Αποχαιρετώντας τον σύντροφο στη ζωή και στον αγώνα Βασίλη Πεσματζόγλου

Από την οικογένεια του εκλιπόντος αγωνιστή Βασίλη Πεσματζόγλου λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω ευχαριστήρια επιστολή:

“Την Τετάρτη 7 Μαρτίου 2018 μέσα σε κλίμα βαθιάς θλίψης και συγκίνησης συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι είπαν το «τελευταίο αντίο» με πολιτική κηδεία τον «αγαπητό κομμουνιστή της πόλης», τον 82χρονο Βασίλη Πεσματζόγλου.

Εμείς, η οικογένεια του εκλιπόντος, αισθανόμαστε την ανάγκη και την υποχρέωση να ευχαριστήσουμε τους εκατοντάδες φίλους, γνωστούς και συγγενείς  που σεβόμενοι την τελευταία του επιθυμία τον τίμησαν παριστάμενοι στην πολιτική τελετή που έγινε μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης στον Παμμικρασιατικό Σύνδεσμο, πλημμυρίζοντας την αίθουσα, το αίθριο αλλά και την οδό Φωκαίας.

Ευχαριστούμε και όλους όσους δεν μπορούσαν να παραστούν αλλά έκφρασαν τα συλλυπητήρια και την οδύνη τους με όλους τους τρόπους: μηνύματα, τηλεφωνήματα, τηλεγραφήματα, δημοσιεύματα, αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλπ.

Ευχαριστούμε τους συντρόφους του στο ΚΚΕ, που με περισσή φροντίδα για το πιστό ως το τέλος μέλος του, διοργάνωσε λαμπρή τελετή, παραβρέθηκε με πολυάριθμη αντιπροσωπεία από τα απλά μέλη έως το Πολιτικό του Γραφείο και τον αποχαιρέτησε με τιμητική φρουρά, καθώς και τους απαρηγόρητους συντρόφους του από την Νότια ΚΟΒ Πάτρας.

Ευχαριστούμε τα μέλη του συλλόγου του Παμμικρασιατικού Συνδέσμου Πατρών και Περιχώρων (του οποίου ο εκλιπών ήταν σε όλη του τη ζωή  μέλος) για την αμέριστη βοήθεια που μας πρόσφεραν στην τελετή, παρά το πρωτόγνωρο της πολιτικής κηδείας.

Ευχαριστούμε τον σύνδεσμο συνταξιούχων ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ) Πατρών και Περιχώρων (του οποίου ο εκλιπών ήταν πρόεδρος για σειρά ετών) για όλα όσα έκαναν προκειμένου να τον τιμήσουν αλλά και για την έμπρακτη συμπαράστασή τους.

Ευχαριστούμε την Δημοτική Αρχή και την Μπάντα του Δήμου Πατρέων (της οποίας ο εκλιπών ήταν μέλος για πολλά χρόνια), που τον ξεπροβόδισαν στο ύστατο ταξίδι του.

Τέλος, ευχαριστούμε ιδιαίτερα τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό όλων των κλινικών του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου στις οποίες  νοσηλεύτηκε ο εκλιπών. Όλοι τους τίμησαν τον όρκο και το λειτούργημά τους και με πολλή φροντίδα, μέσα σε συνθήκες διάλυσης της Δημόσιας Υγείας, έδωσαν τεράστιες μάχες και έκαναν ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να τον κρατήσουν στην ζωή.

Η οικογένεια.”