Κώστας Πουλιανός: Αλήθεια τώρα, πάνε όλα καλά στην πρόνοια και στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες της Χίου;

Για μια ακόμα φορά θα μιλήσουμε για το πολύπαθο ΚΔΑΠΜΕΑ Χίου. Τα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών με Αναπηρία είναι μονάδες δυναμικότητας 20 – 25 ατόμων που προβλέπεται να λειτουργούν σε οχτάωρη βάση, πέντε ημέρες την εβδομάδα και στοχεύουν στη δημιουργική απασχόληση των παιδιών μέσω προγραμμάτων έκφρασης και ψυχαγωγίας, άσκησης λόγου, ανάπτυξης ατομικών και κοινωνικών δεξιοτήτων, άθλησης και σωματικής αγωγής. Επιπλέον παρέχουν υποστηρικτικές υπηρεσίες προς τα ίδια και το οικογενειακό – συγγενικό τους περιβάλλον με κύριο σκοπό στην εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής.

Αυτά προβλέπονται, σύμφωνα με το σχετικό ΦΕΚ ίδρυσης και λειτουργίας των μονάδων αυτών, ενώ υπεύθυνοι για την τήρηση των προβλεπόμενων – ανάμεσα σε αυτά και η μεταφορά των ωφελούμενων –  είναι οι Δήμοι διά των αρμόδιων τμημάτων Κοινωνικής Πρόνοιας. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική, ζοφερή για κάποιους στο νησί μας.

Οι ωφελούμενοι έχουν υποστεί απίστευτες ταλαιπωρίες τα τελευταία χρόνια, αφενός με το κτιριακό και την αντικατάσταση του παλιού σχολικού λεωφορείου, κατά τη θητεία της προηγούμενης δημοτικής αρχής, και αφετέρου με τη χρόνια υποστελέχωση του κέντρου. Αυτή την στιγμή, μετά την συνταξιοδότηση του οδηγού, η μεταφορά των παιδιών βρίσκεται στον αέρα με υπαλλήλους του Δήμου από άλλες υπηρεσίες να καλύπτουν, αραιά και που, τα δρομολόγια στην λογική του «μπαλώματος». Οι χρονοβόρες διαδικασίες για την πρόσληψη του απαραίτητου μόνιμου προσωπικού, η λειτουργία με συμβασιούχους που αποχωρούν εντός ολίγων μηνών, η ύπαρξη ενός και μόνο οδηγού που καλείται να εξυπηρετήσει ένα ολόκληρο νησί, τα «βαρύκοα ώτα» των υπευθύνων και η απουσία πολιτικής βούλησης να δίνονται λύσεις στα χρόνια προβλήματα είναι τα σοβαρότερα εμπόδια που διαταράσσουν πολύ τακτικά την καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία και κάθε άλλο παρά εναρμονίζουν την οικογενειακή και επαγγελματική ζωή των οικογενειών τους.

Αντί του οχταώρου οι ωφελούμενοι από τα χωριά παραμένουν στο ΚΔΑΠΜΕΑ Χίου περίπου ένα τετράωρο καθημερινά ενώ είναι πολλές οι μέρες που παραμένουν σπίτι τους επειδή ο ένας και μοναδικός οδηγός έχει άδεια ή αρρωσταίνει – εφόσον είναι άνθρωπος κι αυτός – ή το ένα και μοναδικό σχολικό λεωφορείο χρειάζεται συντήρηση – η οποία μπορεί να κρατήσει και μια βδομάδα – ή οι συμβασιούχοι απολύθηκαν και αναμένονται νέες συμβάσεις – ο θεός ξέρει πότε.

Υπό τις συνθήκες αυτές καταλαβαίνει κανείς ότι όχι μόνο είναι απαγορευτικό για τους γονείς να εργαστούν, ακόμα και με μειωμένη απασχόληση, αλλά τους προσθέτει και ένα επιπλέον άγχος στην ήδη επιβαρυμένη ψυχική τους κατάσταση όταν βλέπουν τα παιδιά τους να παραμένουν βδομάδες ολόκληρες άπραγα στο σπίτι. Κι ενώ με τη συνένωση των συλλόγων γονέων ΑΜΕΑ υπήρχε η ελπίδα ότι τα προβλήματα αυτά θα υποχωρούσαν, τουναντίον όσο περνάει ο καιρός διατρανώνονται, παρά το γεγονός ότι πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΑΜΕΑ Νομού Χίου είναι ο αντιδήμαρχος Πρόνοιας Χίου (!).

Τα ΚΔΑΠ – ΚΔΑΠ/ΜΕΑ είναι βασική ανάγκη για τη λαϊκή οικογένεια, απαραίτητα για τη σωστή ψυχοσωματική ανάπτυξη και την ομαλή κοινωνικοποίηση του παιδιού, ανακουφίζοντας τους εργαζόμενους γονείς που στην πλειοψηφία τους δουλεύουν χωρίς σταθερά ωράρια και σε ένα ανασφαλές αντεργατικό περιβάλλον. Παρ’ όλα αυτά, οι δομές αυτές συνεχίζουν να έχουν χαρακτήρα προσωρινότητας. Παραμένουν συρρικνωμένες, ελλειμματικές, ενώ θα έπρεπε να επεκτείνονται λόγω των αυξημένων αναγκών, για να υλοποιηθεί η παιδαγωγική πράξη και να διασφαλιστούν η φροντίδα και η ασφάλεια των παιδιών. Ο επαγγελματισμός και η συνέπεια που πρέπει να αντιμετωπίζονται τα παιδιά με αναπηρία πάνε περίπατο – παρά τις όποιες προσπάθειες των εργαζομένων. Προς όφελος ίσως κάποιων άλλων; Ποιος ξέρει… Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι 25 οικογένειες στη Χίο ανεβαίνουν κι άλλον Γολγοθά. Κι όλα αυτά όσο τα ΕΣΠΑ τρέχουν και τα λεφτά από την ΕΕ για τα αντίστοιχα προγράμματα κατατίθενται κανονικά στους δήμους.

Άρα… η υποστήριξη ΣΕ ΟΛΟΥΣ από το Δήμο Χίου παίρνει κάτω από τη βάση άλλη μια τετραετία. Στάσιμη, το λοιπόν κι αυτή η δημοτική αρχή στην Πρόνοια.

 Γι’ αυτούς τους λόγους παλεύουμε για την ενίσχυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα και των ΚΔΑΠ – ΚΔΑΠ/ΜΕΑ, τη σωστή διεύρυνσή τους, τη διασφάλιση μόνιμης χρηματοδότησης, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, έτσι ώστε να καλύπτουν όλα τα παιδιά, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, την αναβάθμισή τους, τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, τη στελέχωση των δομών με περισσότερους παιδαγωγούς, κοινωνικούς λειτουργούς, φυσικοθεραπευτές, κοινωνικούς φροντιστές, οδηγούς που να καλύπτουν το σύνολο των ολοένα αυξανόμενων αναγκών.

Υ.Γ. Διαβάζουμε στα ΜΚΔ και στα ΜΜΕ ότι όλα πάνε καλά. Προεκλογικά γαρ. Μόνο που εμείς που εμπλεκόμαστε δεν το βλέπουμε.

Κωνσταντίνος Πουλιανός
Αδερφός ΑΜΕΑ
Υποψήφιος με την Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Χίου