Δεν αρκεί οι γυναίκες «να σπάσουν τη σιωπή τους»

Η βία κατά των γυναικών παρουσιάζεται με διάφορες μορφές: ταξική, φυλετική, εργασιακή, σωματική, ψυχολογική, λεκτική, ρατσιστική, βία των όπλων στις εμπόλεμες περιοχές και έχει συγκεκριμένες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αιτίες. Εκτός αν παραδεχτούμε ότι δεν είναι βία η ανεργία, η απόλυση λόγω εγκυμοσύνης ή ο εξαναγκασμός αποφυγής της εγκυμοσύνης (όρος σε συμβάσεις εργασίας), η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς και άλλες ακόμα πρακτικές που εφαρμόζονται και με τις «ευλογίες» νόμων του κράτους.

Γι’ αυτά λέξη δεν ακούμε από τον ΟΗΕ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, κρατικούς και άλλους φορείς, εκκλησία, ΜΜΕ, διάφορες ΜΚΟ και γυναικείες οργανώσεις, που εξαντλούν την όποια ευαισθησία τους σε συγκεκριμένες πλευρές της βίας (όπως πχ η φυλετική) με αφορμή και την 25η Νοέμβρη, μέρα που ο ΟΗΕ έχει ανακηρύξει σε «Παγκόσμια Μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών».

«Η βία και κατά των γυναικών είναι φαινόμενο σύμφυτο με το εκμεταλλευτικό σύστημα» τονίζεται στην ανακοίνωση της Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, με αφορμή την «Παγκόσμια Μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών». Η ΟΓΕ η καλεί τις γυναίκες να οργανωθούν και να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με προοπτική μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο όπου διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών και τη λύση της γυναικείας ισοτιμίας».

Η ανακοίνωση της ΟΓΕ:

Η 25η Νοέμβρη είναι η μέρα που ο ΟΗΕ έχει ανακηρύξει σε Παγκόσμια Μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Όταν ΕΕ, κράτος, τοπική διοίκηση, εκκλησία, ΜΚΟ, γυναικείες οργανώσεις, ΜΜΕ ανοίγουν « εθιμοτυπικά» το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών, οι γυναίκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι.

Μέσα από εκδηλώσεις, συζητήσεις, ανακοινώσεις στρέφουν την προσοχή τους σε ιδιαίτερες πλευρές της βίας, όπως η φυλετική, και εκφράζουν την ευαισθησία τους μόνο γι’ αυτή. Θέλουν να βλέπουμε «το δέντρο και όχι το δάσος», όσο κι αν «στο δάσος υπάρχει το δέντρο». Να θεωρούμε δεδομένη τη βία της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλιστης και απλήρωτης δουλειάς, των πλειστηριασμών, την τρομοκρατία της απόλυσης, τη συρρίκνωση και εμπορευματοποίηση όλο και περισσότερων παροχών και υπηρεσιών σε ασφάλιση, υγεία, πρόνοια.

Η βία κατά των γυναικών εκφράζεται με τον πιο στυγερό τρόπο απέναντι στη μητρότητα: με την απαίτηση των εργοδοτών από τις εργαζόμενες για γραπτή διαβεβαίωση ότι δε θα τεκνοποιήσουν για όσο διάστημα εργάζονται στις επιχειρήσεις τους, με τις επικίνδυνες προτάσεις της κυβέρνησης για τις εκπαιδευτικούς που στοχοποιούν το δικαίωμα στις γονικές άδειες, με τις προτάσεις της Apple, Google προς τις εργαζόμενες να «βάλουν στο ψυγείο» τη δημιουργία οικογένειας. Εκφράζεται με τη βία απέναντι σε χιλιάδες γυναίκες σε όλο τον πλανήτη είτε με τις επεμβάσεις στείρωσης που βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους, ακόμα και τη ζωή τους, είτε με τους περιορισμούς στο δικαίωμα των γυναικών απέναντι στην έκτρωση.

Η βία και κατά των γυναικών είναι φαινόμενο σύμφυτο με το εκμεταλλευτικό σύστημα, όπου οι εργατικές, λαϊκές ανάγκες γίνονται εμπόρευμα και τα δικαιώματα των γυναικών τσακίζονται στις μυλόπετρες της κερδοφορίας και του ανελέητου ανταγωνισμού των επιχειρηματικών ομίλων. Έχει συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές αιτίες και οι συνέπειες της επεκτείνονται στις εργασιακές, κοινωνικές έως τις διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτή είναι η κοινή ρίζα της σε όλες τις χώρες, από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ μέχρι τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής, ανεξάρτητα αν σε κάποιες παίρνει πιο οξυμένη μορφή.

Η ΟΓΕ, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, καλεί όλες τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων να οργανωθούν και να παλέψουν μέσα από τους συλλόγους και τις ομάδες της για ουσιαστικά και άμεσα μέτρα ανακούφισης των γυναικών, για κάθε πρόβλημα που τις βασανίζει, στη προοπτική πλήρους ικανοποίησης των αναγκών τους. Στο διεκδικητικό αυτό πλαίσιο η ΟΓΕ εντάσσει και την άμεση και πλήρη στελέχωση και κρατική χρηματοδότηση των ξενώνων για κακοποιημένες γυναίκες που λειτουργούν σε Δήμους. Ταυτόχρονα παλεύουμε για μέτρα στήριξης των άνεργων γυναικών, των γυναικών από μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για να μπορέσουν οι γυναίκες να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Δεν αρκεί οι γυναίκες «να σπάσουν τη σιωπή τους», όπως τις προτρέπουν θεσμικοί φορείς (Γενική Γραμματεία Ισότητας, δήμοι κλπ) του αστικού κράτους και να περιγράψουν τη φρίκη της βίας, με όποια παραλλαγή τη ζει η κάθε μια. Δεν αρκεί να συμβιβαστούν με τα ψίχουλα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων για ολιγοήμερη φιλοξενία στους ξενώνες και μετά μες τη μιζέρια της «φιλόπτωχης αλληλεγγύης», του «εθελοντισμού», του φιλοδωρήματος, της μετεκπαίδευσης και της δια βίου μάθησης, αντί για δουλειά με δικαιώματα, αξιοπρεπή μισθό, προνοιακές παροχές. Εμείς οι γυναίκες της ΟΓΕ λέμε ότι η ζωή αυτή, με αποδοχή της βίας ή του συμβιβασμού στα όρια της εξαθλίωσης, δεν αξίζει σε καμιά γυναίκα. Μπορούμε, έχουμε τη δύναμη να ορθώσουμε το ανάστημα μας!

Παλεύουμε και μέσα από τη συμμαχία ΠΑΜΕ- ΠΑΣΕΒΕ- ΠΑΣΥ-ΜΑΣ- ΟΓΕ για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με προοπτική μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών και τη λύση της γυναικείας ισοτιμίας.