Ηριάννα VS O.J. Simpson σημειώσατε 2

Ο πατέρας μου δεν είναι ρατσιστής. Όχι, όχι. Όχι του στυλ «εγώ δεν είμαι ρατσιστής αλλά….». Είναι κανονικός μη ρατσιστής. Ήταν όμως Οκτώβρης του ’95, μια εποχή που εγώ δεν ήξερα ούτε τι είναι ρατσισμός ούτε πολλά άλλα, όταν ο πατέρας μου ενώ βλέπαμε τηλεόραση στο σαλόνι μου είπε:

-Θυμάσαι που είχαμε δει μια ταινία “Tρελές Σφαίρες” και ήταν ένας μαύρος που έκανε τον αστυνομικό;
-Ναι.
-Ε, αυτός ήτανε παίκτης του ράγκμπι, φούτμπολ το λένε αυτοί, και μετά έγινε ηθοποιός. Ξέρεις τι έκανε;
-Τι;
-Σκότωσε τη γυναίκα του και τον βγάλανε έξω. Έγινε χαμός ότι «να, τον κυνηγάνε επειδή είναι μαύρος», έγινε σούσουρο στα κανάλια ότι τον κυνηγάνε άδικα και τον αθωώσανε.
-Και τη σκότωσε σίγουρα;
-Σίγουρα.

Πριν από μερικές μέρες λοιπόν, ο Ο Τζέι Σίμπσον, παλιός παίκτης του φούτμπολ που το 1994 σκότωσε την πρώην σύζυγό του και ακόμα έναν άνδρα (Κατιούσα, άμα φοβάσαι καμιά μήνυση απ’ τον Σίμπσον, να το αποσύρω, να γράψω «φέρεται να σκότωσε», καλά, το αφήνω έτσι), κέρδισε την αναστολή της φυλάκισής του και πρόκειται να βγει με περιοριστικούς όρους τον Οκτώβρη του ‘17. «Μα πώς βγήκε; Αφού είπες αθωώθηκε». Πράγματι στην ποινική δίκη που έγινε σχεδόν αμέσως, παρά τα συντριπτικά στοιχεία εναντίον του (απουσία άλλοθι, ιστορικό βίαιης συμπεριφοράς, ταυτοποίηση αίματος και γενετικού υλικού δικού του και των θυμάτων σε διάφορα αντικείμενα, αντιφάσεις και σχεδόν «ομολογία» στην πρώτη κατάθεσή του, απόπειρα να διαφύγει κ.α.), ο Σίμπσον αθωώθηκε. Σε αυτό συνετέλεσαν 1ον η καταπληκτική ομάδα δικηγόρων που προσέλαβε που περιλάμβανε την αφρόκρεμα των Αμερικανών δικηγόρων της εποχής και 2ον η όντως παραπειστική «αντιρατσιστική» εκστρατεία που ξεκίνησε από διάφορες οργανώσεις της μαύρης κοινότητας των ΗΠΑ (σε μια εποχή που ήταν νωπό το αίμα αφροαμερικανών που δολοφονήθηκαν από αστυνομικούς στο Λος Άντζελες), πατώντας πάνω σε υπαρκτές τσαπατσουλιές της τοπικής Αστυνομίας κατά τη διεξαγωγή των ερευνών. Αξίζει κάποιος να δει την πρόσφατη τηλεοπτική σειρά American Crime Story: The People V. O.J. Simpson καθώς και σχετικά ντοκιμαντέρ για να αντιληφθεί τον κοινωνικό αντίκτυπο της δίκης, την έκταση που πήρε ο οπαδισμός, με το κοντράστ συναισθημάτων των προσώπων στις καφετέριες του Λος Άντζελες, κατά τη live μετάδοση της ετυμηγορίας, ανάλογα με το αν ήταν λευκοί ή μαύροι.

Ακολουθήσε με πρωτοβουλία της οικογένειας του έτερου θύματος η αστική δίκη (κάτι αντίστοιχο της «αγωγής» για τα ελληνικά δεδομένα), κατά την οποία αρκούσαν απλώς ισχυρές ενδείξεις για την καταδίκη του «αστικώς υπευθύνου» και όχι ενοχή «beyond reasonable doubt» όπως στην ποινική δίκη. Σύμφωνα με την απόφαση, που δημοσιεύτηκε το Φλεβάρη του ’97, ο Ο Τζέι Σίμπσον κρίθηκε «υπεύθυνος» για το θάνατο των δυο θυμάτων. Μόνο που αυτό δε σήμαινε φυλάκιση, αυτό είχε κριθεί τελεσίδικα στην πρώτη δίκη, αλλά χρηματική αποζημίωση (περίπου 30 εκ. δολάρια). Όπως και να ‘χει, η δικαιοσύνη «θριάμβευσε». Έστω και κατόπιν εορτής «τιμώρησε» το δολοφόνο δύο νέων ανθρώπων.

Και τότε για ποιο λόγο ήταν ο Σίμπσον φυλακή, απ’ την οποία πρόκειται να βγει με αναστολή, τον Οκτώβρη του ’17; Αν και δεν έχουμε μεταφυσικές ανησυχίες, δε θεωρούμε δηλαδή ότι «όλα γίνονται για κάποιο λόγο» και δεν πιστεύουμε ότι «ότι κάνει κάποιος, το βρίσκει μπροστά του», η «Θεία Δίκη» επενέβη το 2007 όταν ο πρώην παίκτης του φούτμπολ συνελήφθη με την κατηγορία της ληστείας, της απαγωγής και της βιαιοπραγίας απέναντι σε κάποιους εμπόρους αναμνηστικών ειδών (αθλητικά τρόπαια, αυτόγραφα κλπ.) όταν με το πρόσχημα ότι ήθελε να επαναγοράσει δικά του αναμνηστικά, που για διάφορους λόγους είχαν φύγει απ’ την κατοχή του, τους επιτέθηκε με σκοπό να τα πάρει πίσω. Συνελήφθη σχεδόν αμέσως και καταδικάστηκε σε 33 χρόνια φυλάκιση.

-Και ο Αλ Καπόνε, είχε σφάξει καμιά 30αριά αλλά πιάστηκε για φοροδιαφυγή
-Ναι. Αυτό.

Χωρίς να μπαίνουμε σε παρακινδυνευμένες συγκρίσεις και χωρίς να βρίσκουμε αναλογίες εκεί που δεν υπάρχουν, δεν μπορεί παρά να έρθει στο μυαλό μας η υπόθεση της Ηριάννας, μιας κοπέλας που καταδικάστηκε πρόσφατα και μάλιστα χωρίς ούτε το ένα εκατομμυριοστό των στοιχείων σε σχέση με την υπόθεση Σίμπσον. Θα πει κάποιος «άλλες εποχές, άλλες χώρες, άλλες “δικαιοσύνες”». Ο Σίμπσον ήταν διάσημος, είχε λεφτά για δικηγόρους, είχε την καλοπροαίρετη αλλά άριστα αξιοποιημένη, αντιρατσιστική μηντιακή καμπάνια. Αυτό ακριβώς, είναι η επιτομή όχι της τυφλότητας, αλλά της ταξικότητας της δικαιοσύνης.

Οπότε την επόμενη φορά που θα στείλουμε τη Δικαιοσύνη στον οφθαλμίατρο για να δούμε αν ανέβηκε η μυωπία της, ας έχουμε κατά νου παράλληλα, ότι ακόμα κι αν τσοντάρουμε για να πάρει καινούργια γυαλιά, ακόμα κι αν ξηλωθούμε για να κάνει επέμβαση με λέιζερ, θα υπάρχει το ενδεχόμενο αυτή να στείλει στη φυλακή έναν αθώο και να φερθεί με το γάντι, έστω και με επιμέρους ψεγάδια, σ’ έναν ένοχο.