Παναγιώτης Κοσιώνης: «H ιστορία βγάζει ή στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού ή στον σοσιαλισμό και την κομμουνιστική προοπτική»

– Δεν βαρεθήκατε να εμμένετε ως κόμμα στις ιδέες σας;

Παναγιώτης Κοσιώνης: Πολλοί το θέλουν, αλλά δεν πρόκειται να τους κάνουμε τη χάρη. Το ’89 – ’93 μάς είχαν κάνει τον επικήδειο. Ο κομμουνισμός έρχεται από το μέλλον.

– Και πού βγάζει η ιστορία;

Παναγιώτης Κοσιώνης: Ή στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού ή στον σοσιαλισμό και την κομμουνιστική προοπτική.

– Μέχρι πότε;

Παναγιώτης Κοσιώνης: Και αύριο το πρωί, αν το θελήσει ο λαός.

Σαν σήμερα, στις 12 του Φλεβάρη 2008, έπαψε να χτυπά η καρδιά του κομμουνιστή γιατρού, στελέχους και βουλευτή του ΚΚΕ,  Παναγιώτη Κοσιώνη.

Ο Παναγιώτης Κοσιώνης τάχτηκε στο πλευρό των εργαζομένων και των καταπιεσμένων, υπερασπίστηκε και αγωνίστηκε για τα δικαιώματα του λαού σε όλες τις θέσεις στις οποίες αναδείχτηκε από το λαϊκό κίνημα και το Κόμμα, προσφέροντας τις υπηρεσίες του ως γιατρός (ήταν οφθαλμίατρος), χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα όπου και όσες φορές χρειάστηκε. Ήταν, όπως εύστοχα τον χαρακτήρισε ο Σπύρος Χαλβατζής, κυριολεκτικά το αποκούμπι των φτωχών.

Χαρακτηρίστηκε «λαϊκός γιατρός», κι όχι άδικα, αφού στάθηκε δίπλα στον φτωχό άνθρωπο και φρόντισε τους ασθενείς του με αγάπη κι ανιδιοτέλεια, όταν η επιστημονική του επάρκεια και οι ικανότητές του μπορούσαν να τον σπρώξουν ψηλά στη λίστα των «επιτυχημένων» συναδέλφων του, αυτών δηλαδή που αποτελούν κομμάτι του εμπορικού –στο σύστημα της εκμετάλλευσης–  προϊόντος που ονομάζεται Υγεία.  Ήταν  συνειδητή του επιλογή. Ο Παναγιώτης Κοσιώνης ήταν κομμουνιστής.

Στο βιογραφικό του ανάμεσα σε άλλα σημειώνει: «Θα μπορούσα να ήμουν ένας καλός γιατρός και μεγαλογιατρός, να έχω μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια στην τράπεζα… Ομως διάλεξα αυτόν το δρόμο… Νιώθω υπερήφανος για την επιλογή μου, παρά το ότι δυσκόλεψα την οικογένειά μου, που δεν παραπονέθηκε όμως ποτέ».

Ο Παναγιώτης Κοσιώνης γεννήθηκε στον Αλισσό Πατρών, στις 21 του Μάη 1934. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και διακρίθηκε για την επιστημονική του κατάρτιση ως οφθαλμίατρος.

Σε όλη του τη ζωή συνδύασε την επιστημονική ιατρική του συνεισφορά με τον αγώνα και την πλούσια κοινωνικοπολιτική δράση αφιερωμένη στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1976. Στο 14ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ. Εκλέχτηκε βουλευτής Αχαΐας του ΚΚΕ στις εκλογές του 1989, του 1990, του 2000 και του 2004. Το 2000 και το 2004 διατέλεσε Ε’ Αντιπρόεδρος της Βουλής.

Για σειρά ετών υπηρέτησε τα λαϊκά συμφέροντα στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Διατέλεσε κοινοτικός σύμβουλος Αλισσού από το 1975 έως το 1982, ενώ από το 1982 έως το 2000 ήταν αντιδήμαρχος, δημοτικός σύμβουλος και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου στο Δήμο Πάτρας. Ήταν επικεφαλής και υποψήφιος δήμαρχος του συνδυασμού “Πάτρα Μπροστά”. Παράλληλα, συμμετείχε και συνέβαλε με την επιστημονική του γνώση και τη δράση του σε επιστημονικούς φορείς και συλλόγους. Από το 1987 έως το 1989 διατέλεσε πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας.

Μέχρι το τέλος της ζωής του στάθηκε αταλάντευτα πιστός στο λαό και στο Κόμμα του, το ΚΚΕ, δραστήριος στον αγώνα για την ανατροπή των συσχετισμών και το χτίσιμο μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, με το λαό να κάνει κουμάντο στον τόπο του, για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.