Αν…

Αν είσαι πρόσφυγας, είσαι πιο τυχερός από έναν παίκτη reality show. Γιατί πετιέσαι στο πέλαγος από επιλογή σου, για τη δική σου ευχαρίστηση, ενώ αυτός το κάνει για τα λεφτά κι είναι θύμα του συστήματος.

Αν είσαι επιχειρηματίας και δεν πληρώνεις τα δεδουλευμένα στους υπαλλήλους σου, δε βλάπτεις τη σύμβαση που υπογράψατε, ούτε τους ίδιους, ακόμα κι αν τους οδηγήσεις στην αυτοκτονία από την απελπισία. Μόνο τα φασόλια βλάπτουν-πειράζουν. Κι οι απεργίες.

Αν είσαι χρήστης του facebook ή του  twitter, μπορεί να έχεις περισσότερη δύναμη από το γραμματέα ενός Υπουργείου, που λειτουργεί ως παρατηρητήριο, καταγράφει και διαμαρτύρεται στα social media, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αλλάξει τα κακώς κείμενα.

Αν δίνεις κάθε μέρα τον αγώνα της βιοπάλης, με το φόβο πως μπορείς να τον χάσεις ανά πάσα στιγμή, είσαι πιο τυχερός από αυτούς που έχουν λυμένο το πρόβλημα της ζωής τους και χάνουν το ενδιαφέρον τους για αυτήν, χωρίς λίγη αδρεναλίνη. Δε βλέπεις πόσοι πλούσιοι πληρώνουν για να ζήσουν μία μέρα σαν άστεγοι, φτωχοί ή πρόσφυγες, και να κερδίσουν εμπειρίες; Ενώ εσύ αυτά τα έχεις τζάμπα, τυχερούλη…

Αν ήσουν από τους πρόσφυγες που δεν τα κατάφερες στο Survivor της Μεσογείου, του ξεριζωμού και του πολέμου…
Αν είσαι 62χρονη καθαρίστρια που δεν αντέχει το Survivor της διπλοβάρδιας μες στον καύσωνα…
Αν είσαι κάποια υπάλληλος που δεν άντεξε το Survivor των χρεών και της απληρωσιάς…

…πάει να πει πως δεν είσαι αρκετά δυνατός, ούτε αρκετά σημαντικός για να γίνεις είδηση, σαν το νικητή και τους διαγωνιζόμενους ενός reality. Κρίμα που δεν ανήκεις στο κλειστό κλαμπ των αρίστων και διάσημων. Ζήσε ή μάλλον πέθανε με αυτό…

Είσαι όμως πολύ τυχερός, γιατί δεν έμεινες πίσω να ακούς τι μαλακίες λέγονται για σένα κι άλλους “υπερτυχερούς” που πεθαίνουν κάθε μέρα.

Θα μου πεις, έχασες τη ζωή σου, αυτή που λεν πως είναι το ύψιστο αγαθό. Μα δε βλέπεις γύρω σου πώς έχει ευτελιστεί, τι πρότυπα (σπαλιάρες και σφαλιάρες) της σερβίρουν, πώς μετράνε την αξία της; Συνεπώς, τι είχαμε τι χάσαμε…