“Κλείνει” η τρύπα του όζοντος – Ορατή η δυνατότητα πλήρους αποκατάστασης τις επόμενες δεκαετίες
Επιστημονική μελέτη δείχνει ότι η μείωση των εκπομπών χλωροφθορανθράκων στην ατμόσφαιρα αποκαθιστά σταδιακά τη βλάβη στο προστατευτικό στρώμα του όζοντος, με δυνάμει σημαντικές κλιματικές επιπτώσεις.
Τις τελευταίες μέρες ακούμε αρκετές ειδήσεις για την πτώση των επιπέδων μόλυνσης λόγω της καραντίνας που έχει επιβληθεί σε σχεδόν το μισό πληθυσμό της γης πλέον, είναι σαφές ωστόσο ότι αυτά τα αποτελέσματα θα είναι προσωρινά και θα παραμείνουν χωρίς να εφαρμοστεί μια διεθνής και συντονισμένη στρατηγική των ρύπων.
Απρόσμενα καλά είναι τα νέα από ένα άλλο περιβαλλοντικό μέτωπο, αυτό της τρύπας του όζοντος, η οποία σύμφωνα με μελέτη που δημσοιεύτηκε στο περιοδικό Nature, έχει αρχίσει να “κλείνει” και ενδεχομένως να οδεύει σε πλήρη αποκατάσταση τις επόμενες δεκαετίες.
Αυτό συνδέεται με τη μείωση εκπομπών CFC που άρχισε το 2000, χάρη στο πρωτόκολλο του Μόντρεαλ. Η ερευνήτρια προσθέτει πως εκτός από το όζον, το ρεύμα αέρα επηρεάζεται και από το διοξείδιο του άνθρακα, με το πρώτο να τραβά το ρεύμα προς τα βόρεια και η αύξηση του δεύτερου να το φέρνει προς το νότο. Η παύση στην κίνηση του ρεύματος αέρα δείχνει ότι οι δυο αντίρροπες δυνάμεις ισορροπούν, κάτι που μπορεί να αλλάξει στο μέλλον, αν αποκατασταθεί πλήρως η τρύπα του όζοντος, ενώ το διοξείδιο του άνθρακα το πιέζει νότια.
Η ίδια επισημαίνει ότι η παρούσα ισορροπία σημαίνει διαφορετικές συνέπειες για διαφορετικές περιοχές του πλανήτη. Για παράδειγμα, στην Αυστραλία προβλέπονταν πριν το 2000 ότι οι χειμώνες είναι πιο ξηροί λόγω των νότιων μετακινήσεων του ρεύματος αέρα λόγω μείωσης του όζοντος, κάτι που σημαίνει ότι με την παύση αυτής της κίνησης αυτή η ξηρασία πλέον ανακόπτεται. Στη Νότια Αμερική, όπου η μείωση του όζοντος οδήγησε σε επέκταση των δασών και περισσότερες βροχές, ίσως να υπάρξουν συνέπειες στη δυνατότητα εξεύρεσης καλλιεργήσιμων εκτάσεων.
Σε γενικές γραμμές πάντως, η Banerjee θεωρεί θετικά τα νέα στη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής, αφού φαίνεται ότι με συντονισμένη ανθρώπινη παρέμβαση μια σημαντική περιβαλλοντική βλάβη μπορεί να περιοριστεί κι ενδεχομένως στο μέλλον να αποκατασταθεί πλήρως. “Αν συνεχίσουμε να τηρούμε αυτό το πρωτόκολλο [του Μόντρεαλ], τότε προβλέπεται πως το όζον θα ανακάμψει- σε διαφορετικές φάσεις, σε διαφορετικές περιοχές της ατμόσφαιρας. Σε κάποιες περιοχές νομίζω ότι μπορεί να γίνει τα επόμενα 20 χρόνια και σε άλλες πολύ αργότερα μες στον αιώνα”.
