«Συναγωνιστή διοικητή, δεν εγκαταλείπουμε ποτέ τη θέση μας χωρίς διαταγή!» – Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ
Ο αρχηγός σ. Γιώτης με τη βαριά φωνή του κάνει —τάχα— αφελείς ερωτήσεις μα που είναι ερωτήσεις-παγίδες…Και οι απαντήσεις πέφτουν βροχή…Οι ελληνοπούλες αγρότισσες σήμερα ξεπέρασαν τις προλήψεις τους, τις άγνοιες, το καθυστερημένο περιβάλλον του φτωχικού τους σπιτιού…
Ο Βασίλης Αποστολόπουλος, δάσκαλος, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και συγγραφέας του βιβλίου «Το χρονικό μιας εποποιίας – Ο Δημοκρατικός Στρατός στη Ρούμελη» (εκδ. Σύγχρονη Εποχή) γεννήθηκε το 1917 στο Νεοχώρι Τυμφρηστού και έφυγε από τη ζωή το 2003. Το 1940 – ’41 πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο, στη συνέχεια πέρασε στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης και μετά την απελευθέρωση εντάχτηκε στον ΔΣΕ και ΙΙ Μεραρχία του θρυλικού Διαμαντή (Γιάννης Αλεξάνδρου). Το 1948 του ανατέθηκε η οργάνωση των έμπεδων 300 κοριτσιών που στρατολογήθηκαν στην Ευρυτανία. Τα έμπεδα ήταν πεδία βολής και ασκήσεων των αντάρτικων ομάδων του ΔΣΕ. Από το βιβλίο του μεταφέρουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα.
Και η επιθεώρηση από το σ. Γιώτη, διοικητή του Αρχηγείου Δυτικής Στερεάς
Πήραμε διαταγή από το Αρχηγείο Δυτικής Στερεάς του ΔΣΕ, που ακόμα βρίσκεται στη Βοϊδοκοιμηθιά, πως θα γίνει επιθεώρηση. Βρισκόμαστε στο τέλος Μάρτη 1948. Θα έρθει ο αρχηγός σ. Γιώτης (X. Φλωράκης) και ο επιτελάρχης του Αρχηγείου Αίας (Αλέκος Ραχούτης).
Είναι αλήθεια, πως η νυχτερινή άσκηση ήταν σημαντικός σταθμός, για να αποκτήσει το τμήμα το βαθύτερο νόημα της αποστολής του. Θετικά αντιλήφθηκε ότι θα πολεμούσε, θα έκανε χρήση των όπλων. Θα έβαζε σε κίνηση τις ανεξάντλητες δυνάμεις που κρύβει ο άνθρωπος, όταν χτυπήσει την πόρτα του η μεγάλη ανάγκη: την αντοχή, την ψυχραιμία, την ετοιμότητα, την παλικαριά, την εξυπνάδα, την πονηριά, για να γίνει πιο αποτελεσματικός ο αγωνιστής και η αγωνίστρια, για το ατομικό και το γενικό συμφέρον. Πρέπει να γίνουν αποφασιστικές για να φέρουν με τον αιφνιδιασμό σύγχυση και ταραχή στον αντίπαλο, να οργανώνουν μεθοδικά την προστασία τους με την κατασκευή οπωσδήποτε κι ενός μικρού ακόμα προκαλύμματος, και να επιδιώκουν την επιτυχία του τελικού σκοπού.
Η ειδοποίηση για την επιθεώρηση μας έβαλε την υποχρέωση να εκτιμήσουμε τι φτιάξαμε ως τώρα, αλλά και να συμπληρώσουμε τις ελλείψεις με μια σειρά ετοιμασίες.
Βέβαια έγινε η εκπαίδευση, μα τώρα συνεχίζεται πιο κοπιαστική κι επίμονη για να συμπληρωθούν τα κενά και οι ελλείψεις, για την ολόπλευρη στρατικοποίηση του τμήματος. Τώρα έπρεπε και ψυχολογικά να ετοιμαστούν για την ένταξή τους στα τμήματα του Αρχηγείου μας, γιατί όλοι μας, εχθροί και φίλοι, ετοιμαζόμαστε για επιχειρήσεις μεγάλης έκτασης.
Σε συνεχείς συγκεντρώσεις διμοιριών έγιναν ομιλίες σε στελέχη και μαχήτριες πως στην επιθεώρηση πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και συγκεντρωμένοι, ώστε και στη θεωρία και στην πράξη να δείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Να μη μας πιάσουν πουθενά. Είναι μια μεγάλη μέρα αυτή που περιμένουμε.
Την ορισμένη μέρα και ώρα και οι δυο λόχοι των εμπέδων συγκεντρώθηκαν στα Δολιανά. Καθαρά τα πάντα. Όπλα, ρουχισμός, δωμάτια. Σε λίγο έφτασαν ο Γιώτης, αρχηγός της Δυτικής Στερεάς, ο Παύλος Μπέικος, πολιτικός επίτροπος, και ο καλός Αίας, μόνιμος αξιωματικός και τώρα επιτελάρχης του Αρχηγείου.
Ο καιρός είναι θαυμάσιος. Μύρισε άνοιξη και σε τούτα τα κατσάβραχα. Το πρόγραμμα ξεκίνησε με ασκήσεις πυκνής τάξης, βηματισμούς και οπλασκίες. Ακολούθησε λύση, αρμολόγηση και ονοματολογία. Δεν έλειψαν κι εκείνες που με μαντιλωμένα τα μάτια πέτυχαν τη λύση κι αρμολόγηση. Οι εξεταστές παρακολουθούν με προσοχή και θαυμασμό πώς τα χαριτωμένα θηλυκά χέρια χειρίζονταν τόσο καλά τα σύνεργα του θανάτου.
Μετά άρχισε σκοποβολή σε κανονικούς στόχους με τις προβλεπόμενες αποστάσεις. Εκεί το σύνολο των αξέχαστων κοριτσιών έδωσε τον καλύτερο εαυτό του. Οι στόχοι δέχονταν τις σφαίρες στο Δόξα Πατρί.
Ύστερα αρχίζει η επιθεώρηση του θεωρητικού μέρους. Εδώ η διοίκηση του Αρχηγείου έχει τον πρώτο λόγο. Εμείς καθόμαστε με κάποια δόση αγωνίας, περιμένοντας να δούμε ποια θα είναι η απόδοση του στρατού που εκπαιδεύαμε.
Ο αρχηγός σ. Γιώτης με τη βαριά φωνή του κάνει —τάχα— αφελείς ερωτήσεις μα που είναι ερωτήσεις-παγίδες. Καθήκοντα, προβλήματα και περιπτώσεις δίνονται για να πάρουν απάντηση. Και οι απαντήσεις πέφτουν βροχή. Τα πράγματα πάνε καλά. Οι ελληνοπούλες αγρότισσες σήμερα ξεπέρασαν τις προλήψεις τους, τις άγνοιες, το καθυστερημένο περιβάλλον του φτωχικού τους σπιτιού. Ακόμα δίνουν —ασυνείδητα—τη μάχη ενάντια στην αντροκρατία που ήταν ζωντανή στα χωριά μας. Θέλουν να δείξουν πως δεν υστερούν σε τίποτε απ’ το κυρίαρχο αρσενικό στοιχείο.
Θυμάμαι έναν ωραίο διάλογο ανάμεσα στον Γιώτη και στη δεκαοχτάχρονη Κατερίνα, απ’ τη Γόλιανη.
Τη ρώτησε λοιπόν:
«Συναγωνίστρια, είσαι σκοπιά σ’ εκείνο το ύψωμα.» Κι έδειξε. «Πιο χαμηλά περνάει το μονοπάτι. Διαβαίνουν χωριανοί σου κι ανάμεσά τους ξεχωρίζεις τη μάνα σου. Σε βλέπει κι αυτή και σου φωνάζει: “Έλα, Κατερίνα μου, πιο κάτω να σε ιδώ, γιατί έχεις καιρό που λείπεις!” Τι θα κάμεις, συναγωνίστρια;»
«Δε θα πάω, συναγωνιστή διοικητή. Τη θέση μας δεν την αφήνουμε ποτέ!»
Ύστερα ρώτησε μια άλλη συναγωνίστρια:
«Δε μου λες, συναγωνίστρια, τι θα κάμεις αν το τμήμα σου δεν μπόρεσε δυο μέρες να φέρει τροφή στην ομάδα σου. Εσύ με τη σειρά σου είσαι σκοπιά. Κι εκεί που σε κόβει η πείνα, βλέπεις μια κερασιά πιο κάτω, με κατακόκκινα κεράσια. Είναι κακό να πας ως εκεί αφήνοντας το όπλο σου στη σκοπιά, να φας μερικά κεράσια;»
«Συναγωνιστή διοικητή, δεν εγκαταλείπουμε ποτέ τη θέση μας χωρίς διαταγή.»
Κι αλήθεια! Κι αυτές κι άλλες πολλές δεν την εγκατέλειψαν τη θέση τους και πότισαν τη Ρούμελη με το παρθενικό τους αίμα.
Τελείωσε η επιθεώρηση. Ο σ. Γιώτης μίλησε επαινετικά για τις συναγωνίστριες και τις κάλεσε τώρα που θα πάνε στα τμήματα να εφαρμόσουν στην πράξη τα όσα έμαθαν και να ’ναι το υπόδειγμα. Όλοι έμειναν ενθουσιασμένοι και συγκινημένοι για τ’ αποτελέσματα.
Εδώ τελείωσε και η δική μου αποστολή. Με κάλεσαν στη Βοϊδοκοιμηθιά που ήταν ο ΣΔ του Αρχηγείου. Γύρισα στο ΣΔ φορτωμένος αναμνήσεις, σκέψεις κι ερωτηματικά για το έργο μας το ηρωικό, που τελικά εξανεμίστηκε μέσα στη θύελλα των μεγάλων επιχειρήσεων που ακολούθησαν, ως το τέλος του 1949 που ο ΔΣΕ εγκατέλειψε τον αγώνα.
«Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ». Κάθε δεύτερη Τρίτη (εναλλάξ με τη μουσική στήλη «Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι»), η στήλη θα παρουσιάζει πτυχές από γνωστά και λιγότερο γνωστά γεγονότα, θα φιλοξενεί αναμνήσεις αγωνιστών και θα καταγράφει μικρές και μεγάλες στιγμές, που χαράχτηκαν με αίμα στις χρυσές σελίδες της Εθνικής μας Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ: Δείτε τις όλες εδώ.