Εξώσεις προσφύγων: Μέχρι να τσαλαπατηθεί κάθε ίχνος αξιοπρέπειας

Ο τρόπος με τον οποίο κυβερνήσεις, ΕΕ, φορείς, οργανισμοί και ιδιώτες διαχειρίζονται το προσφυγικό, είναι σαν να έχουν βάλει στοίχημα να εκμηδενίσουν και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας που έχει μείνει σε αυτούς τους ανθρώπους.

Ο στόχος τους είναι απλός: να περιοριστούν οι προσφυγικές ροές με κάθε κόστος. Η εφαρμογή της Δήλωσης της ΕΕ με την Τουρκία, οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης στα καμπ της Μόριας ή της Σάμου, οι ανύπαρκτες πρακτικές ένταξης και ομαλοποίησης της ζωής αυτών των ανθρώπων, οι καθυστερήσεις στην εξέταση των αιτημάτων τους και οι αντίστοιχες κωλυσιεργίες στην έκδοση των νομιμοποιητικών τους εγγράφων είναι μόνο κάποια από τα μέσα που χρησιμοποιούνται για αυτό το στόχο. Όπου αυτά δεν είναι αρκετά, έρχονται οι επιθέσεις σε πρόσφυγες σε ξενοδοχεία, σε ανήλικα, περίεργοι θάνατοι σε αστυνομικά τμήματα, παράνομες επαναπροωθήσεις από τον Έβρο και μια λίστα πρακτικών που είναι γνωστές σε όλους.

Το τελευταίο κομμάτι του παζλ μπαίνει εδώ και λίγες εβδομάδες, όταν και αποφασίστηκε η διακοπή της φιλοξενίας σε διαμερίσματα όσων έχουν αναγνωριστεί ως πρόσφυγες. Σε αυτούς λοιπόν, ανακοινώνεται ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα διαμερίσματα στα οποία διαμένουν και ότι σταδιακά θα χάσουν και το δικαίωμα να λαμβάνουν το μικρό οικονομικό επίδομα που έπαιρναν. Θα παρατείνουν για λίγο τη διαμονή τους όσοι ανήκουν σε κάποια ευάλωτη ομάδα, πάσχουν δηλαδή από κάποια σοβαρή ασθένεια, όσοι έχουν παιδί που πηγαίνει σχολείο (θα μπορούν να μείνουν μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς) και όσες οικογένειες έχουν ένα συγγενή του οποίου η αίτηση ασύλου δεν έχει ακόμα κριθεί. Οι πρώτοι υπολογισμοί κάνουν λόγο για εκατοντάδες πρόσφυγες στην πρώτη φάση εξώσεων, η οποία θα συνεχιστεί και αναμένεται να αποτελέσει «δεδικασμένο».

Πρακτικά αυτό σημαίνει δύο πράγματα:

Το πρώτο είναι ότι συνεχίζεται το κυνήγι της ευαλωτότητας. Αυτό, ξεκινάει με την άφιξη αυτών των ανθρώπων στη χώρα μας. Τότε, προκειμένου να μην υποπέσουν στις δαγκάνες της Δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας, πρέπει να θεωρηθούν ευάλωτοι. Για να το καταφέρουν αυτό, σε περίπτωση που πράγματι δεν πάσχουν από κάποια ασθένεια που θα τους καταστήσει ευάλωτους, επιδίδονται σε διάφορες πράξεις που θα τους εξασφαλίσουν μια κάποια ευαλωτότητα. Είτε αποκτούν κάποιο χαρτί γιατρού είτε, ακόμα χειρότερα, αναγκάζονται να προβούν σε αυτοκαταστροφικές ενέργειες όπως αυτοτραυματισμοί, απόπειρες αυτοκτονίας κτλ. Φυσικά, καμία μομφή δεν έχουμε για τους ανθρώπους που μετά από όσα πέρασαν, χρειάζεται να κάνουν και κάτι ακόμα για να αποδείξουν την ευαλωτότητά τους, λες και δεν φτάνει το γεγονός ότι εκπατρίστηκαν για να θεωρηθούν ευάλωτοι. Το πρόβλημα έγκειται στις διαδικασίες, στις πρακτικές και στις πολιτικές που μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, γίνονται όλο και πιο αδίστακτες και απάνθρωπες.

Το δεύτερο αποτέλεσμα της έξωσης των προσφύγων από τα διαμερίσματά τους σχετίζεται με το στόχο της απόλυτης εκμετάλλευσής τους. Άνθρωποι χωρίς στοιχειώδες εισόδημα, χωρίς στέγαση, χωρίς ικανότητα να ταΐσουν τα παιδιά τους, άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω στη χώρα τους -άλλωστε η απόδοση σε αυτούς προσφυγικής ιδιότητας από το ίδιο το ελληνικό κράτος αυτό σημαίνει-άνθρωποι στους οποίους στερείται και η δυνατότητα να εγκατασταθούν σε άλλο κράτος της ΕΕ, τι ακριβώς αναμένεται ότι θα κάνουν για να επιβιώσουν; Ήδη, τα περιστατικά στα οποία πρόσφυγες, ανάμεσά τους και ανήλικα παιδιά, προκειμένου να επιβιώσουν, πουλάνε από ναρκωτικά μέχρι το κορμί τους, είναι πολλά. Μπαίνουμε σε μια εποχή στην οποία Μανωλάδα θα γίνει όλη η χώρα. Η εκμετάλλευση την οποία θα βιώσουν αυτοί οι άνθρωποι όταν βρουν μια διέξοδο στην αγορά εργασίας, θα είναι τόσο ακραία που θα δημιουργήσει συνθήκες πολύ αγριότερης εκμετάλλευσης από εκείνη που ζήσαμε πριν κάποιες δεκαετίες, όταν τότε είχαν παρατηρηθεί κύματα μαζικής μετανάστευσης από την Αλβανία και άλλες χώρες. Ήδη μήνες πριν κυκλοφόρησαν… χρηματοδοτούμενες ιδέες για στροφή νέων προσφύγων σε μια μαθητεία τύπου Μανωλάδας για να μάθουν -λέει- αγροτικές εργασίες.

Φυσικά, όπως γίνεται πάντα, αυτή η άγρια εκμετάλλευση δε θα περιοριστεί στους πρόσφυγες αλλά θα αγγίξει όλους τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως εθνικότητας. Απλά οι πρόσφυγες είναι εκείνοι που δε θα έχουν διεξόδους, λύσεις και δυνατότητα να λάβουν οποιαδήποτε ουσιαστική βοήθεια, καθώς θα έχουν βγει από τις λίστες κάποιας ΜΚΟ που μέχρι πρότινος τους είχε πελάτες/ωφελούμενους. Θα ζουν στη σκιά των εξελίξεων, θα γίνουν και με τη βούλα αόρατοι.

Ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά γίνονται την ώρα που εκατοντάδες ανήλικα βρίσκονται σε καμπ, στο δρόμο, σε επισφαλείς συνθήκες διαβίωσης. Ακόμα και κάποια απο αυτά όμως, με την ενηλικίωσή τους βιώνουν την έξωση και την επιστροφή στα καμπ!

Δυστυχώς τα λόγια δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν αυτά που συμβαίνουν, δε φτάνουν λέξεις για να εκφράσει κανείς τον αποτροπιασμό του για αυτές τις πολιτικές που ακολουθούμε πιστά μη τυχόν χάσουμε το τρένο της ενωμένης Ευρώπης. Ας μασουλήσουμε λίγο ακόμα τα εύπεπτα συνθήματα που θα ακουστούν τις ερχόμενες εβδομάδες, την ώρα που θα βλέπουμε να τσαλαπατιέται κάθε ίχνος αξιοπρέπειας σε αυτούς τους ανθρώπους.

Υστερόγραφο: