Σε αυτό το σημείο θέλουμε να πούμε απλά: ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

Το ιστορικό ευχαριστήριο πρωτοσέλιδο με το οποίο κυκλοφόρησε η εφημερίδα των Γερμανών κομμουνιστών Junge Welt στα 50 χρόνια από την ανέγερση του τείχους. Θυμίζει τι πρόσφερε στα 28 χρόνια της ύπαρξής του και τι έγινε στα χρόνια που ακολούθησαν.

Προχτές ήταν η επέτειος της ανέγερσης του Τείχους του Βερολίνου κι ένας σύντροφος μας θύμισε το ευχαριστήριο πρωτοσέλιδο με το οποίο είχε κυκλοφορήσει στα 50χρονα του τείχους η εφημερίδα των Γερμανών Κομμουνιστών, Junge Welt (Νέος Κόσμος).

Σε αυτό το σημείο θέλουμε να πούμε απλά: ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

“Σε αυτό το σημείο θέλουμε να πούμε απλά: ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ” αναφέρει ο κύριος τίτλος. Κι από κάτω εξηγεί τους λόγους της ευχαριστίας:

– Για 28 χρόνια εξασφάλισης της ειρήνης στην Ευρώπη

– Για 28 χρόνια χωρίς συμμετοχή Γερμανών φαντάρων σε πολεμικές επιχειρήσεις

– Για 28 χρόνια χωρίς Hartz 4 (σ.σ.: επίδομα) και ανεργία

– Για 28 χρόνια χωρίς την ύπαρξη αστέγων, συσσιτίων και κοινωνικών παντοπωλείων

– Για 28 χρόνια εξασφαλισμένων θέσεων σε βρεφικούς και παιδικούς σταθμούς

– Για 28 χρόνια χωρίς νεοναζιστικές αφίσες στη γερμανική πρωτεύουσα

– Για 28 χρόνια επιστημονικής ιστοριογραφίας αντί για Καλυβομαραντζίδηδες

– Για 28 χρόνια Club Cola* και παραλίες γυμνιστών

– Για 28 χρόνια χωρίς επενδυτικά κεφάλαια και τις ακρίδες των αγορών

– Για 28 χρόνια χωρίς “προσωπική συμμετοχή” και υγεία δύο ταχυτήτων

– Για 28 χρόνια φυλακών στο Hohenschönhausen χωρίς διευθυντή τον Hubertus Knabe**

– Για 28 χρόνια απολαυστικού Sex χωρίς τσόντες και αναλύσεις “ειδικών” στην Bild
– Για 28 χρόνια μόρφωσης προσβάσιμης σε όλους.

*Η Club Cola ήταν η απάντηση της ΓΛΔ στα δημοφιλή αναψυκτικά της Δύσης.
** Στις φυλακές του Hohenschönhausen στέλνονταν καταδικασθέντες για δολιοφθορές, τρομοκρατικές επιθέσεις κτλ. εναντίον τις κρατικής οντότητας της DDR. Μετά την πτώση του τείχους έχουν βγει στη φόρα σχετικά με αυτές δεκάδες “ιστορίες τρόμου”.  Σήμερα λειτουργούν ως αντικομμουνιστικό μνημείο-μουσείο, ενταγμένο σε σχετικό πανευρωπαϊκό δίκτυο που χρηματοδοτεί η Ε.Ε. Διευθυντής τους σήμερα είναι o αντικομμουνιστής ιστορικός Hubertus Knabe, που ειδικεύεται στην έρευνα  της “δικτατορίας του SED (ενιαίου σοσιαλιστικού κόμματος Γερμανίας)”. Οι γονείς του ήταν Ανατολικογερμανοί που είχαν εγκαταλήψει την DDR το 1959, οπότε και γεννήθηκε.

 

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6


Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
1 Σχόλιο

  • Ο/Η Χαρούλα Πεπονάκη λέει:

    Το πρωτοσέλιδο είχε προκαλέσει εκείνη την εποχή πολλές αντιδράσεις σε ολόκληρη τη χώρα.

    Ο Hubertus Knabe λ.χ., που σατιρίζεται στο συγκεκριμένο πρωτοσέλιδο, σε τότε δήλωσή του παρομοίασε την Junge Welt με την εφημερίδα των Ταγμάτων Εφόδου των Ναζί, ενώ επανέλαβε την απαίτησή του να νομοθετηθεί ως έγκλημα η «άρνηση των κομμουνιστικών φρικαλεοτήτων».

    Στο κρατίδιο του Saar, όπου ήταν τότε σε εξέλιξη προεκλογικός αγώνας, το CDU προσπάθησε να αναγάγει το ζήτημα σε βασικό θέμα αντιπαράθεσης με τον εκεί υποψήφιο του DIE LINKE, Oskar Lafontaine, άσχετα που ο ίδιος κατευθείαν αποποιήθηκε κάθε σχέσης με τη συγκεκριμένη εφημερίδα και τις απόψεις της. Έκανε μάλιστα την εμφάνισή της τοπικά και μια καμπάνια «No to Junge Welt».

    Πάνω από όλα όμως το πρωτοσέλιδο πυροδότησε μεγάλη συζήτηση και αντιπαράθεση στο οπορτουνιστικό κόμμα DIE LINKE. Ο Gregor Gysi -επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος- βγήκε αμέσως και απαίτησε από το κόμμα του το μποϊκοτάρισμα της συγκεκριμένης εφημερίδας. Μαζί του τάχθηκαν και μια σειρά τάσεις που υπάρχουν εκεί μέσα, παρόμοιες των πρώην τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικότερα στη νεολαία του κόμματος διακινήθηκε από κομμάτι της και κείμενο υπογραφών που απαιτούσε κάτι τέτοιο.

    Ως μποϊκοτάρισμα εννοούνταν το να μην κάνουν ξανά διαφήμιση μέσω της συγκεκριμένης εγημερίδας, να μην επιτρέπεται η παρουσία της σε εκδηλώσεις κτλ. του κόμματος και της νεολαίας, όπως και να μην αρθρογραφούν μέλη και κυρίως στελέχη του κόμματος σε αυτή.
    Χαρακτηριστικά σε ένα από τα κείμενα αυτά αναφέρονταν: «Η ωραιοποίηση μιας δικτατορίας, η υπεράσπιση αστυνομικής, στρατιωτικής και βίας μυστικών υπηρεσιών στο όνομα του σοσιαλισμού δεν μπορεί να τυγχάνει οποιασδήποτε οικονομικής και διαφημιστικής υποστήριξης εκ μέρους μας. Ήταν εξ’ αρχής λάθος, το οποίο έφτασε η ώρα ν’ αναγνωριστεί και να διορθωθεί».

    Απέναντί σε αυτούς ορθώθηκε αντίδραση από άλλο -όπως φάνηκε ως προς το συγκεκριμένο θέμα πλειοψηφικό και σε κάθε περίπτωση αρκετό για να τρενάρει τις προθέσεις «μποϊκοταρίσματος»- κομμάτι του κόμματος. Στην κοινοβουλευτική ομάδα διακινήθηκε κείμενο υπογραφών εναντίον της πρότασης του Gysi, ενώ κυρίως η τάση «Αντικαπιταλιστική Αριστερά» φάνηκε να αντιδρά πιο «έντονα».

    Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς το σκεπτικό αυτών των «υπερασπιστικών» παρεμβάσεων: Αφενός το κείμενο «υπεράσπισης» της εφημερίδας στην Kοινοβουλευτική Ομάδα του DIE LINKE γίνονταν λόγος για «ανιστόριτη, άστοχη και κακόγουστη» παρέμβαση της εφημερίδας με αφορμή τα πενηντάχρονα του τείχους, η οποία όμως «θα ήταν απαράδεκτο να μας οδηγήσει στο να σταματήσουμε να συνεργαζόμαστε μαζί της», καθώς «αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ενός όχι και πολύ μεγάλου αριθμού αριστερών ΜΜΕ στην ΟΔΓ (το οποίο δεν πρέπει να φτάσουμε να το μκραίνουμε μόνοι μας κι άλλο)».

    Ακόμη πιο ξεκάθαρα βάζει το τελευταίο κομμάτι η τάση της «Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς» στην τότε τοποθέτησή της: «Αν το DIE LINKE επιλέξει να σταματήσει κάθε είδους συνεργασία με την εφημερίδα Junge Welt, ουσιαστικά εν τέλει θα στερήσει από τον εαυτό της τη δυνατότητα, να φέρνει ένα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι της γερμανικής αριστεράς σε επαφή με τις θέσεις του κόμματος».

    Περί αυτού επρόκειτω λοιπόν και τίποτα περισσότερο, ακόμη και από την «αριστερή» πτέρυγα του DIE LINKE. Για υπεράσπιση της DDR και από αυτήν ούτε λόγος…

    Όπως και να έχει, το συγκεκριμένο πρωτοσέλιδο στάθηκε αφορμή ώστε να ενταθεί μέσα στη γερμανική αριστερά η αντιπαράθεση για τη σχέση της με την DDR και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού εκεί. Επίσης, βάθυνε κι άλλο το ρήγμα της εφημερίδας με το DIE LINKE. Και από αυτή την άποψη, υπήρξε πολύ πετυχημένο.

Κάντε ένα σχόλιο: