Δεν σας ξεχνάμε. Συνεχίζουμε…» – Ένα κόκκινο λουλούδι εκεί που «αναπαύεται» ο Κώστας Πουρναράς (Μπόσης)

Το δείλι της Πέμπτης 27 του Ιούλη 2023, σύντροφοι και συχωριανοί του Κώστα Πουρναρά (Μπόση), επισκέφτηκαν το κοιμητήρι του Αη Θανάση, στην Κυψέλη Άρτας, όπου καθάρισαν και φρόντισαν τον τάφο του αείμνηστου αγωνιστή δάσκαλου και σημαντικού λογοτέχνη, στολίζοντάς τον πριν φύγουν, ταπεινά, με ένα κόκκινο μοσχομυριστό τριαντάφυλλο από αυλή του χωριού.

Εκεί, στο «αγαπημένο χωριουδάκι» του, όπως συνήθιζε να αποκαλεί προφορικά αλλά και στα γραφτά του, τη Χώσεψη (παλιά ονομασία της σημερινής Κυψέλης του νομού Άρτας), στη σκιά των περήφανων Τζουμέρκων που ύμνησαν οι θρύλοι και δοξάστηκαν από τους αγώνες του λαού μας, «αναπαύεται» ο αλύγιστος λαϊκός αγωνιστής, στέλεχος του ΚΚΕ, εξόριστος από τη δικτατορία του Μεταξά  στον Αη Στράτη που επέζησε από τη μάχη με την πείνα τον φριχτό χειμώνα του 1941-42, ο Πολιτικός Επίτροπος της 107ης Ταξιαρχίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, αρθρογράφος στα έντυπα του ΔΣΕ, ο πολιτικός εξόριστος στην Τασκένδη της ΣΣΔ Ουζμπεκιστάν (ΕΣΣΔ) και στη ΣΔ Ρουμανίας, ο ακούραστος εργάτης του Εκδοτικού Τμήματος και του Ραδιοφωνικού Σταθμού του ΚΚΕ, ο συγγραφέας (με το ψευδώνυμο Κώστας Μπόσης) πολλών σημαντικών βιβλίων, όπως τα «Αη Στράτης, η μάχη της πείνας των πολιτικών εξορίστων στα 1941» (Έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ), «…και το τραίνο τραβούσε για τα ξεχερσώματα» (εκδ. Σύγχρονη Εποχή) κ.ά.

Γεννημένος στη Χώσεψη Άρτας το 1908, ο Κώστας Πουρναράς έφυγε από τη ζωή στις 2 του Απρίλη του 1994, έχοντας βιώσει διώξεις, φυλακίσεις και εξορίες, τραυματισμούς  (σε μάχη με τον ΔΣΕ τραυματίζεται βαριά στο κεφάλι με αποτέλεσμα να χάσει την όραση από το ένα του μάτι), την πικρή «γεύση» της υπερορίας (χωρίς ποτέ να επαναπατριστεί)  που δεν στάθηκαν ικανά  να τον κάνουν να ξεστρατίσει από το δρόμο που επέλεξε να βαδίσει.

Η τελευταία επιθυμία του ήταν η στάχτη από το ανθρώπινο κουφάρι του να ταφεί στον τάφο των γονιών του, στο μικρό νεκροταφείο του χωριού του, ψηλά στον Αη Θανάση.

Στις 4 Σεπτέμβρη του 1994 η σύζυγος και συντρόφισσά του στον αγώνα Ιλεάνα Πουρναρά (ρουμανικής υπηκοότητας) μετέφερε την τέφρα του στο χωριό και μετά από μια σεμνή τελετή, όπου τον αποχαιρέτησαν παλιοί συμπολεμιστές και σύντροφοι, συχωριανοί, φίλοι και συγγενείς του, αναπαύεται στο χώμα της αγαπημένης του Χώσεψης.

Μετά από εκείνη την τελετή η Ιλεάνα διηγήθηκε το εξής περιστατικό: Νιώθοντας ότι φτάνει η ώρα για το τελευταίο «ταξίδι» του, ο Κώστας Πουρναράς της ζήτησε να του υποσχεθεί ότι μόλις φύγει από τη ζωή, η ίδια θα μεριμνήσει να καεί η σορός του και η τέφρα του να μεταφερθεί στη Χώσεψη (Κυψέλη). Η Ιλεάνα προσπάθησε να τον αποτρέψει από τις «κακές» σκέψεις. Αυτός όμως επανήλθε και της το ζήτησε και άλλες φορές, μα κάθε φορά έπαιρνε την ίδια απάντηση.

Ώσπου μια μέρα ο Κώστας Πουρναράς της είπε: «Δεν θέλω να στεναχωριέσαι. Αν δεν καταφέρεις να μεταφέρεις την τέφρα μου στο χωριό μου, τότε, μια μέρα που θα βρέχει, να την αδειάσεις σ’ ένα ρυάκι και είμαι βέβαιος πως θα βρει το δρόμο και κάποτε θα φτάσει». Η Ιλεάνα συγκινημένη του απάντησε ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να εκπληρωθεί η επιθυμία του. Και την εκπλήρωσε…

Μπροστά στον τάφο του Κώστα Πουρναρά (Μπόση), οι σύντροφοι και συχωριανοί του που βρέθηκαν προχτές εκεί, έδωσαν υπόσχεση ότι θα συνεχίσουν στον δρόμο του, ότι δεν πρόκειται ποτέ να προδώσουν τους αγώνες του, τους αγώνες όλων των κομμουνιστών, λαϊκών αγωνιστών, για να ξημερώσουν οι καλύτερες μέρες για τη χώρα και για τον λαό μας, τις οποίες τόσο πόθησαν και κείνοι…