Η απεργία αναστάλθηκε, τα προβλήματα παραμένουν
Οι υποσχέσεις είναι από τα λίγα πράγματα που αυξάνονται στο Υπουργείο Πολιτισμού, σε αντίθεση με τις θέσεις εργασίας και τους μισθούς. Τα κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης για τις απεργίες που θα χαλάσουν τη βιτρίνα των αρχαιολογικών χώρων, κρύβουν τις δικές της εγκληματικές ευθύνες για την τραγική κατάσταση που επικρατεί.
Η Ομοσπονδία των εργαζόμενων στο ΥΠ. ΠΟ. ανέστειλε τελικά την απεργία που είχε εξαγγείλει και θα έκλεινε τους αρχαιολογικούς χώρους μες στο Σαββατοκύριακο, μετά από τις υποσχέσεις που τους έδωσε η Υπουργός για ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Αυτές όμως (σ.σ.: οι υποσχέσεις) είναι ένα από τα λίγα στοιχεία που υπάρχουν σε αφθονία κι αυξάνονται γεωμετρικά, σε αντίθεση με τις θέσεις εργασίας και τους μισθούς των εργαζομένων.
Θεωρητικά η Ακρόπολη, το Μουσείο της και οι υπόλοιποι αρχαιολογικοί χώροι αποτελούν τη βιτρίνα της χώρας και κλειδί για τη λεγόμενη “βαριά βιομηχανία” της Ελλάδας, δηλαδή τον τουρισμό, με τα έσοδα και τους επισκέπτες να αυξάνονται κάθε χρόνο. Παρόλα αυτά, το φυλακτικό προσωπικό μειώνεται σταθερά, με αποτέλεσμα αρκετοί χώροι να λειτουργούν μονοβάρδια ή να υπολειτουργούν, ιδίως κατά τους χειμερινούς μήνες και να υπάρχουν διαφυγόντα έσοδα, ακόμα και με τη λογιστική, κερδοσκοπική προσέγγιση του Υπουργείου. Την ίδια στιγμή οι μέρες της δωρεάν εισόδου μειώνονται δραματικά, ενώ οι τιμές των εισιτηρίων φτάνουν σε δυσθεώρητα ύψη και καθίστανται σχεδόν απαγορευτικές για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα (μία επίσκεψη στην Ακρόπολη λχ κοστίζει πλέον είκοσι ευρώ). Ένα τυπικό παράδειγμα του τι κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα της ανάπτυξης, με ποιους όρους έρχεται η τελευταία και ποιους ωφελεί τελικά.
Όσο για τις εικόνες ντροπής την περασμένη βδομάδα με τις μεγάλες ουρές στην Κνωσό, έρχονται με μαθηματική ακρίβεια, λόγω της κατάστασης που περιγράψαμε σε αδρές γραμμές παραπάνω. Την επόμενη φορά που θα πέσουν κροκοδείλια δάκρυα από τις κυβερνητικές αρχές για μια απεργιακή κινητοποίηση στους αρχαιολογικούς χώρους, που χαλάει τη βιτρίνα μας και την καλή έξωθεν μαρτυρία της χώρας, αναλογιστείτε ποιες είναι οι ευθύνες τους για αυτό το χάλι και πόση υποκρισία περισσεύει -μαζί με τις υποσχέσεις τους…
Υγ: χρήσιμα συμπεράσματα προκύπτουν και από τη στάση του εργοδοτικού συνδικαλισμού που ανέστειλε την απεργιακή κινητοποίηση, μακριά από συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες, φροντίζοντας από την πρώτη στιγμή για την αποτυχία της. Αυτό όμως είναι ένα διαφορετικό κεφάλαιο…
