Στιγμές προσωπικής αξιοπρέπειας μελλοθάνατων αγωνιστών…

60άρης και βάλε ο Ευρυτάνας αγρότης μπάρμπα-Θανάσης, καταδικασμένος “δις εις θάνατον” από το μοναρχοφασιστικό εμφυλιακό κράτος, ήταν έγκλειστος στις φυλακές. Με αυτό τον τρόπο “αντάμοιβε” το αμερικανόδουλο καθεστώς της εποχής τούς αγωνιστές και υποστηρικτές της Εθνικής μας Αντίστασης.

Μαζί με τον μπάρμπα-Θανάση συγκρατούμενος, με την ίδια θανατική ποινή, και ο μπατζανάκης του ο βλαχοΓιώργης.

Κάθε πρωί οι βαριές πόρτες της φυλακής άνοιγαν για να μεταφέρουν μελλοθάνατους αγωνιστές στον τόπο της θυσίας, στο εκτελεστικό απόσπασμα…

Ο μπάρμπα Θανάσης είχε μία περίεργη συνήθεια. Στο εσωτερικό τσεπάκι τού σακακιού του φύλαγε μια τσατσάρα. Τι τσατσάρα δηλαδή, δύσκολα θα μπορούσε να ονομαστεί έτσι καθώς διέθετε όλα και όλα δυο τρία χτένια καθώς και η ίδια είχε υποστεί την ταλαιπωρία του κατόχου της.

Όταν λοιπόν ο μπάρμπα Θανάσης άκουγε τις κλειδαριές από τα κελιά να ανοίγουν έβγαζε την τσατσαρούλα του και με ήρεμες κινήσεις χτένιζε προσεκτικά την πλούσια λευκή κόμη του.

Κάθε πρωί η ίδια κίνηση!

Ο βλαχοΓιώργης από δίπλα απορούσε βλέποντας αυτό το καθημερινό… τελετουργικό.

Ώσπου κάποια στιγμή δεν άντεξε και τον ρώτησε:

– Ωρέ Θανάση τι κάνεις αυτού;;;

– Τι κάνω μωρέ Γιώργη;

– Ωρέ δω μάς πάνε για θέρισμα κι εσύ κοιτάς να φκιάνεις το μαλλί σ’;;

– Γιώργη, όταν μας παγαίνουν για ξέκαμα θα μας βλέπνε τόσοι ανθρώποι. Μη δώκουμε και το μύθο, μη ρεζιλευτούμε δα. Να πάμε σαν παλικάρια όχι σαν κακομοίρηδες!

Άλλη μία μικρή-μεγάλη ιστορία προσωπικής αξιοπρέπειας από εκείνους τους υπέροχους αγωνιστές, τους περήφανους ταπεινούς μιας γενιάς που ξεπέρασε το μπόι της όταν αποφάσισε να αναμετρηθεί με την ιστορία.

Με “ψυχή βαθιά” περιφρονούσε το αιματοβαμμένο καθεστώς, σαν να έλεγε με το δικό του τρόπο στους δημίους του ότι ακόμη και μπροστά στο θάνατο εγώ θα είμαι αυτός που ήμουν πάντοτε!!!

ΥΓ1. Ο μπάρμπα Θανάσης όπως και ο Γιώργης εντέλει επέζησαν καθώς πρόλαβαν τα λεγόμενα “μέτρα ειρηνεύσεως” που δόθηκαν για μια περίοδο κι ως εκ τούτου οι θανατικές τους ποινές μετατράπηκαν σε ισόβια. Αποφυλακίστηκαν αργότερα αφού πρώτα είχαν εκτίσει αρκετά χρόνια στα μπουντρούμια του μοναρχοφασισμού, σε Μεσολόγγι και Κρήτη.

ΥΓ2. Ο μπάρμπα Θανάσης ήταν παππούς μου.

Εικόνα: Χαρακτικό του Α. Τάσσου