Το ΕΑΜ Νέων και το «νυφοπάζαρο» των καθαρμάτων του δωσιλογισμού

Στις 5 του Φλεβάρη 1942 ιδρύθηκε με πρωτοβουλία της ΟΚΝΕ το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Νέων (ΕΑΜΝ), η οργάνωση νεολαίας του ΕΑΜ. Το ΕΑΜ Νέων εξέδιδε την παράνομη εφημερίδα «Λευτεριά».  Η ανάπτυξή του ήταν ταχύτατη σε όλους τους χώρους όπου ζούσε, σπούδαζε και εργαζόταν η νεολαία και χιλιάδες μέλη του εντάχτηκαν στον ΕΛΑΣ.

Το μέλος της ΟΚΝΕ και του ΕΑΜ Νέων Μήτσος Κωνσταντινίδης ήταν ο πρώτος νεκρός που έπεσε σε διαδήλωση, στις 22 του Δεκέμβρη 1942, στην Αθήνα. Σκοτώθηκε από τις σφαίρες Ιταλών καραμπινιέρων σε διαδήλωση διαμαρτυρίας για την πείνα και την τρομοκρατία.

Ο παλαίμαχος αγωνιστής και δημοσιογράφος Γιώργος Τσαπόγας, σημείωνε στον Ριζοσπάστη (25/7/2002) για το ΕΑΜ Νέων:

“Λίγο πριν την ίδρυση της ΕΠΟΝ, υπήρξε ένα μεσοδιάστημα… διάκρισης των φύλων, ως μεταβατικό στάδιο για οριστικότερα οργανωτικά και πολιτικά σχήματα, αλλά και για λόγους δεοντολογίας.

Έτσι, στην περιοχή του Κέντρου και της Περιφέρειας Αθήνας και Πειραιά δημιουργήθηκε, σε πρώιμο στάδιο, το ΕΑΜ – Νέων για τα αγόρια και η «Λεύτερη Νέα» για τα κορίτσια, που πολύ γρήγορα κατέκτησαν την αγωνιστική και κοινωνική ισοτιμία τους.

Για τους «παλιούς» να θυμίσουμε, ότι το πρώτο σύνθημα, με την υπογραφή ΕΑΜ – Νέων, γράφτηκε στην πόρτα – ρολό της ιστορικής Ευαγγελικής Σχολής της Νέας Σμύρνης, που βρισκόταν στην αρχή της σημερινής πλατείας. Και μάλιστα, δεν ολοκληρώθηκε το σύνθημα, γιατί τελείωσε η αυτοσχέδια μπογιά!

Για την αρχική διάκριση, πριν την ΕΠΟΝ, «Λεύτερη Νέα – ΕΑΜ Νέων», αναφερθήκαμε και σε λόγους δεοντολογίας. Τα χρόνια εκείνα, δηλαδή, υπήρχαν καχύποπτοι άνθρωποι, με υποκριτικό πουριτανισμό και ακόμη αντιδραστικοί και συνεργοί των κατακτητών, που παραμόνευαν ν’ αποδώσουν στους αγωνιστές νέους ένα καμουφλαρισμένο δήθεν «νυφοπάζαρο» ερωτικής ελευθεριότητας, με πρόσχημα τους αγώνες.

Ένα χτυπητό παράδειγμα: Όταν η Ηλέκτρα μας δολοφονήθηκε στο άντρο της Ειδικής Ασφάλειας, στην οδό Ελπίδας, με τα αγριότερα βασανιστήρια, το ΚΚΕ, το ΕΑΜ οργάνωσαν μεγάλη διαδήλωση με συνθήματα: «Κάτω οι συνεργάτες – προδότες των κατακτητών – κάτω ο Παρθενίου» (σ.σ.: που ήταν ένας από τους αρχιβασανιστές).

Το δεύτερο, λοιπόν, αυτό σκέλος του συνθήματος, δηλαδή «Κάτω ο Παρθενίου», αποδόθηκε από τα καθάρματα του δωσιλογισμού, στο ότι οι νέοι φώναζαν… κάτω η παρθενία(!).

Μιαροί άνθρωποι των καταγωγίων, χαφιέδες του δωσιλογισμού, βασανιστές, προσπαθούσαν, εκτός από τη φυσική εξόντωση του λαού μας, να τον συκοφαντήσουν, να ρουφιανέψουν. Αλλά αυτός ο λαός, έμεινε όρθιος, απροσκύνητος, υπερήφανος και συνεχίζει.”