Ο μεταβαλλόμενος μαγνητισμός της γης
Όσο κι αν ο μαγνητισμός της γης θεωρείται σταθερή αξία, κατά καιρούς διάφορες εκπλήξεις μάς δείχνουν ότι δεν ξέρουμε τα πάντα για αυτόν – ή για την ακρίβεια για τον ωκεανό υγρού σιδήρου τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα κάτω από τα πόδια μας που τον δημιουργεί με το στροβιλισμό του.
Μια τέτοια έκπληξη αποτελεί, την τελευταία δεκαετία, η εμφάνιση μιας περιοχής όπου η ένταση του μαγνητικού πεδίου μειώνεται θεαματικά.
Η περιοχή, στα δυτικά της Αφρικής, αποτελεί κομμάτι της “νοτιοατλαντικής ανωμαλίας”, μιας έκτασης όπου το πεδίο είναι χαμηλότερο σε σχέση με την υπόλοιπη επιφάνεια του πλανήτη και όπου μάλιστα ελαττώθηκε κατά 8 τοις εκατό από το 1970 μέχρι σήμερα.
Η εξέλιξη της νέας περιοχής παρατηρείται από το 2013 από τρεις δορυφόρους του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) που γενική αποστολή έχουν την ολική χαρτογράφηση του γήινου μαγνητικού πεδίου. Τα μαγνητικά σήματα που καταμετρούν έρχονται από ποικιλία πηγών: από τον πυρήνα από σίδηρο, τα ορυκτά στον μανδύα και τον φλοιό, την κίνηση του αγώγιμου αλατόνερου των θαλασσών, καθώς και από την ιονόσφαιρα και τη μαγνητόσφαιρα που περιβάλλουν τον πλανήτη.
Από την καινούργια μαγνητική ανωμαλία δεν αναμένονται ιδιαίτερες επιπτώσεις, με εξαίρεση ίσως δυσλειτουργίες σε διαστημικά σκάφη. Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως δε δείχνει να σχετίζεται με την αντιστροφή του βόρειου και του νότιου πόλου, φαινόμενο που λαμβάνει χώρα περίπου κάθε 250 χιλιάδες χρόνια και που έχει αργήσει να συμβεί. Αυτό που δείχνει σίγουρα είναι τη μεταβλητότητα του μαγνητικού πεδίου και ότι υπάρχουν ακόμα εκπλήξεις στο κέντρο της γης.