«Για ένα να είσαι σίγουρος Γιώργη Ποδιά…έχετε ρίξει καλή σπορά στις καρδιές των νέων ανθρώπων…»
“Σ’ ευχαριστούμε όχι μόνο για όλα όσα έκαμες για τον δυστυχισμένο τούτο λαό εσύ και χιλιάδες άλλοι σαν και σένα. Γιατί όσες φορές λιγέψαμε ήσουν το στήριγμα μας τα τελευταία χρόνια που είχαμε την τύχη να είσαι κοντά μας.”
Στο Θείο Γιώργη Ποδιά.
Στο καλό Μύθε Ήρωα της οικογένειάς μας και να είσαι σίγουρος ότι το δάκρυ του Πατέρα κάθε φορά που ερχόσουν στο σπίτι μας μέσα από τις συζητήσεις των μεγαλύτερων και τις ιστορίες για την ζωή σου δεν πήγε χαμένο.
Σ’ ευχαριστούμε όχι μόνο για όλα όσα έκαμες για τον δυστυχισμένο τούτο λαό εσύ και χιλιάδες άλλοι σαν και σένα. Γιατί όσες φορές λιγέψαμε ήσουν το στήριγμα μας τα τελευταία χρόνια που είχαμε την τύχη να είσαι κοντά μας. Λίγες κουβέντες σταράτες με δύο τρεις λέξεις έβαζες τα πράγματα στην σωστή τους θέση όπως μόνο ένας αγωνιστής σαν και εσένα μπορούσε να κάμει.
Δεν θα μιλήσω εγώ για την δράση σου θα το κάνουν άλλοι και θα το κάνουν καλά.
Εγώ σ’ ευχαριστώ γιατί σαν παιδί, χωρίς να το ξέρεις, οι ιστορίες της ζωής σου μ’ έμαθαν να ονειρεύομαι ένα κόσμο ειρηνικό, χωρίς το δάκρυ της Μάνας, χωρίς πόνο, δυστυχία και εκμετάλλευση.
Με έκαμες να ψηλώνω να σε φαντάζομαι γίγαντα, τεράστιο, Ήρωα.
Γιατί τέτοιος ήσουν για τον Ελληνικό Λαό ένας από τους πολλούς για εμάς που είχαμε την τύχη και την ευλογία να σας γνωρίσουμε.
Σ’ ευχαριστώ γιατί κάθε φορά που αντίκριζα τη Μάνα σου με την μαύρη μαντήλα έβλεπα στα μάτια της την Παναγιά, έτσι φανταζόμουν την Παναγιά που της έκλεψαν το σπλάχνο.
Κι όταν αργότερα στην εφηβεία ήρθες στην Ελλάδα έτρεξε ο Πατέρας να μας φέρει στο σπίτι να σε γνωρίσουμε. Μικροκαμωμένος που ήσουν τελικά κι αναρωτιόμουν έτσι είναι οι Ήρωες είναι δυνατόν να τα έκανε όλα αυτά αυτός ο Θείος;
Μόνο ενήλικη και μάνα πια κατάλαβα το μέγεθος της ηρωικής ζωής σου. Κάθε επίσκεψη στο σπίτι σου κάθε κουβέντα μαζί σου ένεση και κουράγιο στις δύσκολες μέρες.
Μα πιο πολύ θείε σ’ ευχαριστώ για κείνες τις επισκέψεις με τα παιδιά μας. Μαθήματα ιστορίας που τα έκανε να νοιώθουν ότι οι ήρωες δεν είναι κάτι μακρινό και απρόσιτο, κάτι που δεν μπορούμε να το φτάσουμε κι ας ζήσουμε λοιπόν την ζωούλα μας, κάποιοι άλλοι θα το κάνουν. Μαθήματα ιστορίας απ’ αυτά που δεν γράφουν τα βιβλία τα σχολικά και που τόσο ξεδιάντροπα διαστρεβλώνεται στις μέρες μας.
Σ’ ευχαριστώ και μόνο για την ιστορία με τον καφενέ χωρίς καφετζή που στήσατε στις εξορίες και που σαν παραμύθι από στόμα γέροντα παππού άκουσαν τα παιδιά μου και πότισε τις ψυχούλες του με υψηλά ιδανικά.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη ζωή που μας αξίωσε να σε γνωρίσουμε εσένα και τους άλλους αγωνιστές σαν και εσένα.
Πήγαινε στο καλό βρες τους συντρόφους σου, τον Γιώργη τον Μαυρή, το Αντώνη τον Τσάκο, τον Γιάννη τον Καράβολο, τον Νικόλα τον Καλούδη, τον Διαμαντή τον Γεωργούλη για να αναφέρω μερικούς απ’ αυτούς που είχαμε την ευλογία να γνωρίσουμε.
Για ένα να είσαι σίγουρος Γιώργη Ποδιά και πες το και στους άλλους έχετε ρίξει καλή σπορά στις καρδιές των νέων ανθρώπων δεν πήγε χαμένος ο αγώνας σας και θα γίνουν πράξη τα οράματά σας.
Κυριακή Χατζαντωνάκη
chiosnews.com
Δείτε ακόμα:
