Για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο

Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά πως τα μέσα παραγωγής στον καπιταλισμό ανήκουν στην παγκόσμια πλουτοκρατία κι ως εκ τούτου ο μονοπωλιακός καπιταλισμός ως οικονομικό/πολιτικό σύστημα στηρίζεται στη στυγερή εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο με αποκλειστικό στόχο την αποκομιδή του μέγιστου δυνατού κέρδους. 

Κάθε μέρα τα κέρδη της ολιγαρχίας του πλούτου αυξάνουν δυσανάλογα με αποτέλεσμα να μειώνεται αντίστοιχα η αγοραστική δύναμη των λαϊκών στρωμάτων των κοινωνιών. Αυτό επιτυγχάνεται είτε με τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων είτε με την αύξηση της άμεσης και της έμμεσης φορολογίας. 

Από τις επανειλημμένες περικοπές των συντάξεων οι συνταξιούχοι της χώρας μας τα δέκα τελευταία χρόνια της κρίσης έχουν ήδη απολέσει το 40% των κύριων συντάξεων και το 60% των επικουρικών τους  ταμείων. 80 δις το συνολικό κόστος των περικοπών!

Κι είναι βεβαίως απόλυτα κατανοητό πως ότι μπαίνει ως υπεραξία στην τσέπη της ντόπιας και της ξένης μπουρζουαζίας έχει αφαιρεθεί από την τσέπη του χειμαζόμενου και του χρεοφειλέτη λαού. Άρα, σ’ αυτή τη μονότονη και πληκτική διαδικασία υφίσταται μια μονόπλευρη συσσώρευση πλούτου, μια συνεχής κι ανεμπόδιστη ροή χρήματος από τις λαϊκές μάζες προς το αδηφάγο κεφάλαιο. Αυτό το γεγονός όμως αποτελεί έναν πολύ  σοβαρό κίνδυνο ακόμα και για το ίδιο το σύστημα κι αυτό οφείλουν να το κατανοήσουν κι οι ίδιοι οι αστοί. 

Το σύστημα, με τη σύγχρονη  τεχνολογία που διαθέτει παράγει σωρεία προϊόντων αλλά η αγορά που είναι πλέον κορεσμένη δε μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτή την προσφορά γιατί δε διαθέτει το απαιτούμενο πλεόνασμα των χρημάτων για να αγοράσει. Κι είναι βασικός κανόνας της αγοράς: τα προϊόντα που παράγει η βιομηχανία ν’ αποκτούν αξία μόνο όταν πουληθούν… 

Επιπλέον, όταν η παγκόσμια καπιταλιστική τάξη δε μπορεί να άρει ειρηνικά τις ενδογενείς αντιθέσεις της τότε ανοίγει μέτωπα πολέμου με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς.  Ωστόσο ακόμα κι ο πόλεμος αδυνατεί να επιλύσει οριστικά το πρόβλημα της εξωφρενικής κοινωνικής ανισότητας με συνακόλουθο η κρίση να κλείνει ακόμα έναν κύκλο και να επανέρχεται δριμύτερη.  

Σήμερα η δυτική οικονομία βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Πέρα από κάποιες αναπτυσσόμενες χώρες της Ασίας που παρουσιάζουν θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, η Δύση βουλιάζει μέσα σε μια δεινή κι οδυνηρή ύφεση. Τα επιτόκια της Κεντρικής Τράπεζας της Ευρώπης βρίσκονται σε αρνητικό έδαφος κι αυτό το γεγονός αποτυπώνει ανάγλυφα την εικόνα που δηλώνει απερίφραστα πως τα πεδία των επενδύσεων έχουν συρρικνωθεί δραματικά… 

Το αστικό κράτος παραδοσιακά κρατούσε κάποιους ζωτικής σημασίας τομείς υπό την εποπτεία του επειδή οι τομείς αυτοί μετά από   αιώνες αγώνων και θυσιών είχαν αναγνωριστεί και χρηστεί ως κοινωνικά αγαθά. Π.χ. η παιδεία, η υγεία, η ασφάλιση, η ηλεκτρική ενέργεια, οι επικοινωνίες, το νερό, ο πολιτισμός,…

Όμως σ’ αυτούς τους τομείς επενδύονται σημαντικά κονδύλια κι αυτό  αποτελούσε πάντα μια πρόκληση για την παγκόσμια πλουτοκρατία. Τώρα λοιπόν που έπεσαν τα κάστρα του υπαρκτού σοσιαλισμού και που το λαϊκό κίνημα σε παγκόσμια κλίμακα βρίσκεται σε υποχώρηση, το κεφάλαιο απελαύνει επιχειρώντας με τα ποιο βάναυσα μέσα να ισοπεδώσει κάθε κατάκτηση της εργατικής τάξης προκειμένου να διαχειριστεί αυτό τα κεφάλαια που συγκεντρώνονται από τον ιδρώτα κι από το μόχθο των εργαζόμενων προκειμένου να εξασφαλίσουν οι δεινοπαθούντες της ζωής μια ανεκτή ποιότητα ζωής στο τελευταίο στάδιο του βίου τους. 

Το Φλεβάρη του 2012, η Ευρώπη αποφάσισε να παραδώσει την κοινωνική ασφάλιση στους ιδιώτες με το αιτιολογικό πως έτσι θα συσσωρευόταν θερμό χρήμα για να επενδυθεί από τους επιχειρηματίες ώστε να υπάρξει ένας καινούριος κύκλος ανάπτυξης που τάχα θα ευνοούσε και τους πλούσιους και τους φτωχούς.

Σήμερα, κύρια στις χώρες της βόρειας Ευρώπης το ζήτημα που τέθηκε στη ‘’Λευκή Βίβλο’’ από το Φλεβάρη του 2012 έχει περπατήσει σημαντικά. Το 29% των εργαζόμενων είναι ασφαλισμένο στις ιδιωτικές εταιρείες ασφάλισης. Τα κονδύλια που διαχειρίζονται αυτές οι εταιρείες είναι ήδη της τάξης των 900 δις ευρώ. Όταν θα ολοκληρωθεί το πρόγραμμα της ιδιωτικής ασφάλισης, οι μελέτες των αρμόδιων φορέων λένε πως αυτές οι κερδοσκοπικές εταιρείες θα διαχειρίζονται κονδύλια της τάξης των 2,1, τρις ευρώ! Κι επειδή είναι πάρα πολλά τα χρήματα γι’ αυτό καλά κρατεί ο χορός των δαιμόνων…

Με βάση τα λεγόμενα του αρμόδιου υπουργού στην Ελλάδα η ιδιωτικοποίηση μόνο της επικουρικής ασφάλισης που επιχειρείται να περάσει τώρα θα επιφέρει κεφάλαια στην ιδιωτική πρωτοβουλία που θα ξεπεράσουν τα 100 δις ευρώ! 

Και που θα πηγαίνουν όλα αυτά τα χρήματα; 

Αυτά τα χρήματα θα επενδύονται στις επιχειρήσεις μέσω του χρηματιστηρίου. Δηλαδή οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν με τα αίμα της ψυχής τους το τίμημα και οι εισφορές τους θα παίζονται στα ζάρια. Αν το πακέτο των μετοχών που θα υποχρεωθεί να  επιλέξει ο εργαζόμενος πάει καλά τότε ίσως πάρει κάτι στο τέλος του εργασιακού του βίου (μετά από σαράντα και βάλε  χρόνια δουλειάς) αν όμως όχι τότε στα γηρατειά του θα ζήσει έναν ακόμα τραγικό εφιάλτη. 

Το ερώτημα που τίθεται αυτόματα είναι το εξής: Αφού οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες έχουν ως κεντρικό τους στόχο το κέρδος μπορούν ταυτόχρονα να προσφέρουν σοβαρή κι αξιοπρεπή ασφάλιση και περίθαλψη στους  εργαζόμενους και στους συνταξιούχους; Ασφαλώς ΟΧΙ! Το κέρδος και η ποιότητα των υπηρεσιών τουλάχιστον σ’ αυτό τον κρίσιμο τομέα δε συμβιβάζονται. 

Παράλληλα η σημερινή κυβέρνηση προωθεί το σχέδιο της ιδιωτικοποίησης της υγείας. Στα νοσοκομεία (σε πρώτη φάση) θα εισβάλλουν και οι ιδιώτες σε μια σύμπραξη του Δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, σε μια δηλαδή ‘’παρά φύσιν πράξη’’ (στα πλαίσια των περίφημων ΣΔΙΤ). 

Όμως με την είσοδο των ιδιωτών στα νοσοκομεία ο καθένας εύκολα μπορεί να αντιληφτεί πως αυτόματα θ’ αλλάξει ριζικά το τοπίο αφού θα καθιερωθούν ιδιωτικά κριτήρια για κάθε εισαγωγή. 

Έτσι ο ασθενής πρώτα θα πληρώνει το αντίτιμο της νοσηλείας κι ύστερα θα εισάγεται για τη νοσηλεία του. Με άλλα λόγια θα νοσηλεύονται μόνο οι έχοντες και οι κατέχοντες κι αυτοί που δε θα διαθέτουν τα απαραίτητα χρήματα θα εγκαταλείπονται στην άσπλαχη κι αγέλαστη μοίρα τους.  

Στη συνέχεια βέβαια, σταδιακά θα αποσυρθεί το κράτος κι η υγεία θα περιέλθει αποκλειστικά στα χέρια της ιδιωτών. Με άλλα λόγια σήμερα, εν έτει 2020, η υγεία από κοινωνικό αγαθό μετατρέπεται και επίσημα σε εμπόρευμα μόνο και μόνο για ν’ αυξηθεί ο πλούτος των χρυσοκάνθαρων επιχειρηματιών που θα επενδύσουν και, που θα αποφασίζουν αποκλειστικά αυτοί πλέον για το ύψος των αμοιβών τους και για το μέγεθος των έκνομων κερδών τους.

Οι συνέπειες αυτών των πολιτικών είναι ολέθριες για τους νυν συνταξιούχους αλλά και για τις επόμενες γενιές που έρχονται.  Κι είναι γεγονός πως ο κόσμος της εργασίας που ήδη βρίσκεται σε απόγνωση δε μπορεί να σηκώσει κι άλλα τέτοια οικονομικά βάρη. 

Ενόψει λοιπόν της ψήφισης του νέου φονικού ασφαλιστικού νόμου Βρούτση (της Ν. Δ.)   που θωρακίζει και εξελίσσει το θανατηφόρο νόμο του Κατρούγκαλου (ΣΎΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ) η Ομοσπονδία των συνταξιούχων προκηρύσσει  συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας την Τρίτη στις 18/2/2020  και ώρα 10 πρωινή στην Αθήνα και σε όλες τις πρωτεύουσες των νομών της χώρας καλώντας τον Ελληνικό λαό  να βγει στους δρόμους και στις πλατείες για να διαδηλώσει την οργή και την αντίθεσή του σε τούτη την  καταστροφική πολιτική που εξοντώνει κι αποδεκατίζει το λαό προκειμένου να εξασφαλίσει την κερδοφορία του ντόπιου και του ξένου κεφαλαίου.

Εμείς οι απόμαχοι της δουλειάς αγωνιζόμαστε για την άρση όλων των αδικιών που έγιναν εις βάρος μας τα δέκα τελευταία χρόνια της κρίσης κι απαιτούμε αξιοπρεπείς συντάξεις και μισθούς κι επιπλέον η ασφάλιση και η περίθαλψη να παραμείνουν στο Δημόσιο, να είναι δωρεάν κι αποδεσμευμένες από κάθε εξάρτιση κι επιρροή, για να έχουν πρόσβαση σ’ αυτήν όλα τα θύματα της κοινωνικής αδικίας, οι κάθε λογής άποροι και άμοιροι αλλά κι οι στρατιές των μακροχρονίως ανέργων  πολιτών της χώρας μας που έχει κηρύξει πλήρη πτώχευση για το λαό της,…

 Σημείωση: Ο Γιώργος Δ. Μπίμης είναι  Γραμματέας του Σωματείου Συνταξιούχων του Δημοσίου Ν. Βοιωτίας