Μη μου την κάνναβη τάραττε

Πρώτες σκέψεις τη στιγμή που σήμερα το πρωί άκουγα τον υπουργό της κυβέρνησης κ. Τσιρώνη –αυτόν των Οικολόγων όχι τον άλλον της Βαρβακείου αγοράς– να μιλά στον Σκάι και τον Γ. Αυτιά για το επικείμενο νομοσχέδιο περί καλλιέργειας κάνναβης. Δε θα αναφερθώ στις επιπτώσεις που έχει η χρήση κάνναβης στον ανθρώπινο οργανισμό γιατί δεν έχω τις επιστημονικές γνώσεις που χρειάζονται αλλά μόνο στο θέμα της καλλιέργειας φαρμακευτικής και βιομηχανικής κάνναβης.

Αναφέρει λοιπόν ο υπουργός: «Η Ελλάδα έχει ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα ότι λόγω του κλίματος και είναι κάπως ξερικό αυτό το φυτό μπορεί να κάνει πολύ μεγάλη παραγωγή.» Ξέρουμε ήδη ότι μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού ενδιαφέρονται για αυτή την επένδυση στη χώρα μας και έχουν έρθει σε επαφή εδώ και καιρό με κυβερνητικούς αξιωματούχους, άλλωστε το είπε και ο ίδιος ο κ. υπουργός. Δεν είναι η πρώτη φορά που επενδύσεις τέτοιου είδους που προωθούνται από πολυεθνικές –και όχι μόνο– εταιρείες. Μιλάμε λοιπόν για μια επένδυση που αφορά 1-2 εταιρείες. Εδώ άλλωστε μπαίνει και το πρώτο αυτονόητο ερώτημα: Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι μια πολυεθνική ενδιαφέρεται για το όφελος ενός λαού και όχι μόνο και μόνο για το δικό της κέρδος;

Δε νομίζω. Ίσως 5-10 μεγαλοαγρότες να έχουν ένα κέρδος και ακόμα λιγότεροι μικροί οι οποίοι στην πραγματικότητα θα είναι «σκλάβοι» της εταιρείας. Έχουμε ήδη παραδείγματα από συμβολαιακές καλλιέργειες που έχουν υπογραφεί με πολυεθνικές. Υπάρχει κάποιο όφελος για το λαό; Πχ οι καλλιέργειες κριθαριού για μπύρα τι πρόσφεραν; Έπεσε η τιμή των παραγόμενων από αυτό προϊόντων; Όχι, μάλλον αυξήθηκαν. Ούτε καν η τιμή της μπύρας που για αυτή ξεκίνησαν αυτού του είδους καλλιέργειες δε μειώθηκε.

Και άντε, κάποιος το πιστεύει ότι θα φέρει κέρδος. Σε ποιες εκτάσεις θα καλλιεργηθούν; Μήπως θα σταματήσουν άλλες καλλιέργειες απαραίτητες για τη διατροφή μας με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση του κόστους διατροφής; Ή θα δημιουργήσουμε νέες εκτάσεις στα καμένα δάση με κόστος στην ποιότητα της ζωής μας; Εδώ έχουμε για παράδειγμα τις χώρες της τροπικής ζώνης που οι εταιρείες φτηνών επίπλων εκμεταλλεύονται και καταστρέφουν τα δάση τους προσφέροντάς τους ως αντάλλαγμα την «ανάπτυξη» να καλλιεργούν στη θέση του τροπικού δάσους φοίνικες για την παραγωγή φοινικέλαιου, απαραίτητου για τις πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στη χώρο των τροφίμων.

Βλέπουμε λοιπόν τι «ανάπτυξη» προσφέρουν αυτού του είδους επενδύσεις, τύπου Φιλιππίνων, Ινδίας, Σρι Λάνκα, Ινδονησίας. Αν αυτή την ανάπτυξη θέλουμε, τότε εντάξει. Αυτά σαν πρώτες σκέψεις και θα επανέλθουμε.

Ταξικό Αιγάλεω