Κάθε σοβιετία έχει και το γκουλάγκ της – Ζήσε το σοβιετικό μύθο σου στη φιλελ(ε)λάδα
Όταν είσαι φιλελές και βλέπεις παντού φαντάσματα -να πλανώνται πάνω από την Ευρώπη-, όταν πιστεύεις εμμονικά πως η χώρα που ζεις είναι “η τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης”, δεν μπορεί παρά να βλέπεις μπροστά σου και γκούλαγκ, συνεχίζοντας να ζει το σοβιετικό μύθο σου στη καπιταλιστική Ελλάδα.
Υπάρχουν καλές και κακές Μόριες; Προφανώς όχι.
Υπάρχουν μήπως αριστερές και δεξιές Μόριες; Ούτε.
Υπάρχει όμως ένα άθλιο δικομματικό, πολιτικάντικο παιχνίδι που στήνεται πάνω στις πλάτες των προσφύγων, ακόμα και για τα θύματα της πυρκαγιάς και γενικότερα τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στο ΚΥΤ της Λέσβου.
Τα στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης βγαίνουν μετά από μια τετραετία, σαν σαλιγκάρια μετά τη βροχή, και ξαφνικά νιώθουν ντροπή για το αίσχος της Μόριας και τις ευθύνες της κυβέρνησης (της τωρινής βεβαίως-βεβαίως). Ενώ τα στελέχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη-ΝΔ θυμίζουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ έφτιαξε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα βάφτισε δομές φιλοξενίας. Και σα να μην ήταν αρκετό το πινγκ-πονγκ ευθυνών, πρόσθεσαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ακέραια την ευθύνη για το “γκούλαγκ που έφτιαξε, παράτησε και παρέδωσε”…
Ιδού το σχετικό απόσπασμα από την ανακοίνωση του Υπουργείου ΠΡΟ-ΠΟ (Προστασίας του Πολίτη).
Στη Μόρια πράγματι οι συνθήκες είναι άθλιες. Και στη Σάμο το ίδιο. Δεν αντιμετωπίζονται με ψέματα ή εξωραϊσμούς. Χρειάζεται όμως ιδιαίτερο θράσος ώστε αυτοί που έφτιαξαν, παράτησαν και μας κληρονόμησαν αυτό το γκουλάγκ να γίνονται τιμητές σε δυο μήνες.
Όταν είσαι φιλελές και βλέπεις παντού φαντάσματα -να πλανώνται πάνω από την Ευρώπη-, όταν πιστεύεις εμμονικά πως η χώρα που ζεις είναι “η τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης”, δεν μπορεί παρά να βλέπεις μπροστά σου και γκούλαγκ, συνεχίζοντας να ζει το σοβιετικό μύθο σου στη καπιταλιστική Ελλάδα.
Μια μικρή σημείωση μόνο. Όσο κι αν λυσσά ο αστικός εσμός, φτιάχνοντας στο μυαλό το δικό του παραμύθι για τις χώρες που οικοδομούσαν μια άλλη κοινωνία στον εικοστό αιώνα, τα γεγονότα είναι μπροστά μας και είναι αμείλικτα. Το δράμα που ζουν οι πρόσφυγες στην πατρίδα τους, στη Μεσόγειο, στη Μόρια, στην Τουρκία, στον “πολιτισμένο δυτικό κόσμο” έχει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του καπιταλισμού που γεννά τους πολέμους, τον ξεριζωμό και τη δυστυχία, όπως το σύννεφο το νερό. Και όσα ωραία λογάκια και αήττητα στερεότυπα και αν βάλουν, το ένα δίπλα στο άλλο, δεν μπορούν -ούτε θέλουν- να αλλάξουν την πραγματικότητα, απλώς να την φτιασιδώσουν για να συνεχίσουν στο ίδιο βιολί το ρέκβιεμ για τους λαούς. Αυτά τα εγκλήματα έχουν υπογραφή: τη δική τους και του συστήματος που υπηρετούν.