Καμιά επιχειρηματική δράση στον Όλυμπο!

Η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ απαιτεί να μην αναπτυχθεί καμία επιχειρηματική δράση στον Όλυμπο και καλεί τους εργαζόμενους, το λαό σε οργανωμένη δράση και διεκδίκηση, μέσα από τα Συνδικάτα και τους μαζικούς φορείς, ώστε να μην περάσουν αυτά τα σχέδια. Να μην επιβληθεί κανένα εισιτήριο, να καταργηθεί όλο το νομικό πλαίσιο που προωθεί την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των ορεινών όγκων και δασών.

Όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της «στα αποκαΐδια των πυρκαγιών, και έχοντας ως μπούσουλα τη διεύρυνση της επιχειρηματικής δράσης ακόμα και μέσα στα βουνά και τα δάση, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προωθήσει και να υλοποιήσει απόφαση, με την οποία θεσπίζεται εισιτήριο εισόδου στον Όλυμπο, που αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, τα έσοδα του οποίου θα αποδίδονται στο “Πράσινο Ταμείο”, ενώ ταυτόχρονα εκχωρεί αρμοδιότητες ελέγχου σε ιδιωτικές εταιρείες.

Αποδεικνύεται ότι ο φυσικός πλούτος αντιμετωπίζεται από το κεφάλαιο και το κράτος του ως πηγή κέρδους, είτε με την καταστροφή είτε με την εκμετάλλευσή του. Εκεί λοιπόν που δεν φυτρώνουν ανεμογεννήτριες, ξενοδοχεία, οικόπεδα και σπίτια ξεφυτρώνουν χαράτσια και ταρίφες για λίγες στιγμές αναψυχής και απόλαυσης της φυσικής ομορφιάς, που γενναιόδωρα προσφέρουν βουνά όπως ο Όλυμπος.

Τα τελευταία χρόνια όλες οι κυβερνήσεις έδωσαν γη και ύδωρ στους μεγάλους ομίλους , στερώντας όλους τους ελεύθερους χώρους από το λαό. Έτσι, μετά τα “φιλέτα” των παραλιακών μετώπων, που εκμεταλλεύονται διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι, βάζοντας τον κόσμο να πληρώνει την είσοδο, τις ομπρέλες, μπαίνει ακόμα ένα εμπόδιο στη δυνατότητα της λαϊκής οικογένειας να επισκεφτεί το βουνό αυτό και τις φυσικές ομορφιές του.

Σημαντικό ρόλο στη διευκόλυνση της επιχειρηματικής δράσης στα βουνά και τα δάση έπαιξε ο αντιπεριβαλλοντικός νόμος 4685/20 που ψήφισε πέρσι η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας, δίνοντας νέες διευκολύνσεις για επενδύσεις σε δασικές εκτάσεις ακόμη και προστατευόμενες περιοχές. Σε συνδυασμό με τις πρόσφατες ανακοινώσεις του πρωθυπουργού περί επιχειρηματικών ομίλων – “αναδόχων” για το πρόγραμμα αναδασώσεων, που θα λειτουργεί ως εργαλείο κερδοφορίας, με τις αναδασώσεις ή τμήματά τους να δίνονται μέσω ΣΔΙΤ, με μελέτες και έργα όχι μέσω της Δασικής Υπηρεσίας αλλά διαφόρων “ευαγών” ιδρυμάτων καταλαβαίνει κανείς ότι προσφέρεται σε επιχειρηματικούς ομίλους ένα νέο πεδίο κερδοφόρας δράσης.

Τα δασικά οικοσυστήματα, οι ορεινοί όγκοι είναι κοινωνικά αγαθά, λαϊκή περιουσία. Μπορούν να λειτουργήσουν για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών με μια πολιτική που θα εξασφαλίζει την προστασία και την ολοκληρωμένη διαχείρισή τους, στο πλαίσιο ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης. Με κοινωνική ιδιοκτησία, κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας, εργατική – λαϊκή εξουσία».