Να πρόεδρος, να μάλαμα!

«Ο ζήλος, η ευσυνειδησία, σε συνδυασμό με την υπερβολική ζέστη, και με την έλλειψη των απαραίτητων μέσων ατομικής προστασίας, “οδήγησαν” άλλη μία συνάδελφό μας στον θάνατο, αντί στη ζωή, γιατί γι’ αυτή αγωνιζόταν μαζεύοντας σκουπίδια. Αυτοί είναι οι εργάτες Καθαριότητας! Εργάτες της δουλειάς και όχι των απεργιών! Αυτό μόνο ζητάνε! Εργασία για ζωή! Ας είναι “ελαφρύ το χώμα” που θα σκεπάσει τη συνάδελφό μας…».

Πρόκειται για τη δήλωση του προέδρου της ΕΕ της ΠΟΕ-ΟΤΑ Νίκο Τράκα, μόλις ρωτήθηκε σχετικά για το τραγικό γεγονός του θανάτου εργαζόμενης στην καθαριότητα, την ώρα της δουλειάς, στο Δήμου Ζωγράφου.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε από τι ορμώμενος έκανε την απαράδεκτη αυτή δήλωση ο πρόεδρος των εργαζομένων·  αν πρόκειται δηλαδή για κάτι που του ξέφυγε λόγω της συναισθηματικής φόρτισης ή αν πραγματικά πιστεύει ότι «δουλειά» των εργαζομένων είναι να δουλεύουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και να μη διεκδικούν τα δικαιώματά τους.

Οι ευθύνες του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού (εκπρόσωπος του οποίου είναι ο πρόεδρος της ΠΟΕ – ΟΤΑ Τράκας) για εδώ που έφτασε η κατάσταση με τα εργασιακά, είναι τεράστιες και δεν παραβλέπονται.

Για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, και σε όλους τους κλάδους, η απεργία είναι το έσχατο μέσο διεκδίκησης του δικαιώματος πρώτα απ’ όλα στην ίδια τη δουλειά (στην προκείμενη περίπτωση) και των εργασιακών δικαιωμάτων τους. Το δικαίωμα στην απεργία, παρά τη λυσσαλέα επίθεση που δέχεται από δηλωμένους εχθρούς και δήθεν φίλους των εργαζομένων, καταχτήθηκε με βαρύ φόρο αίματος από το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, και με αγώνες θα διαφυλαχτεί.

Η πρόσφατη απεργία των εργαζομένων στην καθαριότητα αποτέλεσε την αφορμή να τα «δώσουν όλα», για άλλη μια φορά, οι ορκισμένοι εχθροί των εργαζομένων, αλλά και όσοι με τον τρόπο τους «λιπαίνουν» τα γρανάζια του «κοινωνικού αυτοματισμού» και, ταυτόχρονα, μια ακόμα ευκαιρία για να βγάλουν οι εργαζόμενοι τα συμπεράσματά τους.

Η απαράδεκτη δήλωση του προέδρου της ΠΟΕ – ΟΤΑ Τράκα δεν περιποιεί τιμή στη νεκρή εργαζόμενη συνάδελφό του, που έχασε τη ζωή της στο μεροκάματο, σε απάνθρωπες συνθήκες καύσωνα και μέσα σε κλίμα ανασφάλειας,  αβεβαιότητας και εμπαιγμού που δημιούργησαν και συντηρούν η κεντρική εξουσία και μερίδα δημάρχων, επιχειρώντας να κρατούν για πάντα υποταγμένους τους εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι μπορούν να δώσουν αποστομωτική απάντηση σ’ όσους και με οποιαδήποτε συμμετοχή και τρόπο, επιβουλεύονται το ματωμένο δικαίωμά τους στην απεργία. Έχουν τη δύναμη να διεκδικήσουν και να κερδίσουν το δικαίωμα στη δουλειά και όλα όσα δικαιούνται και τους ανήκουν. Αλλάζοντας τους συσχετισμούς στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, δυναμώνοντας τα ταξικά συνδικάτα και αναμετρούμενοι με το σύστημα που γεννάει την ανασφάλεια και τη μισοζωή.