Πόρτα έφαγαν οι ηγέτες του ακροδεξιού AfD στο αγαπημένο εστιατόριο του Χίτλερ στο Βερολίνο

Εκ πρώτης όψης, το “Bocca di bacco” είναι ένα ακόμα ακριβό ιταλικό εστιατόριο στο Βερολίνο, εκεί έχουν δειπνήσει πρέσβεις, πρωθυπουργοί, αλλά και διεθνείς σταρ όπως ο Ρόμπερτ ντε Νίρο. Δε θα πήγαινε εύκολα το μυαλό πως κάποτε, το εστιατόριο αυτό, με τον τίτλο «Osteria Italiana» ήταν ο αγαπημένος τόπος όπου απολάμβανε τη μακαρονάδα του και όχι μόνο ο Αδόλφος Χίτλερ, γεγονός που κατέστησε επιτακτική τη μετονομασία του καταστήματος αμέσως μετά τον πόλεμο

Φαίνεται όμως πως κάποιοι γοητεύτηκαν ακριβώς από αυτή την κληρονομιά, συγκεκριμένα τα ηγετικά στελέχη του ακροδεξιού «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), Γιέργκ Μόιτεν, Αλεξάντερ Γκάουλαντ (πρόκειται για τον κύριο που προ μηνών είχε χαρακτηρίσει το Γ’ Ράιχ «κουτσουλιά» της γερμανικής ιστορίας), Άλις Βάιντελ και Μπερντ Μπάουμαν, που θέλησαν να κλείσουν τραπέζι στο πολυτελές εστιατόριο.

Μόνο που ήρθαν αντιμέτωποι με ψυχρολουσία, καθώς ο διευθυντής του μαγαζιού, Μάρτιν Μπίρνμπαουμ, τους δήλωσε ορθά κοφτά πως δεν εξυπηρετεί ανθρώπους που κάνουν διακρίσεις και υποτιμούν ανθρώπους λόγω διαφορετικής καταγωγής. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο ιδιοκτήτης, Αλεσάντρο Ματσόνι, λέγοντας πως το κοινό του είναι «διεθνές και ανοιχτό στον κόσμο» και πως οι υπάλληλοί του προέρχονται από 10 διαφορετικές χώρες.

Προφανώς δεν πρόκειται για κάποιο ριζοσπαστικό αντιφασιστικό επίτευγμα, αλλά μάλλον για μια αυτονόητη πράξη. Η οποία όμως ενόχλησε σφόδρα καθώς φαίνεται αρθρογράφο της συντηρητικής εφημερίδας Die Welt, που καταφέρθηκε κατά της απόφασης, ισχυριζόμενος πως οι υπεύθυνοι θα μπορούσαν απλά να ισχυριστούν πως είναι γεμάτοι. Στη συνέχεια προσπάθησε να δώσει «δύο πιθανές εξηγήσεις» για το συμβάν, το πρώτο πως ο ιδιοκτήτης φοβήθηκε πως αντιφασίστες θα του σπάσουν το μαγαζί, χωρίς φυσικά να δίνει καμιά απόδειξη για τους ισχυρισμούς του και το δεύτερο πως το έκανε για διαφημιστικούς λόγους, συμμορφούμενος προς την πολιτική ορθότητα.

Και για όσους δεν είχαν πιάσει το ξεπλυματάκι στην ακροδεξιά με την πρώτη, ο συντάκτης το έκανε πιο λιανά στην κατακλείδα: «Α ναι, και φυσικά οι Μόιτεν και σία δεν είναι να συγκρίνονται με το Χίτλερ. Άρα ακόμα λιγότερες αφορμής να χρησιμοποιείς το δικαίωμα της αγένειας στον πελάτη και να το διατυμπανίζεις στο κόσμο». Μα είναι δυνατόν να είναι κανείς ανάγωγος σε ρατσιστές που δε θεωρούν και τόσο κακό πράγμα το ναζισμό; Ανήκουστο…