Τελικά η ζωή τρία κόκκινα γράμματα…

Αλιεύσαμε τη σκηνή από το τουίτερ και το προφίλ της Ανθής Βασιλείου. Η Μυρτώ Αλικάκη και ο Άλκης Κούρκουλος πρωταγωνιστούν στην “Αναστασία” του MEGA και σε ένα επεισόδιο συναντιούνται -που λέει ο λόγος γιατί ο Άλκης είναι σκληρός και δεν την δέχεται- κάπου στην Πάντειο, αν καταλαβαίνουμε σωστά από το πλάνο, με ρομαντικό φόντο τις αφίσες της Πανσπουδαστικής με το γαρίφαλο και της ΚΝΕ.

Η σειρά γυρίστηκε το πρώτο μισό της δεκαετίας του 90′ που σημαίνει πως μιλάμε για τα πρώτα χρόνια μετά τη νίκη της αντεπανάστασης, συνεπώς και για την ηρωική πρώτη γενιά της ανασυγκρότησης, όπου λιγοστοί αλλά εκλεκτοί σύντροφοι έδιναν μάχη, ακόμα και για να σταθούν -όρθιοι σαν βράχοι- σε μια Σχολή, με τραπεζάκι, για να κάνουν παρέμβαση. Αυτές οι αφίσες στον τοίχο μπορεί να έχουν κατακτηθεί φτύνοντας αίμα και με μπόλικο ξύλο.

Ομολογουμένως η σειρά, όσο κι αν ήταν “πρωτοποριακή” για τα ελληνικά δεδομένα, με ένα ερωτικό τρίγωνο που είχε φροϊδικές προεκτάσεις, δεν έχει ιδιαίτερο υπόβαθρο, πολιτικά μηνύματα ή κάποιον ευρύτερο κοινωνικό προβληματισμό. Εκτός κι αν θεωρήσουμε τέτοιο την παρουσία του Κίτσου, του μετέπειτα βουλευτή του Ποταμιού, στους δευτερεύοντες ρόλους του καστ. Και βασικά την τελευταία ατάκα-επιλογή της Αναστασίας (Αλικάκη) που γυρνάει την πλάτη και στους δύο: “να χέσω και τον πατέρα και το γιο…” δίνοντας εμμέσως κάποιο μήνυμα ενάντια στα ψευτοδιλήμματα και την παγίδα του δικομματισμού, με την πόλωση να βρίσκεται τότε -αλλά και διαχρονικά- στα φόρτε της.

Μέχρι και προεκλογικό σποτάκι θα μπορούσε να γίνει, με βασικό σύνθημα: τελικά η ζωή “τρία κόκκινα γράμματα”, από το στίχο του ομώνυμου τραγουδιού…

Ένα άλλο γενικότερο συμπέρασμα αφορά την απρόσμενη επιτυχία της σειράς, που προβάλλεται αυτόν τον καιρό σε επανάληψη, σημειώνοντας πολύ καλά νούμερα τηλεθέασης και προκαλώντας διάφορες συζητήσεις στα social media. Είτε κάποιες γενιές νοσταλγούν τα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια, που τους φαίνονται πιο ανέμελα σε κάθε επίπεδο -κοινωνικά, ως προς το βιοτικό επίπεδο, τις προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης κτλ. Είτε απλά το σημερινό άνυδρο τηλεοπτικό τοπίο τυλίγει με ακόμα μεγαλύτερη νοσταλγία παλιές σειρές από τα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης.