Απ’ τη Μακρακώμη ως την Πολωνία – Δεν ήτανε ατύχημα, ήταν δολοφονία

Κινητοποιήσεις που συγκλόνισαν κάθε γωνιά της Ελλάδας και του κόσμου και συνεχίζονται. Στον απόηχό τους, επιλέγουμε να αναδείξουμε ετεροχρονισμένα δύο πρόσφατες χαρακτηριστικές παρεμβάσεις.

Η πρώτη έρχεται από την ελληνική επαρχία και την παρέμβαση του Πολιτιστικού Συλλόγου Μάκρης, στο Καρναβάλι της Μακρακώμης στη Φθιώτιδα, που πέρασε το δικό του μήνυμα με το άρμα του.

Στη σχετική ανακοίνωσή του σημειώνει τα εξής:

«Ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού…, ποιος τη σταματάει, ποιος τη σταματάει…»

Με τα συνθήματα «Ή με τα κέρδη τους ή με τη ζωή» και «Οι ράγες της ‘ανάπτυξης’» οι νέοι του Συλλόγου, έστειλαν το δικό τους μήνυμα.
Ορθώθηκαν, έχοντας στο μυαλό τους τα λόγια του Γιάννη Ρίτσου: «…ανάμεσα στα φρύδια τους έχουν ένα γεράκι δύναμη κι ένα μουλάρι από θυμό μες στην καρδιά τους, που δεν σηκώνει τ’ άδικο. Δε μιλάνε. Κοιτάνε πέρα, σφίγγοντας μες στο φυλλοκάρδι τους μια δυνατή σιωπή…».
Χωρίς «παρηγορητικές αυταπάτες» και «αναπαυτικές αφέλειες» η νέα γενιά γνωρίζει πολύ καλά ότι το πραγματικό αίτιο για τον άδικο χαμό τόσων ανθρώπων, κυρίως νέων, στα Τέμπη, είναι το αδηφάγο σύστημα του κέρδους, που εκμηδενίζει τη ζωή.
Ένα σύστημα που βάζει το συμφέρον του ακόμα και πάνω από τον θρήνο της μάνας.

Πλέον, ο πόνος της κοινωνίας φούντωσε και έγινε οργή.
Δεν ξεχνάει.
Δεν συγχωρεί.
Απαιτεί και διεκδικεί την αλήθεια και το δίκιο.
Παλεύει για να «φτιάξει έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων της».
Για να μην «κλέβουν το όνειρό της για να του κάνουν χαρακίρι».
Όσο οι ζωές μας και η προστασία τους θα λογίζονται από την εξουσία ως κόστος, που δεν φέρνει κέρδος, τα «νέα Τέμπη» θα καραδοκούν.

Η δεύτερη έρχεται από την Πολωνία, όπου η πρωτοβουλία των Ελλήνων μεταναστών έδωσε το δικό της μήνυμα έξω από την ελληνική πρεσβεία, στη Βαρσοβία. Ιδιαίτερο χρώμα, όμως, έδωσαν όσοι βρέθηκαν από άλλες πόλεις της Πολωνίας, αλλά και ο νεαρός διαδηλωτής από τη γειτονική Λιθουανία (!), που κάλυψε μια μεγάλη απόσταση, για να ενισχύσει και αυτός το μήνυμα της πρωτοβουλίας ενάντια στο έγκλημα.

Ως Πρωτοβουλία Ελλήνων Μεταναστών Βαρσοβίας και περιχώρων, πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Ελληνική Πρεσβεία στη Βαρσοβία, με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το έγκλημα στα Τέμπη.

Αρχικά, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλες και όλους, όσοι συμμετείχαν χθες σε αυτή την πρωτοφανή για τα δεδομένα της ελληνικής κοινότητας στην Πολωνία κινητοποίηση. Θέλαμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα όσους ήρθαν από άλλες πόλεις της Πολωνίας όπως την Κρακοβία, το Πόζναν και το Γκντασκ αλλά και από άλλες χώρες όπως τη Λιθουανία. Μόνο συγκίνηση και δύναμη μας γεμίζουν οι στιγμές που ζήσαμε εχθές. Ήταν μία κινητοποίηση η οποία ενώθηκε με τα εκατομμύρια λαού που διαδήλωσε εχθές στην Ελλάδα κάνοντας τα αιτήματά μας να ακουστούν ακόμη πιο δυνατά. Τα αιτήματα για καμία συγκάλυψη, δηλαδή ανάδειξη όλων αιτιών που οδήγησαν στο έγκλημα, για δικαιοσύνη δηλαδή για παραδειγματική τιμωρία των ενόχων όσο ψηλά και αν βρίσκονται, και τις ζωές μας αντί για τα κέρδη τους, δηλαδή ένα σύγχρονο, δημόσιο σιδηροδρομικό δίκτυο που θα προσφέρει ασφαλείς υπηρεσίες και όχι τρένα φαντάσματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στη χθεσινή μας συγκέντρωση ήρθε κόσμος από όλες τις ηλικίες με την νεολαία να δίνει δυναμικό παρών. Αυτό δείχνει και το πόσο η νέα γενιά νιώθει την ανασφάλεια που επικρατεί στις μεταφορές αλλά και σε πολλές άλλες πτυχές της ζωής της. Στην αρχή της κινητοποίησης μέσω της κεντρικής ομιλίας προσπαθήσαμε να αναδείξουμε τους υπεύθυνους αυτού του εγκλήματος από την μία και από την άλλη να διατρανώσουμε ότι δεν θα σταματήσουμε μέχρι να υπάρξει δικαίωση. Στη συνέχεια ακολούθησε ανάγνωση των ονομάτων των νεκρών στο άκουσμα των οποίων οι παρευρισκόμενοι φώναζαν «παρών» ή «παρούσα». Η συγκέντρωσή μας συνεχίστηκε με την ανάγνωση δύο ποιημάτων σχετικών με το έγκλημα των Τεμπών, ενώ μετά ακολούθησε και το γνωστό τραγούδι του Φ. Δεληβοριά το οποίο σιγοτραγουδήθηκε από όλους. Στο τέλος της κινητοποίησης παραδώσαμε στον Πρόξενο της Ελλάδας στην Πολωνία, το ψήφισμά μας με τα συγκεκριμένα μας αιτήματα.

Ως Πρωτοβουλία Ελλήνων Μεταναστών Βαρσοβίας τονίζουμε ακόμη μια φορά ότι όσο περνά από το χέρι μας θα συμβάλουμε ώστε αυτή η υπόθεση να φτάσει μέχρι το τέλος. Το χρωστάμε στους νεκρούς, στις οικογένειές τους, στα παιδιά και στο λαό αυτής της χώρας, στους εαυτούς μας, στο μέλλον αυτού του τόπου.

Όσοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα στην επαρχία ή πως όλα τα σκιάζει η φοβέρα και η σκλαβιά στις χώρες της Βαλτικής, ίσως πρέπει να αναθεωρήσουν…