Πολεμάμε και τραγουδάμε στα 100α γενέθλια του συντρόφου Λάζαρου Κυρίτση

Χθες βράδυ στήθηκε ένα ζεστό συντροφικό γλέντι, μετατρέποντας τον πολυχώρο «Ρυθμό» στου Ζωγράφου σε ένα αντάρτικο λημέρι. Αφορμή της όμορφης αυτής γιορτής ήταν τα 100α γενέθλια του κομμουνιστή, αγωνιστή, συντρόφου μας Λάζαρου Κυρίτση, ο οποίος συμπλήρωσε έναν αιώνα δίκοπης ζωής, γεμάτη δράση, αγώνες, πολέμους, εξορίες, φυλακές, βασανιστήρια και στέκεται ακόμη ολόρθος, ακμαίος, τραγουδά και χορεύει με το μπρίο του ΕΠΟΝίτη και τη φωτιά που κατακαίει τα σωθικά του Αντάρτη. Κοντά του βρέθηκαν για να γιορτάσουν και να τον τιμήσουν η οικογένειά του, οι συγγενείς και οι φίλοι του, οι συναγωνιστές και οι σύντροφοί του. Ο Λάζαρος Κυρίτσης είναι το ολοζώντανο τεκμήριο της δρακογενιάς της Αντίστασης, ένα υπόδειγμα Αγωνιστή, ένας μάχιμος ΕΛΑΣίτης, ένας σοφός ΕΑΜίτης, ένας ηρωικός Αντάρτης του ΔΣΕ, μια αναβλύζουσα πηγή της νεότερης ελληνικής ιστορίας που πηγάζει με δύναμη, βαθιά μέσα από τα σπλάχνα της.

Δίπλα του βρέθηκε, γιόρτασε μαζί του και τον τίμησε πολυμελές κλιμάκιο του ΚΚΕ, μαζί και ο Γενικός Γραμματέας του Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, τον τίμησε προσφέροντάς του μια ευχετήρια κάρτα ειδικά φιλοτεχνημένη για τα γενέθλιά του και έναν σπουδαίο πίνακα ζωγραφικής από το αρχείο του Κόμματος, φιλοτεχνημένο δια χειρός του συντρόφου Βασίλη Αρμάου, όταν βρισκόταν εξόριστος στη Μακρόνησο, με το Λάζαρο Κυρίτση και χιλιάδες ηρωικούς συντρόφους μας.

Ο σύντροφος Λάζαρος Κυρίτσης καλωσόρισε και ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους στη γιορτή του και είπε λίγα λόγια για αυτή την εκατοντάχρονη αγωνιστική πορεία του στη ζωή.

«Έχω ζήσει τον πρώτο αιώνα της ζωής μου σε μια τεταμένη κατάσταση. Έζησα δύο παγκόσμιους πολέμους, έναν εμφύλιο, δύο δικτατορίες, πολλές διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες και πολλούς αγώνες. Θα σας πώς εγώ μπήκα στον αγώνα. Είμαι στο χωριό μου, ενώ είχε υπογραφεί εντωμεταξύ τότε το ιδρυτικό του ΕΑΜ για τη σύσταση της Εθνικής Αντίστασης. Έρχεται κάποιος στο σπίτι μου και μου λέει, Λάζαρε μπορείς να έρθεις το βράδυ σπίτι, γιατί η γυναίκα μου έφτιαξε μια ωραία πίτα για να φάμε και έχουμε και ωραίο κρασί να πιούμε. Πήγα εγώ βέβαια εκεί, φάγαμε, ήπιαμε και μου συστήσαν εκεί έναν άγνωστο, απλώς με το μικρό του όνομα. Μου είπαν είναι ο Πέτρος, δεν ήξερα τίποτε άλλο. Στο τέλος είπαν οι τρεις-τέσσερις άντρες που βρισκόμασταν εκεί, να πάμε πιο δίπλα σε ένα δωμάτιο, να συζητήσουμε μερικά πράγματα. Μετά τη συζήτηση αυτή, βγήκα από το δωμάτιο αυτό επονομαζόμενος ως υπεύθυνος του ΕΑΜ του χωριού μου. Ήταν η ωραιότερη μέρα και τιμή για μένα.»

«Από εκεί και πέρα ήμουν ο υπεύθυνος μαζί με δύο στενούς συνεργάτες. Οι τρεις μας ήμασταν η επιτροπή που ξεκινήσαμε τον αγώνα, από το χωριό μου στην Ήπειρο. Αρχικά ενταχθήκαμε στον εφεδρικό ΕΛΑΣ και εν συνεχεία από τις αρχές του ’44 στον ΕΛΑΣ. Πήρα μέρος σε πολλές από τις μάχες που έγιναν και ιδιαίτερα την τελευταία μάχη στο χωριό Ζίτσα. Μας ειδοποίησαν το πρωί πως οι Γερμανοί ξεκινούν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή σας. Φύγετε από εκεί που έχετε στρατοπεδεύσει και ανεβείτε σε κάποιο βουνό κοντά στα σύνορα με την Αλβανία. Τότε οι επικεφαλής των μονάδων του ΕΛΑΣ εκεί καθίσαμε και το σκεφτήκαμε και είπαμε όχι, θα πάμε στη Ζίτσα, εκεί ακριβώς που θα ξεκινήσουν τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις οι ναζί. Υπάρχει εκεί ένας δρόμος κεντρικός που έχει αριστερά και δεξιά του δύο λόφους. Θα πιάσουμε τους λόφους αυτούς που είναι με χαμηλή βλάστηση, θα κρυφτούμε μέσα εκεί και θα περιμένουμε τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί ανύποπτοι έρχονταν κατευθείαν για το χωριό της Ζίτσας περνώντας από το δρόμο. Εκεί έγινε το μπαράζ και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν οι Γερμανοί, αφήνοντας πίσω τους στον τόπο της μάχης 35 νεκρούς. Από αυτούς τους 35 πήραμε πολεμοφόδια, όπλα, όλμους και μια διόπτρα που μπορούσα να διακρίνω μία κότα σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων. Δυστυχώς όλα αυτά τα πολεμοφόδια και τη διόπτρα μου, τα παραδώσαμε με τη Βάρκιζα στον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ.»

Κατόπιν ο σύντροφος έσβησε τα κεράκια της τούρτας γενεθλίων του και έλαβε τον λόγο ο Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας ο οποίος του ευχήθηκε και του προσέφερε δώρα, λέγοντας: 

«Σύντροφε Λάζαρε, είναι μεγάλη η χαρά και μεγάλη η τιμή που νοιώθουμε απόψε να γιορτάζουμε μαζί σου, μαζί με την οικογένειά σου και μαζί με όλους τους αγαπημένους συντρόφους και φίλους σου, τους συναγωνιστές σου, τα 100 χρόνια ζωής, αγώνα και θυσίας, με το ΚΚΕ στην πρωτοπορία και τους πρωτοπόρους Κομμουνιστές στην πρωτοπορία όπως λένε τα παιδιά της ΚΝΕ στα φεστιβάλ, στους δρόμους του αγώνα, στις πορείες, στις πλατείες. Να είσαι γερός, δυνατός, να ζεις την κάθε στιγμή, την κάθε ώρα, την κάθε μέρα, μαζί με την όμορφη, αξιόλογη οικογένειά σου, μαζί με τους συντρόφους σου, τους φίλους σου και όλους αυτούς που αγαπάς, να είσαι πάντα πρωτοπόρος όπως σε συναντάμε στους δρόμους του αγώνα, στις διαδηλώσεις, στα φεστιβάλ, στις συγκεντρώσεις, παντού και βεβαίως το ΚΚΕ τιμά στο πρόσωπό σου όλη αυτή τη δρακογενιά των αγωνιστών της αθάνατης, ηρωικής ΕΑΜικής Εθνικής μας Αντίστασης, του Δημοκρατικού Στρατού και όλων αυτών των δημοκρατικών λαϊκών αγώνων του λαού μας, που έδωσαν χιλιάδες, τα καλυτέρα παιδιά, ακόμα και τη ζωή τους, τα καλύτερα χρόνια τους, σε αυτό τον αγώνα για ανθρωπέψει ο άνθρωπος και για να ζήσουμε εμείς και οι νεότερες γενιές καλύτερες μέρες. Είμαστε σίγουροι ότι οι σεισμοί που θα έρθουν θα είναι λυτρωτικοί και σε αυτό έχεις βάλει όχι μόνο λιθαράκι, έχετε βάλει τεράστιο ογκόλιθο ιδεών, παραδείγματος ζωής 100 χρόνων και βέβαια πάμε για το δεύτερο αιώνα!. Θα ήθελα εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής να σου δώσω την κάρτα που φτιάχτηκε ειδικά για σένα και γι’ αυτή την ημέρα, ‘στο Σύντροφο Λάζαρο Κυρίτση, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ’ και επίσης συμβολικά αυτό τον πίνακα του Βασίλη Αρμάου, ενός αγωνιστής επίσης της Εθνικής Αντίστασης, σπουδαίου ζωγράφου που είναι από το αρχείο του Κόμματός μας, ακριβώς για να σε τιμήσουμε αυτή την ημέρα. Να είσαι καλά!».

Η γιορτή συνεχίστηκε με φαγητό, κρασί, ζωντανή μουσική και πολύ χορό. Το ρεπερτόριο περιλάμβανε λαϊκά, ρεμπέτικα και φυσικά πολλά αντάρτικα τραγούδια. Μάλιστα ο Σύντροφος Λάζαρος Κυρίτσης χόρεψε στο τραγούδι «Ήρωες» και τραγούδησε τον Ύμνο του ΕΑΜ. Μαζί του γλέντησαν και χόρεψαν εκλεκτοί φίλοι και Σύντροφοί του, μερικοί εκ των οποίων ήταν ο Σπύρος Χαλβατζής, ο Στρατής Κόρακας, ο Δημήτρης Γόντικας, ο Θέμης Γκιώνης, ο Παύλος Ορκόπουλος, ο Ηλίας Σταμέλος και ο Μιχάλης Σελέκος, πρώην δήμαρχοι Καισαριανής και Χαϊδαρίου αντίστοιχα και πολλοί άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι φίλοι και σύντροφοι, μέλη του ΚΚΕ του Τομέα Ανατολικών Συνοικιών, δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες. Σαφώς εξέχουσα θέση δίπλα στον εορταζόμενο είχαν η οικογένειά του και οι κόρες του Αγλαΐα και Λεμονιά.

Η Κατιούσα και ο γράφων ευχαριστούμε θερμά για την πρόσκληση, την τιμή και τη χαρά να βρισκόμαστε εκεί και ευχόμαστε ολόψυχα στο Σύντροφό μας Λάζαρο Κυρίτση να τα χιλιάσει με υγεία, ευτυχία και δύναμη, να είναι πάντα τόσο ακμαίος και ζωηρός όπως ήταν χθες και να μας φωτίζει το δρόμο του αγώνα, ώστε να βαδίζουμε πίσω του για έναν κόσμο στο μπόι των ανθρώπων και των ονείρων! Χρόνια Πολλά Σύντροφε Λάζαρε!