Από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο – Στο “τζάμπα” η αναγνώριση της γενοκτονίας στη Ναμίμπια από τη Γερμανία
Εφόσον η συμφωνία επικυρωθεί, όπως επιθυμεί το Βερολίνο, η γερμανική κυβέρνηση θα κατοχυρώσει ένα νομικό προηγούμενο ώστε να συνεχίσει να αρνείται τις αποζημιώσεις για μια σειρά εγκλημάτων που διέπραξε από την ενοποίησή του κι έπειτα το αστικό γερμανικό κράτος
Ως μεγάλη επικοινωνιακή επιτυχία και δείγμα ιστορικής και ηθικής ευθύνης διαφημίζεται στο γερμανικό ιδιαίτερα αστικό τύπο, η απόφαση της κυβέρνησης της χώρας, να αναγνωρίσει “με το όνομά της” όπως δήλωσε ο υπουργός εξωτερικών Χάικο Μας, τη γενοκτονία που διέπραξαν τα αποικιακά στρατεύματα του Κάιζερ στη σημερινή Ναμίμπια, το διάστημα 1904-1908, όταν εξολόθρευσαν τις φυλές Χερέρο και Νάμα.
Ωστόσο, όπως από την αρχή είχαν επισημάνει οι ενώσεις απογόνων των επιζησάντων της σφαγής, από αυτή την διαφημιζόμενη ως “πραγματική συμφιλίωση”, απουσιάζει παντελώς μια βασική προϋπόθεση της πραγματικής συγγνώμης, που δεν είναι άλλη από την επανόρθωση για τα διαπραχθέντων εγκλήματα στην τότε αποικία της “Γερμανικής Νοτιοδυτικής Αφρικής”.
Συγκεκριμένα, στο επίσημο κείμενο της συμφωνίας, προβλέπεται πως η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας θα πάψει να αρνείται τη γενοκτονία των δύο φυλών, και “υπό το φως της ιστορικής και ηθικής ευθύνης ζητά συγγνώμη”. Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό πρακτικά, το ξεκαθάρισε ήδη την Παρασκευή ο Μάας, τονίζοντας πως από τέτοιες φράσεις “δεν μπορούν να εξαχθούν νομικές απαιτήσεις για αποζημίωση”.
Εφόσον η συμφωνία επικυρωθεί, όπως επιθυμεί το Βερολίνο, η γερμανική κυβέρνηση θα κατοχυρώσει ένα νομικό προηγούμενο ώστε να συνεχίσει να αρνείται τις αποζημιώσεις για μια σειρά εγκλημάτων που διέπραξε από την ενοποίησή του κι έπειτα το αστικό γερμανικό κράτος, περιλαμβανομένων φυσικά των φρικωδών πράξεων στην κατεχόμενη Ελλάδα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ πολλών άλλων.
