Κόκκινο Σύννεφο, ο αρχηγός των Ογκλάλα Σιου που ταπείνωσε το στρατό των ΗΠΑ

Σαν σήμερα, στις 10 του Δεκέμβρη 1909, έφυγε από τη ζωή ο πολυμήχανος αρχηγός της φυλής Ογκλάλα των Σιου, Κόκκινο Σύννεφο. Είχε γεννηθεί ως Μαϊπίγια  Λούτα το 1822.

Το Κόκκινο Σύννεφο ήταν ένας ικανότατος και θαρραλέος αρχηγός που ηγήθηκε της φυλής του στον πόλεμο ενάντια στον στρατό των ΗΠΑ και ήταν ο μόνος που κατάφερε να κερδίσει αυτό το στρατό στο πεδίο της μάχης, εξαναγκάζοντας την κυβέρνηση να διαπραγματευτεί την ειρήνη με τους όρους του.  Αυτό μέχρι τότε φάνταζε ακατόρθωτο, φτάνει να σκεφτούμε ότι απέναντι στον υπερσύγχρονο για την εποχή οπλισμό του στρατού των ΗΠΑ, οι γηγενείς είχαν να αντιπαρατάξουν τα παραδοσιακά όπλα των προγόνων τους.

Το Κόκκινο Σύννεφο ήταν αδίστακτος ως χαρακτήρας, γνωστός για τη σκληρότητά του αλλά και για την ανδρεία του, και θεωρείται ως ένας από τους ικανότερους ηγέτες των γηγενών Αμερικανών κατά τον 19^ο αιώνα.

Λέγεται ότι ονομάστηκε Κόκκινο Σύννεφο εξαιτίας ενός ιδιαίτερου σχηματισμού από κοκκινωπά σύννεφα, στον ουρανό όταν γεννήθηκε. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν μικρός και έτσι μεγάλωσε με τον θείο του Παλιό Καπνό.

Αν και οι λεπτομέρειες για την νεανική ζωή του δεν είναι σαφείς, το Κόκκινο Σύννεφο γεννήθηκε κοντά στην αρχή των παραποτάμων του ποταμού Πλάτε, στη Νεμπράσκα.

Ήταν πολύ θαρραλέος από παιδί και εξαιρετικά ταλαντούχος στην πάλη και στο κυνήγι, που αποτελούσαν βασικές δεξιότητες για ένα μέλος της φυλής. Ξεχώριζε επίσης για την εξυπνάδα και την πονηριά του. Μεγάλο μέρος της νεανικής ζωής του Κόκκινου Σύννεφου αναλώθηκε στους πολέμους, πρώτου και κυριότερου αυτού με τις γειτονικές φυλές των Pawnee και Crow, και άλλες φορές ενάντια άλλων Ογκλάλα. Το 1841 σκότωσε έναν από τους κύριους αντιπάλους του θείου του, γεγονός το οποίο δίχασε την φυλή των Ογκλάλα για τα επόμενα 50 χρόνια. Απέκτησε μεγάλη διασημότητα στην φυλή των Λακότα για τον ηγετικό του ρόλο στις μάχες για την απόκτηση γης ανάμεσα στις φυλές των Pawnee, Crow, Utes και Shoshones.

Η φυλή του διατηρούσε ειρηνικές σχέσεις με τους λευκούς εποίκους μέχρι που οι τελευταίοι  ανακάλυψαν χρυσό κοντά στη γη της Λακότα. Στις αρχές του 1866, το Κόκκινο Σύννεφο διεξήγαγε τον πιο πετυχημένο πόλεμο που έγινε ποτέ από το Ινδιάνικο Έθνος, ενάντια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο στρατός των ΗΠΑ είχε ξεκινήσει να χτίζει φρούρια κατά μήκος του ποταμού Bozeman Trail, το οποίο περνούσε μέσα από την περιοχή των Λακότα (το σημερινό Γουαϊόμινγκ) μέχρι τα χρυσωρυχεία στην Μοντάνα από τον ποταμό Νότιο Πλάτε του Κολοράντο.

Το Κόκκινο Σύννεφο μαζί με τους άλλους αρχηγούς φυλών της Λακότα κλήθηκε να υπογράψει μια συνθήκη μη επιθετικότητας, που θα επέτρεπε τη διέλευση από το οχυρό Λάραμι στην περιοχή του χρυσού της Μοντάνα. Αρνήθηκε να υπογράψει κι αυτό οδήγησε στον «πόλεμο του Κόκκινου Ουρανού», μια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των Λακότα, των Τσεγιέν και των Αραπάχο από τη μια πλευρά και του στρατού των ΗΠΑ από την άλλη, που ξεκίνησε το 1866 και διήρκεσε δύο χρόνια μέχρι το 1868.

Καθώς τα καραβάνια των χρυσωρύχων και αυτών που έψαχναν για γη να εγκατασταθούν άρχισαν να διασχίζουν την γη των Λακότα, το Κόκκινο Σύννεφο εξαπέλυσε μια σειρά από επιθέσεις στα φρούρια, με πιο αξιοπρόσεκτη την επιβλητική νίκη εναντίον του στρατεύματος (80 άντρες) του υποστράτηγου Γουίλιαμ Φέτερμαν, λίγο έξω από το φρούριο Φιλ Κέρνι στο Γουαϊόμινγκ, τον Δεκέμβρη του 1866.

Όλοι οι στρατιώτες σκοτώθηκαν και τα απογυμνωμένα και ακρωτηριασμένα σώματά τους ανακαλύφθηκαν αργότερα από τον αμερικανικό στρατό. Αυτό το περιστατικό, γνωστό ως «Μάχη του Φέτερμαν», ήταν η χειρότερη στρατιωτική καταστροφή που υπέστησαν ποτέ οι ΗΠΑ στις Μεγάλες Πεδιάδες της Λακότα, ενώ οι γύρω αμερικάνικες φρουρές βρισκόντουσαν σε μια κατάσταση μόνιμου φόβου μήπως υπάρξουν κι άλλες επιθέσεις κατά την διάρκεια του χειμώνα.

Οι στρατηγικές του Κόκκινου Σύννεφου ενάντια στον άρτια εξοπλισμένο στρατό των ΗΠΑ, ήταν τόσο επιτυχείς που το 1868 η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών ζήτησε τη σύναψη συνθήκης, που υπογράφτηκε στο Φρούριο Λάραμι.

Η ειρήνη, φυσικά, δεν κράτησε. Η αποστολή του Στρατηγού Κάστερ στην περιοχή Black Hills το 1874, ξεκίνησε τον πόλεμο στις Βόρειες περιοχές. Έναν πόλεμο που σήμαινε το τέλος των ανεξάρτητων Ινδιάνικων Εθνών. Για λόγους που δεν είναι εντελώς ξεκάθαροι, το Κόκκινο Σύννεφο δεν ενώθηκε με το Τρελό Άλογο, τον Καθιστό Ταύρο και άλλους αρχηγούς στον πόλεμο των Λακότα το 1876-77. Παρόλα αυτά, μετά την στρατιωτική ήττα του έθνους των Λακότα, το Κόκκινο Σύννεφο συνέχισε να αγωνίζεται για τις ανάγκες και την αυτονομία των ανθρώπων του, προσπαθώντας να μεσολαβήσει για ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των Σιού και των ΗΠΑ. Αν και ορισμένοι κυρίως νεώτερων ηλικιών  της φυλής ήθελαν ακόμα να πολεμήσουν για το έδαφός τους, το Κόκκινο Σύννεφο ήταν τώρα ενάντια στον πόλεμο. Αντιτάχθηκε στην παραχώρηση της γης των Λακότα στους λευκούς, και μάταια πάλεψε για να μην διασπαστούν οι Ινδιάνικοι καταυλισμοί σε ανεξάρτητα τμήματα (περιοχές), ενώ επισκέφτηκε την Ουάσιγκτον πολλές φορές για να ασκήσει πιέσεις να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής της φυλής του.

Παντρεύτηκε μόνο μια γυναίκα στη ζωή του, σε αντίθεση με πολλούς άλλους αρχηγούς φυλών που συνήθιζαν να κάνουν πολλαπλούς γάμους. Μα τη γυναίκα του έζησαν μαζί περισσότερο από μισό αιώνα και ήταν αφοσιωμένος πατέρας στα πολλά παιδιά του. Έφυγε από τη ζωή στις 10 του Δεκέμβρη 1909, στην ηλικία  των 87 ετών.

Πληροφορίες από εδώ και εδώ.