Το τελευταίο γράμμα της κομμουνίστριας ηρωίδας Βαγγελίτσας Κουσιάντζα, από το θάλαμο των μελλοθάνατων

Την ερχόμενη Κυριακή, η ΤΕ Καρδίτσας πραγματοποιεί εκδήλωση τιμής στη μνήμη της ηρωικής δασκάλας και μαχήτριας του ΔΣΕ, Βαγγελίτσας Κουσιάντζα, στην οποία θα μιλήσει η Αλέκα Παπαρήγα και θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια τιμητικής πλακέτας. Με αυτήν την αφορμή, θυμίζουμε το συγκλονιστικό τελευταίο γράμμα που είχε στείλει από το θάλαμο των μελλοθάνατων στους δικούς της η Βαγγελίτσα Κουσιάντζα, για να τους αποχαιρετήσει, όπως το βρίσκουμε στο ομώνυμο βιβλίο του Βασίλη Φυτσιλή (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή).

Θάλαμος μελλοθανάτων 8/5/47. Λαμία.

Πολυαγαπημένη μου Σωτηρία

Σ’ αφήνω γεια μια για πάντα.

Είμεθα μια μεγάλη παρέα. Με τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις βρεθήκαμε στην Καύκια στ’ Αγραφα. Η απότομη πρωτοφανής χιονοθύελλα μας εδυσκόλεψε. Εγώ επί 24 ώρες έμεινα αναίσθητη και αν έζησα μέχρις εδώ, τη ζωή μου της χρεωστώ στο Βασ. Φυτσιλή από τη Σέκλιζα, ο οποίος για χατήρι μου κατεδικάσθη σε ισόβια δεσμά, χωρίς όμως και για να ζήσω.

Υστερα από πολλά, ενώ σταθήκαμε μέσα σε σκηνές, μας παρέλαβε ο στρατός. Από το ψύχος είχα πρηστεί.
Μας πήγαν στ’ Αγραφα, ενόλω είμεθα 30 και γω 31. Μας κρατήσαν τρεις μέρες για ενέσεις (;). Από κει στο Μοναστηράκι.

Το τι δοκιμάσαμε εκεί δε λέγεται. Μας χτυπήσαν και μου κόψαν τα μαλλιά μου, ολίγα πάντως.
Στο Καρπενήσι εκεί ήταν τα πολλά. Με βάλαν σε μπουντρούμι σκοτεινό και χωροφύλακες μαυροσκούφηδες με χτυπήσαν απάνθρωπα με σιδεριές και με κρανιές.
Μου σπάσαν δυο πλευρά και ακόμα το σώμα μου είναι κατάμαυρο.

Μας φέραν εδώ. Τελική απομόνωση. Τους εξευτελισμούς και ηθικές καταπιέσεις όπου μού ‘καναν αυτοί δε λέγονται.
Την 1 Μαΐου μας κοινοποίησαν την απόφαση ότι στις 3 περνάμε στρατοδικείο. Γράμμα δεν μπορούσαμε να στείλουμε διότι δεν έκανε, όπως μας είπαν. Ηλθε ο πατέρας μου. Παρακολούθησε δύο ημέρες και μετά πήγε στην Αθήνα. Δε μ’ αφήσαν διόλου να μιλήσω.

Τώρα, από προχθές 5 Μαϊου βγήκε η απόφαση με θανατική ποινή.
Μας σκηνοθέτησαν πολλά, ιδία δε εμένα τόσα, που δε λέγονται. Εν τέλει μας χαρακτήρισαν ως στρατολόγους ηθικούς αυτουργούς. Τι να γίνει Σωτηρία μου αφού έτσι είναι ο κόσμος.
Δεν έχω μπροστά μου παρά λίγα λεπτά, ελπίζοντας ίσως από Αθήνα ο πατέρας μου να φανεί. Επειτα πλέον φεύγω για πάντα χρυσή μου.

Εσύ να εργαστείς στο σχολείο και να δόσεις στη νεολαία να πιστέψει τι είναι κείνο που γι’ αυτό εμείς πεθαίνουμε υπερήφανοι για την Ελλάδα, και πηγαίνομε ψηλά με τη συνείδησή μας καθαρή.
Ως ενθύμιον δωρίζω το καρρέ στη Βασιλικούλα σου, αφού άλλο τι δεν έχω. Στη μάνα μου να κάνεις κουράγιο και να της δόσεις σε παρακαλώ τα υπόλοιπα πράγματα για ανάμνηση.
Δε θέλω να με κλάψετε ούτε και να πενθήστε.

Η θυσία μας που γίνεται, θα γίνει φάρος που θα φωτίσει όλο τον κόσμο για μια καλύτερη ζωή.

Σ’ όλο τον δικό μας κόσμο σκόρπα τους ενθουσιώδεις χαιρετισμούς μας.

Σας αποχαιρετώ παντοτινά
Γεια σας – γεια σας
Βαγγελίτσα

Υ. Γ.
Έρχονται να μας πάρουν για το σφαγείο. Θάρρος και υπομονή. Μη μας ξεχάστε.
Εύχομαι οι κόποι μας γρήγορα να αποβούν σε όφελος όλου του λαού.
Καλή καρδιά
Αντίο – Αντίο για πάντα.