Ένα τηλεφώνημα και χίλια συναισθήματα

«Ένα να θυμάσαι από εμένα… Πέρασαν πολλά χρόνια από τον δικό μας Αγώνα. Ο Κομμουνισμός δεν πέθανε και δεν θα πεθάνει. Ο Κομμουνισμός θα νικήσει… Το πίστευα στα νιάτα μου, το πιστεύω και τώρα που πέρασα τα ενενήντα μου χρόνια…»

Σήμερα έλαβα ένα τηλεφώνημα. Ήταν ο αγωνιστής Πέτρος Ζαρκογιάννης. Μια σεμνή, ταπεινή και γλυκιά φωνή που ήθελε να μού ευχηθεί τα ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΕΣ  ΓΙΟΡΤΕΣ. 

Πήρε φόρα ευχών και δε σταματούσε. Με το ακουστικό στο χέρι ακούω μία, μία τις λέξεις: «Αννούλα μου, γλυκό μου κορίτσι, πήρα να σου ευχηθώ Καλές Γιορτές. Θέλω όμως να σου πω λίγα ακόμα… Είμαι μεγάλος, πέρασα τα ενενήντα μου εδώ και λίγα χρόνια. Δεν ξέρω αν θα αντέξω και τούτο το Χειμώνα. Θέλω όμως να προλάβω να σου πω ευχαριστώ από τώρα για τη γνωριμία μας, την υπομονή και επιμονή σου να ρωτάς και να γράφεις για τα δικά μας παθήματα στα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Για την ιστορία μου και τον αγώνα μου ως μαχητής του ΔΣΕ αλλά και ως Πολιτικός Πρόσφυγας έγραψες τα κείμενά σου και πάλι σε ευχαριστώ».

Πήρε φόρα ο αγωνιστής Πέτρος και δε σταματούσαν τα ευχαριστώ του. Τον διέκοψα αν και δεν το θέλω, ούτε και το συνηθίζω. Τι να πω και πώς να συνεχίσω… 

-Μα δεν έκανα και τίποτα Πέτρο… Εγώ σας ευχαριστώ για τη γνωριμία, για την Αγάπη που μου δώσατε, για το χρόνο που αφιερώνεται σε μένα, για την κουβέντα που κάνουμε και για το μάθημα Ιστορίας, ταπεινότητας και περηφάνειας σε κάθε μας επικοινωνία. Όλα αυτά είναι ένα χάδι δικό σας που ακουμπάει στην ψυχή μου. Θα μου επιτρέψεις εγώ να σας ευχαριστήσω όλους εσάς τους Αγωνιστές μαζί και τους γονείς μου για τα ανέμελα παιδικά μου χρόνια. Έζησα τα όνειρά σας, μεγάλωσα στα χρόνια του Σοσιαλισμού στις χώρες που φιλοξένησαν εσάς τους Αγωνιστές αλλά και εμάς, τα παιδιά σας. Εμείς δεν γνωρίσαμε τη φτώχεια, το μίσος, τα κυνηγητά, την ανεργία και αβεβαιότητα στη ζωή όπως εσείς… Μα παν’ απ’ όλα εγώ σε ευχαριστώ που μού εμπιστεύτηκες τα χειρόγραφά σου. Σε ευχαριστώ και για το άνοιγμα της ψυχής σου που δε θα ξεχάσω ποτέ.

Άννα μου, ένα να θυμάσαι από εμένα… Πέρασαν πολλά χρόνια από τον δικό μας Αγώνα. Ο Κομμουνισμός δεν πέθανε και δεν θα πεθάνει. Ο Κομμουνισμός θα νικήσει… Το πίστευα στα νιάτα μου, το πιστεύω και τώρα που πέρασα τα ενενήντα μου χρόνια.

-Αγαπητέ Πέτρο, πριν κλείσουμε την κουβέντα μας θέλω να σου πω πολλά, πολλά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλα και όσα μου δώσατε τούτα τα χρόνια της γνωριμίας μας. Μα πιο πολύ θέλω να σου πω ότι αισθάνομαι η πλουσιότερη του κόσμου σε συναισθήματα αγάπης, εμπιστοσύνης και γνωριμιών. Και όλα αυτά μού τα δώσατε απλόχερα όλοι εσείς οι Αγωνιστές.  Ακουμπήσατε την καρδιά μου τώρα που οι γονείς μου συμπλήρωσαν δεκαετίες από την αναχώρησή τους στον άλλο κόσμο. Εσείς μου συμπληρώσατε την απώλειά τους και σας ευχαριστώ ακόμη μία φορά. 

Ήμουν τυχερή που σας γνώρισα και το λέω φωναχτά. Κλείνοντας ας ευχηθούμε ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, ΕΙΡΗΝΗ και ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ. Θα τα ξαναπούμε.

22/12/2022
Θέρμη-Θεσσαλονίκη

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: