«Ράλληδες, ταγματαλήτες, μπουραντάδες, Γερμανοί…»

«Τρεις ήταν οι «κυβερνήτες» της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της κατοχής. Ο στρατηγός Τσολάκογλου στην αρχή, ο I. Λογοθετόπουλος στη συνέχεια και ο I. Ράλλης αμέσως μετά. Οι λεγάμενες «κατοχικές κυβερνήσεις» ήταν τα όργανα με τα οποία οι Γερμανοί ήλεγχαν την κατάσταση μάλλον, παρά κυρίως ειπείν κυβερνήσεις. Ό,τι έκαμναν, το έκαμναν κατ’ εντολήν των Γερμανών ή με την έγκρισή τους και συνεπώς υπηρετούσαν τα συμφέροντα της Γερμανίας και όχι της Ελλάδας. Μ’ άλλα λόγια, ήταν κυβερνήσεις δοσιλόγων, που δεν έδωσαν λόγο ποτέ, όπως και οι υπόλοιποι, οι λιγότερο σημαντικοί δοσίλογοι. Σαν άλλοθι για τη συνεργασία τους με τον καταχτητή, προβλήθηκε το επιχείρημα πως βοήθησαν έμμεσα στο να σωθεί η Ελλάδα απ’ τους κομουνιστές, παρά το γεγονός πως σ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου οι κομουνιστές όλου του κόσμου ήταν με τη μεριά των συμμάχων», σημειώνει ο Βασίλης Ραφαηλίδης στην «Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους 1830-1974» (εκδ. του Εικοστού Πρώτου).

Ο Ιωάννης Ράλλης, γιος του Δημητρίου Ράλλη που διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας στις αρχές του 20^ου αιώνα και πατέρας του Γεωργίου Ράλλη, πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1878 και πέθανε στις 26 του Οκτώβρη 1946.

Έργα και ημέρες Ταγματαλητών… Ταγματασφαλίτης που ορκίστηκε στο Χίτλερ, ποζάρει στο φακό δίπλα σε απαγχονισμένο Έλληνα πατριώτη

Επί «πρωθυπουργίας» Ιωάννη Ράλλη ιδρύθηκαν τα Τάγματα Ασφαλείας. Οι Ταγματασφαλίτες, Ταγματαλήτες, Γερμανοράλληδες ή Γερμανοτσολιάδες, όπως τους αποκαλούσε ο λαός μας, ορκίζονταν στο Χίτλερ και έδρασαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, στο πλευρό των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής. Η απόφαση για τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας πάρθηκε αμέσως μετά από το σχηματισμό της κυβέρνησης του Ι. Ράλλη, τον Απρίλη του 1943, καθώς αποτελούσε όρο του, προκειμένου ν’ αναλάβει την πρωθυπουργία…

Δεν χρειάζονται περισσότερες αναφορές στα Τάγματα Ασφαλείας, στους λαομίσητους υπηρέτες των καταχτητών και της ντόπιας άρχουσας τάξης, φτάνει να  διαβάσει κανείς τον όρκο τους:

Ο όρκος του ταγματασφαλίτη

Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του γερμανικού στρατού Αδόλφου Χίτλερ.

Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθησομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου.

Γνωρίζω καλώς ότι διά μιαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά των γερμανικών στρατιωτικών νόμων.

Ο Ιωάννης Ράλλης (δεξιά) και ο Τσολάκογλου (με την σημαία) ορκίζουν ταγματασφαλίτες μπροστά στη Βουλή

Τα Τάγματα Ασφαλείας συγκροτήθηκαν ως ένα ένοπλο χέρι της αστικής τάξης, ενταγμένο στους σχεδιασμούς της για τη μεταπολεμική εξέλιξη της πολιτικής κατάστασης. Γι’ αυτό και στη συγκρότησή τους συμμετείχαν οι βενιζελικοί Θ. Πάγκαλος και Στυλ. Γονατάς, καθώς και άλλοι. Ότι σκοπός της ίδρυσής τους υπήρξε το χτύπημα του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, της ορμητικής ανόδου της λαϊκής πάλης και του ΚΚΕ, ομολογεί ο ίδιος ο Ι. Ράλλης στο βιβλίο «Ο Ιωάννης Δ. Ράλλης ομιλεί εκ του τάφου» που επιμελήθηκε μετά τον θάνατό του ο γιος του Γεώργιος Ράλλης:

«…Διότι εμφανώς πλέον έβλεπον τας προθέσεις του ΕΑΜ και εθεώρουν (η Χωροφυλακή είχε υποστεί κάπως την επίδρασιν των κομμουνιστών κατά ένα μέρος) ότι ήτο απαραίτητος ανάγκη να υπάρχουν τμήματα απολύτως εθνικιστικά δυνάμενα να αντιπαλαίσουν κατά των καταχθονίων σχεδίων του κομμουνισμού και να αναλάβουν την προστασίαν του κινδυνεύοντος κοινωνικού μας καθεστώτος» και «Έπρεπε το κράτος να παρασκευασθή διά την άμυνάν του, εάν ήθελε να ζήση»…

Ο διοικητής των SS στην Ελλάδα Βάλτερ Σιμάνα (2ος όρθιος από αριστερά) επιθεωρεί ταγματαλήτες

Ο λαός μας στη συντριπτική του πλειοψηφία μισούσε τους ταγματασφαλίτες – ταγματαλήτες γερμανοτσολιάδες και δεν αποδέχτηκε τη δράση τους. Δεν συγχώρησε ούτε τα πιο εξαθλιωμένα στοιχεία που κατατάχτηκαν για να φάνε ένα κομμάτι ψωμί – βουτηγμένο στο αίμα των αγωνιστών του λαού. Η λαϊκή μούσα τούς περιφρόνησε και τους πολέμησε με διάφορους τρόπους κι ένας από αυτούς ήταν το θρυλικό αντάρτικο τραγούδι, που τραγουδήθηκε απ’ άκρη σ’ άκρη, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, από τον αγωνιζόμενο λαό μας:

Είμαι του ΕΛΑΣ αντάρτης
και στα όρη τριγυρνώ
και για την ελευθεριά μας
και τον θάνατο αψηφώ

Δεν φοβάμαι την κρεμάλα
δεν φοβάμαι το σχοινί
και στο διάβα μας όλοι τρέμουν
Ράλληδες και Γερμανοί

Ράλληδες, ταγματαλήτες
μπουραντάδες, Γερμανοί
τα κεφάλια σας θα πέσουν
απ’ τ’ αντάρτικο σπαθί

Μάνα μου, γλυκιά μου Ελλάδα
ο αντάρτης του ΕΛΑΣ
θα σ’ ανάψει τη λαμπάδα
της τιμής, της λευτεριάς.