Λαϊκή Συσπείρωση Αθήνας: Παίζονται χοντρά παιχνίδια πάνω στις πλάτες των φίλων του Παναθηναϊκού

Το θέμα της «Διπλής Ανάπλασης» εντάχθηκε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας της Δευτέρας 30 Νοέμβρη 2020, για πρώτη φορά στη θητεία αυτής της δημοτικής Αρχής και δέκα μέρες μετά την υπογραφή από τον Δήμαρχο Αθηναίων σχετικού μνημονίου συναντίληψης και συνεργασίας που έγινε εν αγνοία του Δημοτικού Συμβουλίου. Η τοποθέτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης την οποία εισηγείται ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ & δημοτικός σύμβουλος, έχει ως εξής:

«Είναι απαράδεκτο το Δημοτικό Συμβούλιο να είναι ουραγός στην ενημέρωση, σχετικά με τις εν κρυπτώ κινήσεις και διαπραγματεύσεις της δημοτικής αρχής με την κυβέρνηση, την ΠΑΕ Παναθηναϊκός και τον ερασιτέχνη, αλλά και τα διάφορα άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα που εμπλέκονται στο σχέδιο της Διπλής Ανάπλασης και που οδήγησαν στην υπογραφή ενός Μνημονίου Συνεργασίας. Καμία συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, καμία πληροφόρηση των παρατάξεων, παρά το γεγονός ότι η Λαϊκή Συσπείρωση είχε καταθέσει επίσημο αίτημα από τις αρχές του καλοκαιριού, όταν πρωτοείδαν το φως της δημοσιότητας αυτά τα σχέδια. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ακόμα και σήμερα, που μπαίνει το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεν έχει δοθεί στις παρατάξεις το κείμενο αυτού του Μνημονίου!

Είναι προφανές ότι ο τρόπος που κινήθηκε η δημοτική αρχή, σε καθεστώς αδιαφάνειας, δεν είναι τυχαίος. Παίζονται και χοντρά επιχειρηματικά παιχνίδια, αλλά και πολιτικά παιχνίδια πάνω στις πλάτες των φίλων του Παναθηναϊκού και πάνω στην ανάγκη ο Παναθηναϊκός να έχει μια σύγχρονη και λειτουργική έδρα, που να ανταποκρίνεται στην ιστορία και το μέγεθος του Συλλόγου. Δεν είναι η πρώτη φορά. Από το πρώτο σχέδιο Διπλής Ανάπλασης, μέχρι το σχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για το Γουδί, έως σήμερα, με τη Διπλή Ανάπλαση Νο 2, ζούμε το ίδιο έργο.

Όλα αυτά επιβεβαιώνονται και από τα θολά και σκοτεινά σημεία του σχεδίου που έχει διαρρεύσει, όπως για παράδειγμα:

–      Ποια θα είναι η συνεισφορά του Δήμου;

–      Πως θα γίνει η χρηματοδότηση του έργου; Ποια θα είναι η συμμετοχή των επιχειρηματιών και ποια των διαφόρων φορέων του Δημοσίου (Δήμος, Περιφέρεια, Ταμείο Ανάκαμψης), σε μια περίοδο μάλιστα που η λαϊκή ανέχεια καλπάζει;

–      Ποιες θα είναι οι εμπορικές χρήσεις κι απο ποιόν; Στο σημείο αυτό μάλιστα έχουν ακουστεί αντιφατικές δηλώσεις από τον ΓΓ του Δήμου, τον υπουργό ανάπτυξης, τον ίδιο τον Παναθηναϊκό.

   Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι οι υπαρκτές ανάγκες των ομάδων για σύγχρονα κι ασφαλή γήπεδα, ιδιαίτερα όσον αφορά το ερασιτεχνικό τους κομμάτι, αλλά και η -επίσης υπαρκτή- ανάγκη για ανάπλαση περιοχών (Βοτανικός, Αμπελόκηποι) υποτάσσονται στα διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα. Και αυτό το έχουν πληρώσει κι οι ομάδες και ειδικά ο Παναθηναϊκός.

Υπάρχει πλέον η εμπειρία της «πρώτης» Διπλής Ανάπλασης, που το έργο σταμάτησε εξαιτίας της αντισυνταγματικότητας των εμπορικών κέντρων και χρήσεων, που ήταν προϋπόθεση για τη δημιουργία του γηπέδου. Και πιθανά κι εξαιτίας αντιθέσεων ανάμεσα σε επιχειρηματίες. Αυτό ήταν το 2006. Από τότε πέρασαν 14 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια έφταναν και περίσσευαν για να προχωρήσει η ανάπλαση στην περιοχή της Λεωφόρου (υπογειοποίηση Αλεξάνδρα, Προσφυγικά κλπ), με χρήματα που θα έβαζε η ΠΑΕ και φυσικά με την συνδρομή του Δήμου και της κυβέρνησης για το συνολικό σχεδιασμό. Κι έτσι θα έμενε και η ομάδα στη φυσική και ιστορική της έδρα, που ήταν και είναι το αίτημα των φίλων του Παναθηναϊκού.

Γιατί δεν προχώρησε το παραπάνω; Γιατί προφανώς δεν υπήρχε το επενδυτικό ενδιαφέρον. Αυτό το επενδυτικό ενδιαφέρον υπάρχει τώρα για τον Βοτανικό και χρησιμοποιείται ως όχημα ο Παναθηναϊκός για να εξυπηρετηθούν τα διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα (τραπεζών, αμερικανικών κεφαλαίων κλπ) και για να αναπλασθεί μια περιοχή, με κριτήριο αυτά τα συμφέροντα κι όχι για να αποδοθεί στις ανάγκες των δημοτών.

Και από αυτή την άποψη θέτουμε το ερώτημα: Αν δεν προχωρήσει το γήπεδο, τι θα γίνει με τον Βοτανικό; Θα πάψει να είναι μια αχαρτογράφητη περιοχή, όπως παραμένει εδώ και χρόνια, με ευθύνη δημοτικών αρχών και κυβερνήσεων;»