Νέλσον Μαντέλα: «Υπάρχει πάντα κάτι που φαντάζει απίθανο, μέχρι τη στιγμή που θα συμβεί»

Σαν σήμερα, στις 18 του Ιούλη 1918, γεννήθηκε ο Νέλσον Μαντέλα, ο πρώτος πρόεδρος που εξελέγη στη Νότια Αφρική κατά τη διεξαγωγή των πρώτων ελεύθερων, δημοκρατικών, πολυφυλετικών και πολυκομματικών εκλογών του 1994, ο άνθρωπος – σύμβολο του πολύχρονου αγώνα του νοτιοαφρικανικού λαού κατά του στυγνού ρατσιστικού καθεστώτος Απαρτχάιντ.

Ο «Μαντίμπα», όπως τον αποκαλούσαν οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί άμθρωποι, ταυτίστηκε με τον αγώνα ενάντια στην αποικιοκρατία και τις φυλετικές διακρίσεις, ενάντια στην πείνα και τη φτώχεια.

Ήταν μπροστάρης στον πολιτικό και ένοπλο αγώνα του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ΑΝC) , ενάντια στο καθεστώς απαρτχάιντ (συνεργάστηκε στενά με το Νοτιοαφρικανικό Κομμουνιστικό Κόμμα) και για τη δράση του αυτή κλείστηκε στη φυλακή για περίπου 27 χρόνια.

Ο Μαντέλα αγωνίστηκε για ισότητα, δικαιοσύνη και λευτεριά. Η ανάδειξή του στον προεδρικό θώκο το 1994 φούντωσε τις ελπίδες του νοτιοαφρικανικού λαού, των εργατών, των αγροτών, των φτωχών στρωμάτων, πως η ζωή τους θα αλλάξει, πως θα πάρουν στα χέρια τους, θα γευτούν τα αγαθά που παράγουν, που δικαιούνται. Μια ζωή που ταλανιζόταν από τον ρατσισμό, την ακραία φτώχεια, τις κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες. Μια πραγματικότητα που συνεχίζει να υφίσταται…

Ο Νέλσον Μαντέλα γεννήθηκε στις του 18 Ιούλη 1918 στο Τρανσκέι της Ν. Αφρικής και αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή. Εντάχτηκε δυναμικά στο πλευρό του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου το 1944. Σύμφωνα με τον Βρετανό πανεπιστημιακό ιστορικό Στέφεν Ελις, που επικαλείται στοιχεία από μυστικές συναντήσεις στελεχών του Νοτιοαφρικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (SACP), ο Νέλσον Μαντέλα ήταν μέλος του Νοτιοαφρικανικού ΚΚ ήδη από τη δεκαετία του ’60.

Το 1960 το ANC κηρύσσεται παράνομο από το ρατσιστικό καθεστώς των Αφρικάνερς, γεγονός που ατσαλώνει τη θέληση του Μαντέλα για κλιμάκωση του απελευθερωτικού αγώνα. Στις του 12 Ιούνη 1964 μαζί με άλλους επτά συναγωνιστές καταδικάζεται σε ισόβια και στέλνεται στις φυλακές του νησιού Ρόμπεν, όπου μένει ως το 1982 οπότε μεταφέρεται στις φυλακές του Πόλσμουρ μέχρι τις 11/2/90 καθώς απελευθερώνεται με απόφαση του τότε προέδρου Φρεντερίκ Ντε Κλερκ, εξαιτίας ώριμων πολιτικών εξελίξεων.

Το Δεκέμβρη του 1993 βραβεύτηκε από κοινού με τον Φρεντερίκ Ντε Κλερκ με το Νόμπελ Ειρήνης.

«Υπάρχει πάντα κάτι που φαντάζει απίθανο, μέχρι τη στιγμή που θα συμβεί» (Νέλσον Μαντέλα, 1918-2013)

Άφησε την τελευταία του πνοή στις 5 του Δεκέμβρη 2013, μετά από μακρόχρονη ταλαιπωρία με σοβαρά προβλήματα υγείας, πλήρης ημερών και αγώνων στα 95 του χρόνια στο σπίτι του στο Γιοχάνεσμπουργκ, ενώ είχε αποσυρθεί από τον δημόσιο βίο το 2004.

«Η κληρονομιά των λαϊκών αγώνων, στους οποίους συμμετείχε και πρωτοστάτησε ενάντια στις διακρίσεις, στη φτώχεια, στην ανεργία, στις ανισότητες βρίσκει σήμερα έκφραση, νόημα και σκοπό στην πάλη των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων της Νότιας Αφρικής και όλου του κόσμου ενάντια στα μονοπώλια, στην εκμετάλλευση και τον καπιταλισμό».

Οι παραπάνω γραμμές, από την ανακοίνωση του ΚΚΕ, μετά τον θάνατό του,  εκφράζουν το νόημα αυτού που μένει όταν προσωπικότητες σαν τον Ν. Μαντέλα «φεύγουν». Δεν θα μπορούσε να μην εμπνεύσει και να μη συνεχίσει να εμπνέει μια τέτοια αγωνιστική διαδρομή, τους αγωνιστές στην Αφρική και αλλού, μέχρι τη νίκη.