Γράμμα μάνας ΑμεΑ: “Δεν σας επιτρέπω κύριοι δημοσιογράφοι παπαγαλάκια της κυβέρνησης να μας καταδικάζετε…”
“…είμαι βέβαιη πως ο σάπιος αυτός κόσμος που δεν χάνετε ευκαιρία να στηρίζετε, να του δίνεται παράταση ζωής με ανθρωποθυσίες, θα ανατραπεί και τότε θα ανασάνουμε και εμείς και οι άνθρωποι μας, είτε είμαστε στο καροτσάκι είτε με το μπαστούνι…”
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ
Δεν σας επιτρέπω κύριοι δημοσιογράφοι παπαγαλάκια της κυβέρνησης να μας καταδικάζετε.
Δεν σας επιτρέπω να μας σπρώξετε βίαια στον Καιάδα, στον θάνατο γιατί εμείς, οι οικογένειες των ΑμεΑ συνειδητά επιλέγουμε τη ζωή των ανθρώπων μας και όχι το θάνατο.
Κάτω τα “ξερά” σας από τα παιδιά μας, τους ανθρώπους μας που έχουν μάθει σε αντίθεση με σας να αγωνίζονται καθημερινά για τη ζωή τους.
“Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα” και εκεί βαδίζουμε κι εμείς που καθημερινά παλεύουμε μέσα στα σπίτια μας για τη ζωή και τελικά βγαίνουμε νικητές όσα εμπόδια κι αν μας βάζετε εσείς και το κράτος σας.
Εκφράζετε τους κρυφούς πόθους του συστήματος του κέρδους που υπηρετείτε. Στο βωμό του κέρδους θυσιάζεται η ζωή! Το ομολογείτε σας είμαστε κόστος.
Μόνο κροκοδείλια δάκρυα για τα ΑμεΑ, τσάι και συμπάθεια αλλά τώρα “αλλάξατε πίστα” και μας δίνετε και τον θάνατο ως επιλογή.
Ε λοιπόν, περήφανα σας απαντώ ως μάνα ΑμεΑ, όπως και χιλιάδες άλλες μανάδες σαν και μένα, ότι δεν θα σας κάνουμε την χάρη. Θα παλέψουμε με νύχια και με δόντια για να ζήσουν τα παιδιά μας με αξιοπρέπεια μια χαρούμενη και ευτυχισμένη ζωή και σας δηλώνουμε ότι θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να έχουν τα παιδιά μας αυτό που η σύγχρονη επιστήμη επιτάσσει, αυτά που επιβάλλεται να έχει κάθε παιδί το έτος 2025, γιατί εμείς παράγουμε, εμείς χύνουμε τον ίδρωτα μας καθημερινά. Σε αντίθεση με μια χούφτα παράσιτα που στην λύσσα τους να συγκεντρώσουν ακόμα περισσότερο πλούτο στάζουν αίμα και ζητάνε ανθρωποθυσίες κι είστε φερέφωνά τους.
Και με περίσσιο θάρρος και αξιοπρέπεια σας φωνάζω με όλη μου τη δύναμη τους στίχους του ποιητή:
Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
Και θα προχωρώ με όλες τις μανάδες, όλους τους αδικημένους μπροστά στο δρόμο, την ανηφόρα του αγώνα γιατί είμαι βέβαιη πως ο σάπιος αυτός κόσμος που δεν χάνετε ευκαιρία να στηρίζετε, να του δίνεται παράταση ζωής με ανθρωποθυσίες, θα ανατραπεί και τότε θα ανασάνουμε και εμείς και οι άνθρωποι μας, είτε είμαστε στο καροτσάκι είτε με το μπαστούνι, είτε με τη διαφορετική ματιά του κόσμου των αυτιστικών και ψυχικά ασθενών, είτε με τα μάτια της ψυχής των τυφλών, είτε χωρίς ακοή, και χέρι χέρι θα βαδίζουμε, περήφανα και νικηφόρα μέχρι τέλους, μέχρι να ανατρέψουμε εσάς και το σάπιο σύστημα που υπηρετείτε, μέχρι να ανασάνουμε…
Μάνα παιδιού με αναπηρία
