Μια άτυπη θανατική καταδίκη – Αργοπεθαίνουν δεκάδες καρκινοπαθείς και βαριά ασθενείς στις φυλακές Κορυδαλλού

Μπορεί η θανατική ποινή στην Ελλάδα να έχει επισήμως καταργηθεί εδώ και δεκαετίες, επί της ουσίας όμως ο εγκλεισμός σε ελληνική φυλακή ισοδυναμεί συχνά με σχεδόν βέβαια θάνατο για όσους κρατούμενους τυγχάνει να πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, ειδικότερα δε από καρκίνο. Πολλοί μπορεί να θυμούνται τη σχετικά πρόσφατη υπόθεση 91χρονου καρκινοπαθούς, που ξεψύχησε λίγες μέρες μετά την έκκληση για βοήθεια που είχε απευθύνει μέσω βίντεο. Σε μια παρόμοια περίπτωση, 91χρονος με κακόηθες νεόπλασμα στο κάτω χείλος και την κάτω γνάθο, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Μεταξά του Πειραιά, ενώ είχε ήδη προηγηθεί  η απόρριψη του αιτήματος υφ’ όρων απόλυσης, αφού σύμφωνα με την εισαγγελική πρόταση «δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως τελικού σταδίου, καθώς δεν έχει τύχει καμίας θεραπευτικής αντιμετώπισης μέχρι σήμερα». Αυτό σήμαινε πως δεν μπορεί να υπαχθεί στη διάταξη που προβλέπει αποφυλάκιση για λόγους υγείας. Οι υποθέσεις αυτές έτυχαν ευρείας δημοσιότητας και προκάλεσαν την παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου, με το Δίκτυο Αλληλεγγύης Κρατουμένων πάντως να κάνει αφήνει αιχμές για προεκλογικές σκοπιμότητες πίσω από την ενέργεια αυτή.

Σε κάθε περίπτωση, οι δυο αυτές υποθέσεις δεν αποτελούν παρά κορυφή του παγόβουνου, ή μάλλον του Γολγοθά με τον οποίο έρχονται αντιμέτωποι οι καρκινοπαθείς και άλλοι βαρέως ασθενείς κρατούμενοι στις φυλακές Κορυδαλλού. Σε απόγνωση βρίσκονται οι κρατούμενες των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, που βλέπουν τον αποκλεισμό τους από ιατρικά ραντεβού και θεραπεία, με πρόσχημα την έλλειψη αστυνομικών συνοεδών.

Παρότι η κατάσταση είναι γνωστή στο υπουργείο Δικαιοσύνης και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτε για να αντιμετωπιστεί η συνήθης δικαιολογία της αστυνομίας πως υπάρχει ανεπάρκεια προσωπικού στη Διεύθυνση Μεταγωγών.

Μην έχοντας αστυνομική συνοδεία, οι κρατούμενες στοιβάζονται για μήνες στα αναρρωτήρια των φυλακών, βλέποντας να χάνεται πολύτιμος χρόνος που μπορεί να αποβεί μοιραίος για την εξέλιξη της ασθένειάς τους. Συγκλονιστική είναι η ιστορία της κρατούμενης Ίσκρας Ρηγάτου, που υποβλήθηκε σε χειρουργείο τον περασμένο Δεκέμβρη στον Άγιο Σάββα λόγω καρκίνου του μαστού. Μετά από μια βδομάδα μεταφέρθηκε στο αναρρωτήριο του Κορυδαλλού λόγω έλλειψης φρουρών. Παρά την αναγκαιότητα των χημειοθεραπειών, μέχρι σήμερα τις κάνει πολύ αραιά, με αποτέλεσμα ουσιαστικά να ακυρώνεται η ίδια η θεραπευτική διαδικασία. “Είμαι εγκλωβισμένη…Και δεν είμαι η μόνη”, αναφέρει η ίδια, προσθέτοντας πως “Παλεύω για τη ζωή μου. Το καταλαβαίνετε;” Τα αλεπάλληλα τηλεφωνήματα της διεύθυνσης των φυλακών στο Μεταγωγών μέχρι στιγμής δεν έχουν φέρει κανένα αποτέλεσμα.

Με κυνισμό ανώτερο στέλεχος του υπουργείου Δικαιοσύνης ομολογεί πως: «Ο μόνιμος φόβος μας βεβαίως είναι να μην πεθάνει κάποιος κρατούμενος», δηλώνοντας παράλληλα πως «Από την πλευρά μας πάντως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να στέλνουμε επιστολές και να ζητάμε δυνάμεις».

Μαρτύριο είναι η ζωή και για τους χρόνια πάσχοντες, όπως η κ. Σταματία Σινάνη, που ακόμα δεν έχει λάβει ραντεβού στο ΚΕΠΑ για να πιστοποιηθεί η αναπηρία της λόγω αυτοάνοσου νοσήματος. Η ίδια περιγράφει την περιπέτειά της ως εξής: «Η υγεία μου είναι σε κακά χάλια. Με ταλαιπωρούν…. Με έστειλαν στο Ασκληπιείο Βούλας χωρίς φάκελο. Οι γιατροί δεν ήξεραν τι να με κάνουν. Έκανα ξανά από την αρχή εξετάσεις, ενώ είχα ήδη έτοιμο το φάκελό μου από δημόσια νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης. Για να κάνω και άλλες εξετάσεις σε συνδυασμό με θεραπεία έπρεπε να νοσηλευτώ. Δεν είχαν όμως δύναμη να με φρουρεί. Ζητούσαν από το διευθυντή να γράψει διάγνωση με επίσκεψη μισής ώρας. Αν είναι δυνατόν. Μετά απ΄ αυτό, με ξαναέστειλαν πίσω στη φυλακή. Πονάει όλο το σώμα μου και ακόμη δεν έχω διάγνωση. Μου δίνουν φάρμακα χωρίς να ξέρουν σε τι κατάσταση είναι το αυτοάνοσο». Προσθέτει πως έχει χάσει αλεπάλληλα νοσοκομειακά ραντεβού επειδή δεν έρχεται η κλούβα του μεταγωγών. Μάλιστα, πριν κάποιους μήνες αναγκάστηκε να κάνει κωλονοσκόπηση με παραπεμπτικό…μαιευτήρα.

Η Χαρά Ιατροπούλου, πάσχουσα από νοσογόνο παχυσαρκία, περιμένει επίσης εδώ και έξι μήνες να τη δει ιατροδικαστής για την εκτίμηση του ποσοστού αναπηρίας της. Τονίζει ότι οι καρκινοπαθείς συγκρατούμενές της “σαπίζουν” χωρίς ακτινοθεραπείες και χημειοθεραπείες, ενώ ούτε καν οι έγκυες δεν υποβάλλονται σε εξετάσεις.

Με πληροφορίες από eforipediada και Δίκτυο Αλληλεγγύης Κρατουμένων