Επιτέλους, Κύπρος μισή! Και σαν τα μούτρα σας…

Αρχές Αυγούστου και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook) εμφανίζεται η πιο κάτω ανάρτηση που μετά από έντονες διαμαρτυρίες η κ. κοινοτάρχης Ζυγίου Γεωργία Μιχαήλ κατέβασε:

Η μετατροπή ενός εγκαταλελειμμένου στρατοπέδου σε κέντρο Φιλοξενίας για ασυνόδευτα παιδιά προσφύγων από το κυπριακό κράτος, συνάντησε τις αντιδράσεις κατοίκων του χωριού Ζύγι. Και εκεί που περίμενες οι αντιδράσεις να επικεντρώνονται στο ότι τα παιδιά αυτά πρέπει να τύχουν καλύτερης διαβίωσης και ενσωμάτωσης εντός του αστικού κλοιού και όχι ενός στρατοπέδου, οι αντιδράσεις λούστηκαν με το βόθρο του ρατσισμού και κοινωνικού αποκλεισμού με την συμβολή του νεοναζιστικού ΕΛΑΜ και την σιωπή του κεντρο-δεξιού χώρου.

Σημαντικό να επισημάνουμε ότι ο αριστερός Δήμαρχος Γερμασόγειας (χωριό στα προάστια της πόλης της Λεμεσού) άμεσα κάλεσε το κράτος να δεχτεί τη δική πρόταση για φιλοξενία των ασυνόδευτων ανηλίκων σ΄ένα ανενεργό σχολείο στο κέντρο του χωριού που θα δημιουργηθούν οι ανάλογες υποδομές στο χώρο.

Κυριάκος Ξυδιάς: «Ο τόπος μας έζησε τον πόνο της προσφυγιάς και για 40 και πλέον χρόνια πολλοί συμπολίτες μας, έτυχαν της ίδιας φιλοξενίας είτε στην ίδια τους τη χώρα είτε σε χώρες του εξωτερικό. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε, τον πόνο των παιδιών και μπορούμε να προσφέρουμε σωστές υποδομές για να τους εντάξουμε στην κοινωνία και όχι να τους απομονώσουμε σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Πρέπει να στελεχωθεί σωστά ούτως ώστε να φιλοξενεί ασυνόδευτα παιδιά, να αποτελέσει ένα πραγματικό κέντρο φιλοξενίας και όχι ένα χώρο αποθήκευσης ψυχών» Πρόταση που έχει απορριφτεί γιατί μάλλον είναι και από τις πιο ακριβές περιοχές ολόκληρου του νησιού και όσο να πεις ρίχνουν και τις τιμές ακινήτων τα «σκουπιδό-παίδα».

Με αφορμή τα επεισόδια των δύο τελευταίων ημερών ανάμεσα στους υπαλλήλους του Τμήματος Δημοσίων Έργων, που επιχείρησαν να προβούν σε εργασίες στο πρώην στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς και με μερίδα κατοίκων με την συμπαράσταση του ΕΛΑΜ, αλιεύσαμε το πιο κάτω κείμενο του Κώστα Κωνσταντίνου από την εφημερίδα Πολίτης.

Ε, μα να αφήσουν ξένα παιδιά να μολύνουν χώματα ιερά, κάτω από τα οποία έθαψαν μάλιστα και Τ/Κ συγχωριανούς τους όταν τους εκτέλεσαν μαζικά το ’74;

«Χέρι-χέρι με τους ΕΛΑΜίτες οι κάτοικοι του Ζυγιού», ενάντια στην ανέγερση της εστίας για τα ασυνόδευτα παιδιά τα οποία θα τους… μολύνουν τα ιερά τους χώματα.

Κάτω από τα οποία, χώματα ειρήσθω εν παρόδω, έθαψαν και τους Τουρκοκύπριους συγχωριανούς τους αλλά και της γειτονικής Τόχνης το 1974 αφού τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ, παρότι δεν είχαν κανένα πρόβλημα μαζί τους και ζούσαν ειρηνικά.

Γνωστή άλλωστε είναι και η ατάκα που είπε ένας, γνωστός επίσης στις αρχές γκράντε πατριώτης δολοφόνος, στον ανήλικο Τ/Κ παραγιό του, όταν τον διέταξε να μπει στο καμιόνι με τους υπόλοιπους μελλοθάνατους και εκείνος με δάκρυα στα μάτια του είπε: «μάστρε, εγώ γιατί;». Με τον «δικό μας» να απαντά: «Γιατί; Τζ’αι εσύ Τούρκος έν’ είσαι;».

«Χέρι-χέρι με τους ΕΛΑΜίτες οι κάτοικοι του Ζυγιού», ενάντια στην ανέγερση της εστίας για τα ασυνόδευτα παιδιά, λοιπόν. Ομολογώ ότι το είπα και εγώ προχθές στο ραδιόφωνο με αυτό ακριβώς το λεκτικό. Και είχα άδικο. Ουρά-ουρά, έπρεπε να πω. Αν και τα τετράποδα χτηνά δεν μας φταίνε και σε τίποτα.

Όσο για τους κατοίκους του Ζυγιού που δεν ταυτίζονται με αυτό το φασιστολόι, είτε είναι αυτόχθονες της περιοχής είτε… πρόσφυγες (!), δεν διαφέρουν σε κάτι όσο δεν μιλούν, την ώρα που βλέπουμε σχόλια για υποδοχή των παιδιών με G3, σύγκρισή τους με την οχληρία βιομηχανιών και τόσα άλλα.

Εδώ, παρακάτω, υπάρχει μια εστία με τέτοια παιδιά. Δύο λεπτά από τα γραφεία μας. Κάτι χρόνια τώρα. Και μέχρι που μας το είπαν, δεν είχαμε πάρει ούτε εμείς χαμπάρι την ύπαρξή της. Ποτέ δεν προκάλεσαν πρόβλημα σε κανέναν. Πηγαίνουν σχολείο και δίνουν τον δικό τους αγώνα όπως κάθε παιδί που το έσκασε για να γλυτώσει και ζει πλέον μόνο του σε μια ξένη χώρα.

Οι αθλιότητες των Ζυγιωτών και των αυτόκλητων ναζί πατρώνων τους, που τους αππώνουν με το αζημίωτο πολιτικά εναντίον αυτών των παιδιών, πρέπει να λάβουν απάντηση αμέσως και αποτελεσματικά. Είμαι της άποψης πως λαμβάνοντας υπ’ όψιν το πόσο ομοιάζει πλέον το κλίμα στο Ζύγι με το αντίστοιχο στο Ρόστοκ και άλλα προπύργια των νεοναζί στην πρώην Ανατολική Γερμανία, η εστία δεν θα πρέπει να χτιστεί στο Ζύγι.

Ειδικά με δεδομένο πως τα παιδιά αυτά θα πρέπει να πηγαίνουν σχολείο. Ας χτιστεί σε μια πιο φιλόξενη κοινότητα -άλλωστε υπήρξε ενδιαφέρον- ΑΛΛΑ αυτό να γίνει μόνο εάν ληφθούν μέτρα, όπως λ.χ. η μη παράδοση του χώρου του στρατοπέδου στην κοινότητα, με την παράλληλη αναβολή επ’ αόριστον όχι μόνο χορηγιών που θα λάμβανε σε επίπεδο τοπικής αρχής αλλά και όλων των έργων που θα γίνονταν στην περιοχή.

Τα δε ποσά που αντιστοιχούσαν στον κρατικό προϋπολογισμό για αυτή την κοινότητα να δοθούν για τον προϋπολογισμό ανέγερσης της εστίας, ο οποίος ούτως ή άλλως καλύπτεται από χορηγίες της ΕΕ και όχι μόνο. Ας ζητήσουμε λιγότερα. Συμβολικά έστω. Και ας τα δώσουν κάπου αλλού.

Έτσι που να σταλεί το μήνυμα πως σε ένα κράτος η βία και τα καπετανάτα δεν περνούν. Και πως όποιος παίρνει τον νόμο στα χέρια του –είτε καταλήγει σε τέτοιο επίπεδο απανθρωπιάς και αθλιότητας όπως αυτοί, είτε καταντά κάτι παρόμοιο– δεν μπορεί να ελπίζει στη βοήθεια του κράτους, ούτε βέβαια και στην αλληλεγγύη των υπόλοιπων πολιτών που το σέβονται.

Όσο για εμάς, έχουμε και εμείς ευθύνες. Οφείλουμε να μιλήσουμε. Όσο και όπως μπορεί ο καθένας και η καθεμία. Και να πάρουμε θέση. Φραστικά και πρακτικά. Εγώ, επί παραδείγματι, όπως και πολλοί άλλοι, δήλωσα και δηλώνω ότι δεν πρόκειται ποτέ ξανά να επισκεφτώ το Ζύγι. Είναι κι αυτό μια αντίδραση πέρα από το να καταθέτω την άποψή μου.

Και επειδή ξέρω πως άλλο θέμα περιμένατε σήμερα, να σας εξηγήσω: Δεν με εξέπληξαν τα όσα άκουσα από τον Αναστασιάδη χθες – φαντάζομαι ούτε και εσάς. Και δεν θεωρώ άξια πρόσθετης ενασχόλησης τα νέα του καμώματα –για να μην τα πω και αλλιώς– τα οποία έχουν τάχα να κάνουν με το Κυπριακό αλλά στην ουσία προορίζονται για εσωτερική κατανάλωση και μόνο.

Την ομοσπονδία άλλωστε την έχει σκοτώσει εδώ και καιρό. Και από τότε φλερτάρει με τη διχοτόμηση και τα δύο κράτη. Το τραγικό είναι πως οι παρατρεχάμενοί του διαδίδουν δεξιά και αριστερά ότι αυτά τα νούμερα τα έχει συζητήσει και με την Άγκυρα και ότι εκείνη είναι σύμφωνη ή, θα προσέθετα, τον έχει αφήσει να νομίζει ότι είναι σύμφωνη.

Και σύντομα η Τουρκία μπορεί να τα χρησιμοποιήσει ως την απόδειξη για να πείσει διεθνώς ότι δεν υπάρχει κανένα πλέον πεδίο συνεννόησης τώρα που εμείς αλλάξαμε και τη βάση συζήτησης.

Το δε τραγικότερο όλων είναι πως οι τάχα γκράντε πατριώτες του «Κέντρου» και αλλού συμπλέουν απόλυτα μαζί του στο αρμένισμα που θα οδηγήσει στον οριστικό διαμοιρασμό και στην απώλεια της μισής μας χώρας.

Ο δε Αναστασιάδης έχει συμβιβαστεί με την ιδέα προ πολλού, μαζί με όλους αυτούς. Την ιδέα ότι θα μας μείνει η μισή Κύπρος (για πόσο, δεν ξέρω) και το κατεστημένο της διαφθοράς θα συνεχίσει μαζί με το τραγοσίναφο το business as usual.

Με μια κοινωνία βαθιά νυχτωμένη να ζει σε άλλες εποχές και στην ψευδαίσθηση της ασφάλειας.

Στο Ορθόδοξο Χαλιφάτο της Νότιας Κύπρου. Ή καλύτερα το Ορθόδοξο Χαλιφάτε.