ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Την έπιασε ο πόνος για τους διαδηλωτές και την κίνηση στην Πανεπιστημίου…

Ο παραλογισμός είναι μια σχετική έννοια.

Κάποιοι ισχυρίζονται πχ ότι είναι παραλογισμός να ζητάει από τον κόσμο η κυβέρνηση να προτιμά τα ΙΧ για κάποιο διάσημα, προκειμένου να αποφευχθεί η διασπορά του ιού, και την ίδια στιγμή να γίνονται κινήσεις βιτρίνας, που κάνουν δύσκολη έως αφόρητη τη μετακίνηση στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Κάποιοι άλλοι μπορεί να πουν ότι παραλογισμός είναι να έρχεσαι αντιμέτωπος με την πανδημία και να μην παίρνεις την ύστατη στιγμή έστω κάποια στοιχειώδη μέτρα, αφήνοντας γυμνό το ΕΣΥ, με 30 χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις υγειονομικών και χωρίς τεχνικό εξοπλισμό.

Αυτοί όμως είναι κολλημένοι. Σε αντίθεση με τους απολογητές της κυβέρνησης και την “Καθημερινή”, που πήρε τη σκυτάλη από τα τρολ στο διαδίκτυο για να εκφράσει τη φιλελέ οργή και την αλλεργία που πιάνει τον χώρο, στο θέαμα μιας οποιαδήποτε διαδήλωσης -εν προκειμένω των υγειονομικών, αυτών ακριβώς που χειροκροτούσαν από τα μπαλκόνια πριν από μερικές βδομάδες.

Το σχόλιο μπήκε σε περίοπτη θέση στο πρωτοσέλιδο και καταφέρνει μες σε λίγες γραμμές να μας δώσει τον ορισμό του παραλογισμού.

Σύμφωνα με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, λοιπόν, οι διαδηλωτές επιδιώκουν παγίως την ταλαιπωρία των οδηγών (!). Αδιαφόρησαν για το γεγονός ότι έχει ήδη κλείσει η μισή Πανεπιστημίου για τους οδηγούς -λες και ήταν δική τους απόφαση. Και επέλεξαν να διαδηλώσουν από τον δρόμο και όχι από τις λωρίδες για τον Μεγάλο Περίπατο. Γιατί προφανώς, η εφημερίδα θεωρεί πως η πορεία είναι μια βόλτα στο πάρκο και πως η συγκυρία ήταν μια καλή ευκαιρία να εφαρμοστεί από το πουθενά το σχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλωτών στο πεζοδρόμιο…

Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη.

Αξίζει να θυμηθούμε πώς κάλυψε το μποτιλιάρισμα και την ταλαιπωρία των οδηγών στο προηγούμενο φύλλο της η εφημερίδα, όταν δηλαδή δεν υπήρχε καμία διαδήλωση και κανένα αντίστοιχο άλλοθι. Για την “Καθημερινή” ήταν μια απλή καθημερινή και ο συμβατικός τίτλος ήταν: “πρεμιέρα με προβλήματα”.