Ένωση Γονέων Ικαρίας: Φτάνει πια! Να παρθούν τώρα όλα τα αναγκαία μέτρα για να μη θρηνήσουμε άλλα παιδιά

Την οδύνη της για τον τραγικό και αδόκητο χαμό ενός 17χρονου παιδιού σε παραλία της Ικαρίας και τα συλλυπητήριά της στην οικογένειά του, εκφράζει η Ένωση Γονέων Ικαρίας, τονίζοντας ότι «στη θέση του Μιχάλη θα μπορούσε να ήταν οποιοδήποτε παιδί, είτε ως μόνιμος κάτοικος αυτού του τόπου, είτε ως παραθεριστής».

Στην ανακοίνωση της Ένωσης επισημαίνονται τα εξής:

Αρχικώς μέσα από αυτήν την επιστολή, θέλουμε ως γονείς να εκφράσουμε την οδύνη μας για τον τραγικό και αδόκητο χαμό ενός 17χρονου παιδιού σε παραλία της Ικαρίας. Εκφράζουμε τα συλλυπητήρια και την αμέριστη συμπαράστασή μας στην οικογένεια του.    

    Στη θέση του Μιχάλη θα μπορούσε να ήταν οποιοδήποτε παιδί, είτε ως μόνιμος κάτοικος αυτού του τόπου, είτε ως παραθεριστής. Κι εδώ ακριβώς είναι το σημείο που θέλουμε να σταθούμε και να πούμε:  ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

  Είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο ότι η Ικαρία έχει πολλές  παραλίες, εκ των οποίων αρκετές με επικίνδυνα νερά, απότομα ρεύματα και μεγάλο βαθμό δυσκολίας για κολύμβηση. Είναι κυριολεκτικά κίνδυνος-θάνατος ακόμα και για έμπειρους κολυμβητές, πόσο μάλλον για μικρά παιδιά. Μπορούμε να θυμηθούμε αρκετά περιστατικά τα τελευταία χρόνια. 

  Με βάση την αγωνία μας για την ασφαλή κολύμβηση των παιδιών μας σε αυτά τα μέρη διαπιστώνουμε ότι: 

• Υπάρχει ένας μόνο ναυαγοσώστης, ο οποίος εκτελεί καθήκοντα σε μια παραλία του νησιού. Κατανοούμε πως είναι πρακτικά αδύνατον για κάθε σημείο να υπάρχει κι ένας, όμως στις κατά ομολογία επικίνδυνες παραλίες επιβάλλεται να υπάρχει                                   (π.χ Νας, Κάμπος ,Λιβάδι κ.α).
• Στη συντριπτική πλειονότητα των παραλιών δεν υπάρχουν σωστικά μέσα για μια έκτακτη ανάγκη (πχ σωσίβια με σκοινί ή και ότι άλλο απαιτείται). Είναι το λιγότερο τραγικό αυτό που ακούστηκε αυτές τις δύσκολες μέρες, ότι δεν τοποθετούνται τέτοια υλικά γιατί , τα κλέβουν…
• Το ίδιο συμβαίνει και με τα μέσα σήμανσης (σημαιάκια) για το αν επιτρέπεται ή όχι η κολύμβηση. 

Σχετικά με την κολυμβητική ικανότητα των παιδιών:

   Εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πιο θολά, γιατί σύμφωνα με τις κατά καιρούς αλλά και πρόσφατες ανακοινώσεις και εγκυκλίους του Υπουργείου Παιδείας  λένε « για διδασκαλία του μαθήματος της κολύμβησης υποχρεωτικά και κατά προτεραιότητα σε όλους τους μαθητές/μαθήτριες της τρίτης (Γ΄) τάξης που απέχουν μέχρι και 25 χιλιόμετρα από το χώρο διεξαγωγής του μαθήματος και όπου δύναται και της Δ ́ Τάξης των Δημοτικών Σχολείων της χώρας»! Ενσωμάτωση δηλαδή της κολύμβησης στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής. Ποιος γονιός θα ήταν αντίθετος σε μια τέτοια εξέλιξη…

    Μόνο που στην περίπτωση της Ικαρίας για να συμβεί αυτό, απαιτούνται δύο βασικά στοιχεία: κολυμβητήριο και καθηγητές Φ.Α. κλάδου ΠΕ11,  με κατά προτίμηση ειδίκευση στην κολύμβηση. 

    Με δεδομένο λοιπόν ότι στην Ικαρία υπάρχουν 950 μαθητές όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων (καταγραφή σχολικού έτους 2021-2022) θεωρούμε πιο επιτακτική από ποτέ την αναγκαιότητα κατασκευής κολυμβητηρίου με ευθύνη του κράτους. Χώροι για οριοθέτηση και δημιουργία αυτού του έργου υπάρχουν. Πόροι και κονδύλια επίσης υπάρχουν, αν το κράτος δε σκεφτεί μόνο τους εξοπλισμούς, τις εξετάσεις PISA και την παροχή δημοσίου χρήματος σε ιδιώτες…

   Μέχρι να κατασκευαστεί, θα μπορούσαν τα μαθήματα να γίνονται σε ασφαλείς παραλίες όταν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν, ζήτημα που προϋποθέτει πρόσληψη εκπαιδευτικών.

     Για να μη μένουμε μόνο στις διαπιστώσεις, για να μην θρηνήσουμε άλλες απώλειες, κι έχοντας προσυπογράψει το κείμενο συλλόγων και κατοίκων της Ικαρίας, για λήψη άμεσων μέτρων προστασίας της ανθρώπινης ζωής στις θάλασσες και στις ακτές του νησιού μας,

απαιτούμε:

Πρόσληψη επιπλέον ναυαγοσωστών, τουλάχιστον για τα σημεία που θεωρούνται επικίνδυνα.

Ορισμός υπευθύνου με χρέωση την, ανά ημέρα, σήμανση με τα σημαιάκια τουλάχιστον των παραλιών αιχμής για καταλληλότητα ή όχι της κολύμβησης.

Άμεση τοποθέτηση σωστικών μέσων σε όλες τις παραλίες του νησιού.

Εκπόνηση μελέτης για κατασκευή κολυμβητηρίου.

Πρόσληψη μόνιμων εκπαιδευτικών, σε όλα τα κενά που διαπιστώνουμε σε κάθε έναρξη σχολικής χρονιάς.

Δεν ευχόμαστε, απαιτούμε ο Μιχάλης να είναι το τελευταίο παιδί που φεύγει έτσι με άδικο τρόπο.