Σπίθες και κυκλώματα

Ο πρώτος μήνας της χρονιάς ήταν ήσυχος από άποψη νέων φυσικής. 

Κάτι που πήγε καλά ήταν ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ξεδιπλώθηκε, συναρμολόγησε τον εαυτό του, και έφτασε με επιτυχία μέχρι το σημείο όπου θα “παρκάρει” και θα αφήσει τη Γη να το ρυμουλκεί με τη βαρύτητά της. 

Πέρα από αυτό, αστροφυσικοί εντόπισαν ένα περίεργο ραδιοσήμα που έρχεται από τον ουρανό. (Τσέκαραν· δεν πρόκειται για εξωγήινους.) 

Μερικές από τις κεραίες που απαρτίζουν τη συστοιχία Murchison Widefield Array. (Pete Wheeler, ICRAR)

Υπάρχουν αρκετά είδη ουράνιων σωμάτων που εκπέμπουν ραδιοκύματα, αλλά το συγκεκριμένο σήμα επαναλαμβανόταν περιοδικά περίπου κάθε είκοσι λεπτά και διαρκούσε γύρω στο ένα λεπτό. Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν ταιριάζουν με καμία από τις γνωστές πηγές (όπως πχ. κβάζαρς ή αστέρες νετρονίων). Σε συνδυασμό με την πολύ δυνατή ένταση που είχαν οι παλμοί, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο μπερδεμένα. Προσθέστε σε αυτά και ότι το σήμα ήταν πολύ πολωμένο, δηλαδή περιστραμμένο σε συγκεκριμένη διεύθυνση, το οποίο μάλλον σημαίνει ότι προέρχεται από κάπου όπου υπάρχουν ισχυρά μαγνητικά πεδία. Όλα αυτά μαζί συνωμοτούν για να στηθεί ένα μικρό μυστήριο. 

Οι παλμοί καταγράφηκαν από τη συστοιχία τηλεσκόπιων Murchison Widefield Array στην Αυστραλία, σε διάστημα τριών μηνών το 2018, και προέρχονται από απόσταση περίπου 4.000 ετών φωτός. (Η οποία θεωρείται αρκετά κοντινή σε εμάς, με δεδομένο ότι η διάμετρος του Γαλαξία είναι 100.000 έτη φωτός.) 

Όπως γίνεται φανερό τα σήματα εντοπίστηκαν ανάμεσα στα δεδομένα αφού είχαν περάσει χρόνια κι έτσι χάθηκε η ευκαιρία να κοιτάξουν άλλα όργανα την πηγή τους σε πραγματικό χρόνο. Τώρα μάλλον θα χτενιστούν και άλλα αποθηκευμένα δεδομένα για να δούμε αν υπάρχουν άλλοι παρόμοιοι ουράνιοι “ραδιοφωνικοί σταθμοί”.