Ευάγγελος Μαχαίρας – Ακούραστος λαϊκός αγωνιστής

Συμπληρώθηκαν δυο χρόνια απουσίας του αγωνιστή, αντιστασιακού, δικηγόρου, συγγραφέα Ευάγγελου Μαχαίρα. Ο Ευ. Μαχαίρας πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και στην Εθνική Αντίσταση, γνώρισε διωγμούς, φυλακίσεις, εξορίες, την καταδικαστική απόφαση στρατοδικείου, υπερασπίστηκε στα δικαστήρια τους εργαζόμενους κι αγωνιστές που διώκονταν πολιτικά, μεταξύ άλλων υπήρξε πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, της ΕΕΔΥΕ και του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, αγωνίστηκε για το κλείσιμο του Μακρονησιού.

Ευάγγελος Μαχαίρας (1918-2015)

Γεννήθηκε το 1918 στα Αγιωργίτικα της Αρκαδίας. Τελείωσε το Γυμνάσιο στην Τρίπολη και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πριν διοριστεί δικηγόρος στρατεύθηκε (1939) και το 1940 ήταν έφεδρος ανθυπολοχαγός στο 11° Σύνταγμα Πεζικού, στις τάξεις του οποίου υπηρέτησε μέχρι τον Απρίλη του 1941. Στο Αλβανικό Μέτωπο τραυματίστηκε τον Δεκέμβρη του 1940, νοσηλεύτηκε σε Νοσοκομεία των Ιωαννίνων και της Αθήνας και επέστρεψε τον Μάρτη του 1941, λίγες μέρες πριν από την μεγάλη Ιταλική επίθεση. Τιμήθηκε με το αριστείο ανδρείας.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως διοικητής αντάρτικης μονάδας στην Πελοπόννησο και τραυματίστηκε σοβαρά. Μετά την απελευθέρωση άρχισε να δικηγορεί στην Τρίπολη και ως πρόεδρος του Δημοκρατικού Συλλόγου Αρκαδίας και διευθυντής της εφημερίδας «Νεολόγος της Τριπόλεως» αγωνίστηκε για την αποτροπή του εμφυλίου πολέμου, για τη δημοκρατία και την ομαλότητα. Από το 1946 όμως έως το 1950 δοκίμασε όλων των ειδών τις διώξεις (εξορία, Μακρόνησος, στρατοδικείο) και σώθηκε από βέβαιο θάνατο, ύστερα από διεθνή κινητοποίηση (Μπλούμ – Νένι – Μπέβαν – Αμερικανών Γερουσιαστών). Το 1952 μετατέθηκε από το Δικηγορικό Σύλλογο της Τρίπολης στο Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά και το 1956 στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας.

Υπήρξε δικηγόρος των εργαζομένων και των καταδιωγμένων για πολιτικούς λόγους. Το 1955 εκλέχτηκε γενικός γραμματέας της «Νέας Κίνησης Δικηγόρων Αθηνών». Μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος ανέλαβε την προεδρία της Κίνησης αυτής. Το 1964 εκλέχτηκε μέλος του Δ.Σ. του Δ.Σ.Α., το 1977 αναδείχθηκε σε αντιπρόεδρο και το 1981 σε πρόεδρό του. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του δεν περιορίστηκε στην εξυπηρέτηση μόνο συνδικαλιστικών σκοπών, αλλά αγωνιζόταν για τη διεύρυνση της δημοκρατίας, για τη βελτίωση της δικαιοσύνης, για τα εθνικά θέματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ειρήνη και το περιβάλλον. Από το 1987 ήταν επίτιμος πρόεδρος του ΔΣA.

Από το 1955 μετείχε στο φιλειρηνικό κίνημα της χώρας μας. Το 1986 εκλέχτηκε πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και την Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) και το 1990 πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης, του οποίου υπήρξε επίτιμος πρόεδρος από το 1996, μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ως πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης μαζί με τον πρόεδρο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, μεσολάβησε στις Κυβερνήσεις Ιράκ, Κουβέιτ, Ιορδανίας και Σαουδικής Αραβίας για την ειρηνική επίλυση των διαφορών και την αποφυγή του πολέμου του Κόλπου. Κατέβαλε προσπάθειες για την υλοποίηση των αποφάσεων του ΟΗΕ για ιην Κύπρο, καθώς και για την ειρηνική επίλυση του Γιουγκοσλαβικού και του Κουρδικού προβλήματος.

Σε συνεργαοία με τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό οργάνωσε τέσοερις αποστολές τροφίμων και φαρμάκων στη Γιουγκοσλαβία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και δύο αποστολές στη Βόρεια Ήπειρο κατά τη διάρκεια του Αλβανικού εμφυλίου πολέμου.

Αθήνα, 8 Νοέμβρη 2001. Χαρίλαος Φλωράκης, Αλέκα Παπαρήγα, Μίκης Θεοδωράκης, Μανώλης Γλέζος, Παναγιώτης Κρητικός και Ευάγγελος Μαχαίρας, σε μεγάλο αντιπολεμικό συλλαλητήριο

Παράλληλα πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε άλλες πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις (πρόεδρος της Επιτροπής για την καθιέρωοη της απλής αναλογικής, πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου κατά των ναρκωτικών, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης, γενικός γραμματέας της Έκκλησης της Ακρόπολης, της Δημοκρατικής Μέριμνας και του Εθνικού Συμβουλίου για τη διεκδίκηοη των Γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα).

Εκτός από τη θητεία του στη δημοσιογραφία (φοιτητικές και επαρχιακές εφημερίδες 1936-1946), συντάκτης της καθημερινής εφημερίδας «Μάχη» 1950-1952, υπήρξε και αρθρογράφος στις εφημερίδες «Το Βήμα», «Τα Νέα», «Ελευθεροτυπία» και «Έθνος» (1955-2004) και εξέδωσε τα βιβλία: «50 Χρόνια Μετά» (χρονικό της Εθνικής Αντίσια-οης), έκδοοη A”, Β’, καιΓ ,  «Η Τέχνη πις Αντίστασης» (1999), «Πίσω από το Γαλανόλευκο Παραπέτασμα» (2001), «Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις» (2003), «Ιστορία του Δ.Σ.Α.» (2007).

Ο Ευάγγελος Μαχαίρας έφυγε από τη ζωή στις 13 του Νοέμβρη 2015.